Doprawdy? Mi³osÌ j¹ zmienia. Widzisz jak dzia³asz na kobiety ? < zaci¹gnê³a siê z sykiem papierosem > Twoja egzystencja jest na prawdê niezwyk³a. Twoja dusza praktycznie ma ju¿ zabukowane miejsce w piekle, wiesz o tym? < spojrza³a na niego zmartwiona. Zabawy w zmartwychwstanie nigdy nie koùcz¹ siê pomyœlnie. Wypuœci³a dym pomiêdzy s³owami > Chcia³am ciê przeprosiÌ za moje zachowanie. By³am doœÌ egoistyczna, kiedy mnie potrzebowa³eœ. Ale chcia³abym, abyœ zrozumia³, ze jestem tylko cz³owiekiem : moje si³y kiedyœ siê koùcz¹ < stwierdzi³a ze smutkiem. Jeœli tak dalej pójdzie to ona sama bêdzie roztrzaskana na milion kawa³ków >

¿ycie w zaœwiatach jest jeszcze d³u¿sze od tego ziemskiego. Chyba warto je spêdziÌ w przyjemniejszych miejscach ni¿ piek³o < mrukne³a zmartwiona. Zaraz potem odrzuci³a w³osy na lewê ramiê i spojrza³a prosto na niego > Nie oskar¿am ciê o nic. Sta³o siê, los z nas okrutnie kpi. Pytanie teraz co z tym zrobiÌ < westchnê³a g³êboko, aby po raz kolejny zaci¹gnaÌ siê papierosem > co pocz¹Ì z nami? Pamietasz co siê dzia³o przed twoj¹ œmierci¹ - miedzy nami znów zrodzi³a siê chemia. Uprawialiœmy sex, spacerowaliœmy razem, rozmawialiœmy... Wyznaliœmy sobie mi³oœÌ < opuœci³a oczy. Zatrzyma³a siê na chwile po tych s³owach aby u³o¿yÌ sobie wszystko w g³owie > I mo¿e to by³o najlepsze? NiepewnosÌ o jutro, brak konkretnego zobowi¹zania sprawia³o, ¿e nasze relacje nabra³y pikanterii. Tylko wyznanie mi³oœci jest ju¿ jak¹œ obietnic¹. < zaci¹gne³a siê po raz ostatni i zgasi³a peta o oparcie ³awki >

< SpojrzaÂła ponownie w jego oczy. Nie miaÂła wyjÂścia, kiedy tylko na niego nie patrzyÂła chÂłopak migaÂł siĂŞ od odpowiedzi > CiÂągle gdybasz Alexandrze, oraz pozostawiasz wybĂłr w moich rĂŞkach. Od dÂłuÂższego czasu nie sÂłyszaÂłam od ciebie konkretĂłw < westchneÂła, a na twarz opadÂły jej dwa kosmyki > MoÂżemy nadal ÂżyĂŚ tak jak teraz, udawaĂŚ Âże nie zwracamy uwagi na Âżycie drugiego. Albo moÂżemy siĂŞ okresliĂŚ. Ja siĂŞ nie stawiam przed wyborem ja albo Charlotte, bo wiem Âże jest dla ciebie wazna. Aczkolwiek sam widzisz, kochamy ciĂŞ oby dwie i coÂś z tym trzeba zrobiĂŚ < przeÂłkneÂła zdenerwowana ÂślinĂŞ >

< spojrzaÂła na pierÂścionek. PrzepiĂŞknie lÂśniÂł w blasku ksiĂŞzyca, kiedy poruszaÂła rĂŞkÂą to w jednÂą to w drugÂą stronĂŞ. > ZrobiÂłeÂś to na ÂłoÂżu Âśmierci. Nie wiem, czy przewidywaÂłes swĂłj powrĂłt do Âświata Âżywych, ale ta decyzja mogÂła byĂŚ podejmowana pod zgubnÂą nadziejÂą. < UniosÂła wzrok do jego oczu > To jest bardzo powaÂżna decyzja. MyÂślisz, Âże obydwoje do niej dojrzeliÂśmy?

< zdrada. To ciÂągle jest kamieniem pomiedzy ich szczĂŞÂściem. Nie dziwiÂła siĂŞ. PokiwaÂła gÂłowÂą na znak, ze go rozumie i to nazbyt dobrze > Chyba za bardzo siĂŞ spieszĂŞ... Po prostu, chciaÂłabym mieĂŚ wszystko na raz. Za duÂżo biorĂŞ sobie na gÂłowĂŞ przez co nic nie robiĂŞ na 100%. < jej dÂłoĂą zaczeÂła masowaĂŚ przegub, na ktĂłrym byÂło widaĂŚ ÂświeÂże blizny > Nie jest fajnie mieĂŚ rozdwojenie jaÂźni. Jedna strona wie czego chce i dojrzaÂła. Druga teÂż dojrzaÂła, ale ma ochotĂŞ siĂŞ bawiĂŚ we wszysko co wpadnie jej pod nogi.

< Miranda poczula dreszcz kiedy jego usta objely jej blizny. > Podobno tak... <szepnela, a w jej glowie toczyla sie dyskusja co powinna zrobic. Wplola palce w jego wlosy i spojrzala w jego oczy > uwazam, ze powinnismy zaczekac z zareczynami. Okazmy sobie trochr cierpliwosci i zrozumienia.

< Kiedy tylko jego usta spotkaÂły siĂŞ z jej, Mirandzie zaparÂło dech w piersiach. Bardzo dawno tego nie czuÂła > Damy radĂŞ, bo jak nie my to kto ? < uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ blado i przejechaÂła dÂłoniÂą po jego policzku. > Nie bĂŞdĂŞ ciĂŞ dÂłuzej zatrzymywaĂŚ, na pewno masz coÂś do zaÂłatwienia, zresztÂą musze dokoĂączyĂŚ parĂŞ biznesowych spraw < uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ tajemniczo, puszczajÂąc jednoczeÂśnie oczko > Napisz do mnie < pomachaÂła mu na poÂżegnanie i ruszyÂła szybkim krokiem w stronĂŞ domĂłw >

Ostatnio edytowany przez Miranda McGuinness (25-03-14 14:26:18)

*Wchodzi na rynek i rozglÂąda siĂŞ z lekko zmarszczonymi brwiami. Spaceruje chwilĂŞ po czym siada na jednej z wolnych Âławek. ZakÂłada nogĂŞ na nogĂŞ i przyglÂąda siĂŞ ludziom, wykrzywiajÂąc lekko usta.*

WiĂŞc pewnie o Elenie? *kiwa parĂŞ razy gÂłowÂą.* Taaak, masz racjĂŞ, przydaÂłoby siĂŞ jÂą wyeliminowaĂŚ. *unosi kÂącik ust*

*Wydyma usta.* Jaka szkoda. Mo¿e jednak zrobi³abym wyj¹tek *mruga do niej œmiej¹c siê.* Có¿, to by by³o ciut dziwne, ale... pouczaj¹ce? *porusza brwiami i parska œmiechem* Albo zabawne. Zale¿y z jakiej perspektywy siê patrzy. *kiwa g³ow¹ z powag¹.*

*Œmieje siê cicho* ¯ebyœ wiedzia³a. *kiwa g³ow¹.* Có¿, ja przynajmniej umiem korzystaÌ z ¿ycia. *rozk³ada rêce w ''bezradnym'' geœcie i zaraz powa¿nieje* A tak serio, to nie. *wzrusza ramionami.* By³o ich.. tylko dwóch? *marszczy brwi zastanawiaj¹c siê.*

<przychodzi na rynek i przez moment siê rozgl¹da. Zamyka oczy, a kiedy je otwiera, znajduje siê na samym szczycie wierzy zegarowej. Przez moment patrzy w dó³, a¿ siada na skraju i zapala papierosa myœl¹c nad czymœ. W koùcu unosi zamyœlone spojrzenie gdzieœ przed siebie i obserwuje panoramê miasta>

<widz¹c, ¿e s³oùce zachodzi, wsuwa czêœÌ okularów za koszulkê. Gasi papierosa i wzdycha cicho spogl¹daj¹c po raz ostatni w dó³. Przez chwilê œledzi nieznajom¹ dziewczynê wzrokiem i uœmiecha siê delikatnie widz¹c co robi ze szpilkami i jak podkurcza nogi, aby nastêpnie zapaliÌ papierosa. W koùcu zapiera siê rêkoma o zimny marmur i zsuwa siê z niego tak, ¿e spada dobre 13 metrów w dó³. L¹duje na mocnych, lekko podkurczonych nogach i poprawia po³y kurtki. Przygryza lekko wargê i spogl¹da na boki zastanawiaj¹c siê nad czymœ. W koùcu przeczesuje w³osy palcami i zmierza w kierunku dziewczyny. Najpierw spogl¹da na jej szpilki, go³e stopy i nie mog¹c powstrzymaÌ lubie¿nego uœmieszku, dociera spojrzeniem do jej oczu> Wolne? <kiwa podbródkiem na miejsce obok niej i przygl¹da siê jej badawczo>

Ostatnio edytowany przez Alexander Kahn (13-04-14 17:52:09)