Zabija ka¿d¹ pijawkê i psa <odpowiedzia³ i schowa³ sztylet, spojrza³ na godzinê w telefonie> Gossip Girl wci¹¿ nie ma, bêdê siê ju¿ zbiera³.

<wsiadÂł do samochodu i odjechaÂł>

<idzie ulicÂą z rĂŞkami w kieszeni, myÂślÂąc nad czymÂś intensywnie. Po chwili widzi na swojej drodze blondynkĂŞ. Zatrzymuje siĂŞ obok niej i kieruje wzrok na miejsce, w ktĂłre siĂŞ patrzy, marszczÂąc przy tym nieznacznie brwi> Widok rodem z horroru <mĂłwi tuÂż przy jej uchu, uÂśmiechajÂąc siĂŞ lekko> ChociaÂż nie sÂądzĂŞ, Âżeby byÂł nawiedzony. Na miejscu takiego ducha wybraÂłbym sobie lepsze miejsce <wzrusza lekko ramionami>

Miej pretensje do korników. To one g³ównie tu zawini³y <mrugn¹³ do niej i uœmiechn¹³ siê> Chyba nie jest tu zamkniête, co? <uniós³ brew, podszed³ do masywnej, ¿elaznej furtki i delikatnie j¹ popchn¹³, nie zwracaj¹c uwagi na napis "Nie wchodziÌ. Grozi zawaleniem"> No proszê <uniós³ k¹ciki ust i przesun¹³ siê trochê na bok. Spojrza³ na dziewczynê> Masz ochotê pozwiedzaÌ?

Oczywiœcie. Nie chcielibyœmy, ¿eby coœ tu kogoœ opêta³o <uœmiechn¹³ siê k¹tem ust i wszed³ za ni¹ na teren posiad³oœci, dotrzymuj¹c jej kroku> Znasz jakieœ ciekawe historie zwi¹zane z tym miejscem? S³ysza³em, ¿e kiedyœ pope³niono tu seriê morderstw i ka¿da kolejna osoba, która siê tu wprowadzi³a ginê³a w niewyjaœnionych okolicznoœciach, dlatego dom stoi teraz pusty <uniós³ brwi, zerkaj¹c na dziewczynê co jakiœ czas>

Ben i niestety nie wiem, czy jest na sprzedaÂż <wzruszyÂł lekko ramionami i uniĂłsÂł kÂąciki ust. OtworzyÂł drzwi z charakterystycznym skrzypieniem> A ty jak masz na imiĂŞ? <przekrzywiÂł lekko gÂłowĂŞ>

Wakacje <uœmiechn¹³ siê szeroko> Postanowi³em zrobiÌ sobie przerwê od... <westchn¹³> praktycznie wszystkiego <wzruszy³ ramionami, rozgl¹daj¹c siê po pomieszczeniach, które kiedyœ zapewne piêkne, teraz by³y stare i przykryte warstw¹ kurzu> A ty od dawna tu mieszkasz? <uniós³ brwi i schyli³ siê po le¿¹ce na ziemi stare zdjêcie. Przetar³ szybkê, patrz¹c siê na ludzi na nim uwiecznionych i odstawi³ je na komodê>

Straszn¹ historiê? <uniós³ brwi i podrapa³ siê po szyi> Raczej nie jestem dobry w opowieœciach, ale mogê spróbowaÌ <wzruszy³ lekko ramionami i nagle stan¹³ jak wryty, zamieraj¹c w miejscu i rozgl¹daj¹c siê powoli z kamiennym wyrazem twarzy> S³ysza³aœ to? <spyta³ niemal szeptem>

<widz¹c jej reakcjê wybuchn¹³ œmiechem> Mam ciê, ma³a <powiedzia³, przygryzaj¹c lekko doln¹ wargê> Gdybyœ mog³a zobaczyÌ teraz swoj¹ minê... <pokrêci³ rozbawiony g³ow¹ i przetar³ palcami oczy> Bezcenny widok.

*Poprzedniego dnia, gdy znudzi³o jej siê obserwowanie ludzi, postanowi³a zaszyÌ siê w "nawiedzonym" domu. Kiedy siedzia³a na dachu i wpatrywa³a siê w niebo, ktoœ przyszed³ do ruiny. Postanowi³a trochê postraszyÌ. Czasem trzeba sobie urozmaiciÌ "¿ycie". Pojawi³a siê na samym dole, tam gdzie dwójka goœci. Zaczê³a chodziÌ przez œrodek pomieszczenia szukaj¹c piszcz¹cych desek. Co kilka kroków trafia³a na jak¹œ i z uœmiechem na ustach obserwowa³a reakcjê nieznajomych*

(nie mogÂłam siĂŞ powstrzymaĂŚ )

<spojrzaÂła na niego i pokrĂŞciÂła z niedowierzaniem gÂłowÂą ÂśmiejÂąc siĂŞ cicho po chwili usÂłyszaÂła jakieÂś skrzypniĂŞcia i w mgnieniu oka znalazÂła siĂŞ tuÂż obok i zÂłapaÂła siĂŞ jego za ramiĂŞ rozglÂądajÂąc siĂŞ uwaÂżnie po pomieszczeniu> MoÂże nie jestem takÂą dzielnÂą dziewczynkÂą <wyszeptaÂła i zÂłapaÂła jego ramie jeszcze mocniej>

*ZnalazÂła siĂŞ w pokoju, do ktĂłrego przeszli. PopatrzyÂła na siedzÂące na kanapie postacie i spojrzaÂła do gĂłry. Prawie nad nimi wisiaÂł stary Âżyrandol. wskoczyÂła na niego i zaczĂŞÂła siĂŞ na nim bujaĂŚ jak maÂłe dziecko na huÂśtawce. Botem zbiÂła jednÂą z kilku pozostaÂłych ÂżarĂłwek.*

To nie ja, ale muszê przyznaÌ, ¿e robi siê coraz ciekawiej <zerkn¹³ na ni¹ i uœmiechn¹³ siê k¹tem ust> I nie mówiê tu tylko o ¿arówkach <pokrêci³ lekko g³ow¹, wzi¹³ j¹ za rêkê i wsta³, oddalaj¹c siê spod bujaj¹cej siê lampy> ChodŸ, zanim to coœ zawali nam siê na g³owê.