*Charlotte spotkała się przed wejsciem z agentem nieruchomości. Razem weszli do budynku i wjechali windą na piętro. Przeszli przez niewielki przedpokój i mężczyzna otworzył drzwi do loftu. Charlotte wesza pierwsza i zaczęła się rozglądać. Na dole wszystko było dobrze, więc weszła po drewnianych schodach na piętro. Uśmiechneła się i wychyliła przez szklaną barierkę.*
Wszystko dobrze? *zapytał mężczyzna, a Charlotte pokiwała głową.*
Wszystko w najlpeszym porządku. *odpowiedziała anielica i zeszła na dół. Razem z  agentem podeszła do stołu, na którym on zdążył już rozłożyć potrzebne dokumenty. Agent podał jej pióro. Właściwie dlaczego kupowała mieszkanie? Moze i przespała się z Alexandrem, może i powiedzieli sobie kilka rzeczy, ale to nie zobowiązywało jej do mieszkanai z nim. Pokręciła nieznacznie głową. Jeśli u niego mieszkała, mogła zniknąć w każdej chwili. Jeśli kupi sobie mieszkanie, będzie to oznaczało, że zostaje na dłużej. Charlotte wzieła od agenta pióro i podpisała wszystko w potrzebnych miejscach. Mężczyzna złożył papiery, zostawiając kopie dla C. Wręczył jej nowe, błyszczące klucze do loftu i poszli do wyjścia. Wyszli do przedpokoju, dziewczyna zamkneła drzwi na klucz i weszła z agentem do windy. Zamknęły się drzwi, zjechali na dół i po chwili opuścili budynek.*

*Anielica przebudziła się nad ranem i przetarła oczy. Gdzie ona była? no tak. W nowym mieszkaniu.. Lofcie. Nieważne. Wstała z łóżka i idąc do schodów teleportowała się na dół. Staneła w kuchni i otworzyła lodówkę. Była pełna, tak jak prosiła. Charlotte wyjeła sobie z niej kilka rzeczy, zamkneła lodówkę i przeszukała szuflady nie mając pojęcia gdzie była patelnia. Gdy w końcu znalazła potrzebne jej patelnię, mikser i miskę zaczęła robic naleśniki. Gdy skończyła, suiadła na kanapie przed telewizorem.*

*poprzedniego wieczora Charlotte podjechała na motorze pod budynek. Zeszła z motoru i zdjeła kask. Wzieła w ręce torby i kask, po czym teleportowała się do loftu. Odstawiła torby i kask pod ścianę i zdjęła z siebie płaszcz. Wzięła prysznic i niedługo później położyla się do łóżka, jednak nie usneła. Nie była w stanie. Dopiero koło czwartej nad ranem usneła.*
*Anielica obudziła się i przetarła powieki. Gdzie była? No tak. Leżała sama w nowym lofcie, który sobie kupiła. Po pół godzinie zwlokła się z łóżka i teleportowała się na dół. Wzieła ubrania z torby i poszła do łazienki się ubrać. Kiedy wróciła do głównej częśći uznałą że ma trochę za mało ubrań, jeśli nie chce chodzić w kółko w tym samym. Wzieła więc torebkę i wyszła z mieszkania.*

*Kiedy wypiła całą butelkę "kwawego wina", siłąą rzeczy zasnęła na kanapie. Anielica obudziła się dopierorano. Zdezorientowana sięgneła po telefon żeby sprawdzić godzine. Wtedy zobaczyła że dostała SMSa.  Odpisała na niego z zaciśniętymi ustam. Teleportowała się na górę do łóżka, gdzie położyła się z laptopem oglądajac jakieś filmy.*

<podchodzi i puka kilka razy; opiera suę szelmowsko o framugę>

Prawda. <unosi kącik ust, wchodzi do środka o rozgląda się> Wszędzie chowasz sztylety?

Po prostu. Nie zostawiłbym cię bez opieki. <mruczy pod nosem i dotyka różnych rzeczy> Polujesz na mnie? Byłem aż tak niegrzeczny? <odwraca się, patrzy w jej oczy i uśmiecha się łobuzersko>

Dzisiaj zostaję na noc. <rozsiada się na kanapie> Mam przy sobie, póki co. <mruczy i unosi kącik ust> Jasne. Tradycyjnie.

Tak, na noc. <unosi kącik ust leniwie> Nic nie obiecuję <rozkłada bezradnie ręce i uśmiecha się lekko> Dawno tego nie robiłem. Twoje mieszkanie wygląda całkiem dobrze. <sięga po kieliszek i upija trochę wina> Nie chcę rezygnować z żadnej z was. I nie chcę cię stracić. <mówi po chwili i patrzy w jej oczy>

<marszczy brwi, ale po chwili odwraca wzrok. Bierze oddech i na chwilę zamyka oczy> Chcesz żebym wybrał którą kocham bardziej, tak? <uchyla powieki i patrzy w jej tęczówki>

Charlotte.. <mruczy i kładzie dłoń na jej dłoni; ściska ją delikatnie> Miała więcej mnie? Nie rozumiem, po prostu to powiedz. CHcesz mnie na wyłączność? <patrzy w jej oczy>

*Znów spojrzała na Alexandra, gdy ten ścisnął jej dłoń. Mimowolnie odwzajemniła ten gest.* Mi już nawet nie chodzi o wyłączność. Nie chcę po prostu być obwiniana za każdy gest. Ale założę się, że Miranda by chciała mieć cię... na wyłączność. *Charlotte uśmiechneła się ponuro*