Mhm. <kiwnęła potwierdzająco głową, jednak nie powiedziała nic więcej> Żyjesz tak długo. <stwierdziła i spuściła wzrok na swoje dłonie> Nie przytłacza cię czasem ta wieczność? To uczucie, że żyjesz ponad 1000 lat i najprawdopodobniej będziesz żył jeszcze dłużej? W końcu robi się... nudno. <zmarszczyła brwi, wciąż trzymając dłoń zaciśniętą na swoim nadgarstku, który coraz bardziej krwawił. Oparła się o oparcie ławki, gdy poczuła, że robi jej się coraz słabiej>

<spojrzała na to, co robi, a potem na swój nadgarstek, który zaczął się goić. Rozszerzyła oczy do granic możliwości i podniosła na niego wzrok> Dlaczego nie wprowadzą do szpitali hybrydziej krwi? <mruknęła pod nosem z rozbawieniem i wyciągnęła z torebki chusteczkę, którą wytarła krew ze swoich dłoni. Dlaczego to jej nie przerażało?>

<przełknęła cicho ślinę, czując jego oddech przy swoim uchu. Znów się wzrydgnęła> Clary. <odpowiedziała, przez chwilę patrząc na niego kątem oka> Powinnam to traktować jako komplement? <uniosła pytająco brew>

<odetchnęła z ulgą, gdy zniknął. Siedziała jeszcze chwilę na ławce, aż wstała i odeszła>

Tak, przestań marudzić wredniaro. <uśmiecha się szelmowsko patrząc przed siebie i idąc z dłońmi w kieszeniach> Przecież chciałaś, żebym poczuł się lepiej. Co poszło nie tak? Nie lubisz jak coś ci się podoba? <zaciska wargi, żeby się nie roześmiać. W jednej chwili chwyta ją w pasie przyciągając do siebie, a w drugiej znajdują się na szczycie wysokiego ratusza, gdzie Alex dość często przychodzi. Odwraca dziewczynę z zasłoniętymi oczami tyłem do siebie i kieruje tak, aby stanęła na skraju> Zanim zobaczysz.. poczuj. <mówi ciszej wciąż zasłaniając jej widok> Chłodne, ale delikatne smagania wiatru. Cisza tak głęboka, że możesz słyszeć swój własny oddech. <szepcze i patrzy przed siebie> W dzień słyszysz radosne ćwierkanie ptaków i czujesz na skórze ciepłe promienie słońca. A w nocy.. <osuwa powoli dłoń ukazując oczom dziewczyny widok nieco zasnutego mgłą miasta;
>

Moje niespodzianki są przyjemne. <mówi ciszej, jakby bał się zepsuć przyjemnej aury tego miejsca i powoli staje obok niej wpatrując się w miasto, a następnie w księżyc, który chowa się pod pokrywą mgły> Zawsze fascynowały mnie.. te wszystkie rzeczy. Widoki, gwiazdy, niebo. W nocy jest.. jak w innym świecie. Tak spokojnie. Nic nie może tego zepsuć. Po prostu.. nie da się, i chyba to jest w tym najwspanialsze. <mruczy cicho i rozgląda się, aż przenosi trochę badawcze spojrzenie na dziewczynę milknąc>

W tej chwili tak jest. Ja, ty i niebo. Żadnych problemów, żadnych obowiązków.. <kręci powoli głową i uśmiecha się lekko> To moje ulubione miejsce. Przychodzę tu, kiedy chcę być sam i zapomnieć o bożym świecie. Wtedy, kiedy wszystkie problemy walą mi się na głowę, kiedy chcę o czymś pomyśleć. <przenosi wzrok na dziewczynę i przez moment przygląda się jej w skupieniu> Podoba ci się. <oświadcza z pewnością i ściąga brwi> Myślałem, że ciężko będzie pokazać ci coś, dzięki czemu stracisz oddech. Czuję, że moje zdjęcie by nie podołało. <unosi kącik ust i błądzi wzrokiem po niebie, aż widzi daleko spadającą gwiazdę> Patrz. <spogląda na Vanessę i chwytając delikatnie jej podbródek dwoma palcami, obraca jej głowę w odpowiednim kierunku> Widziałaś? Pomyśl życzenie. <uśmiecha się szerzej>

Mam nadzieję, że kiedyś mi pokażesz. <uśmiecha się lekko spoglądając na nią. Słysząc jej uwagę, zaciska wargi i po chwili parska śmiechem> Kto wie, czy wcześniej.. kiedyś myślałem, że to gwiazda i pomyślałem życzenie, a okazało się że to byłaś ty. <uśmiecha się szeroko i siada spuszczając nogi poza skraj budynku> O czym pomyślałaś? Znaczy.. jakie miałaś życzenie? <spogląda na nią z dołu>

To tylko.. taka przepowiedź. Nieprawdziwa. Chyba nie sądzisz, że ta gwiazda nas teraz podsłuchuje sprawdzając, czy zdradzisz mi ten sekret? <unosi brew i uśmiecha się szeroko patrząc na dziewczynę>

Traci swój czar tylko wtedy, kiedy ty jesteś o tym przekonana. Ja natomiast myślę, że.. zdradzenie komuś swoich pragnień sprawia, że dzięki podwojonemu wsparciu, stają się one bardziej osiągalne i namacalne. To tak, jakby milion osób trzymało ogromne kciuki za piłkarzy jednej drużyny. Jak myślisz, co się dzieje? <spogląda na nią i unosi kącik ust> Drużyna bierze głęboki oddech i stwierdza 'tak, zrobimy to dla nich', aż dzieje się najbardziej niemożliwe z niemożliwych. Tak samo jest z twoim życzeniem. <patrzy jej w oczy> Im więcej osób będzie trzymać za nie kciuki, tym bliżej będzie do spełnienia. <uśmiecha się delikatnie>

Jesteś cholerną pesymistką, Blackbird. <śmieje się i pociera powieki> Co ty, dzisiaj opowiedziałem ci pół historii mojego życia. Poza tym, ja nie pomyślałem życzenia, bo sam nie wiem czego chcę. <Wzrusza ramionami> Nie wiem czego mi brakuje, abym był w końcu szczęśliwy. <mruży oczy patrząc przed siebie> Masz jakieś typy?

To nie był komplement. <mruczy i przygryza lekko wargę, żeby nie wybuchnąć śmiechem; spogląda na nią> Dzięki. Cholernie mi pomogłaś, za karę powinienem cię teraz wyściskać. <uśmiecha się szeroko odwzajemniając spojrzenie i puszcza jej oczko> Dlaczego nie chcesz się przyznać, że ci się podoba? Seks jest milion razy lepszy. Tak jak drżysz od zewnątrz, kiedy cię dotykam, tak samo.. można powiedzieć, że drżysz w środku, kiedy się z kimś kochasz. <unosi kącik ust przyglądając się jej>

Optymista nie czuje się rozczarowany. Kiedy coś nie wychodzi, mówi sobie 'nie szkodzi, spróbuję następnym razem'. <uśmiecha się uroczo i opuszcza głowę przez moment patrząc w daleki dół> Chcesz mnie wysłać do psychiatryka? <cmoka udając poważnego> No cóż, to też jest jakieś wyjście. Niestety.. chyba obowiązuje tam ścisły zakaz wizyt, więc co byś beze mnie zrobiła? <unosi wzrok do jej oczu i robi słodką, niewinną i smutną minę starając się nie roześmiać> Nie mówiłaś. <unosi brew i uśmiecha się powoli> Kłamiesz, przecież słyszę. Tutaj. <po chwili wahania, układa dłoń w miejscu, gdzie dziewczyna ma serce i spogląda w jej oczy> Bije nieregularnie za każdym razem, gdy wypowiadasz kłamstwo. <przygląda się jej tęczówkom z lekkim uśmiechem>

Ostatnio edytowany przez Alexander Kahn (22-04-14 01:40:08)