*Uœcisn¹³ jej d³où*

*UniĂłsÂł brwi* Niestety nie.

Poradzê sobie sam * Prychn¹³, wszed³ do poci¹gu. Zauwa¿y³ m³od¹ blondynkê siedz¹c¹ sam¹. Usiad³ na przeciwko niej. Zahipnotyzowa³ j¹. Po chwili wysz³a z nim z poci¹gu*

*razem z ofiarÂą wraca do wnĂŞki*

najlepiej pĂłjdÂźmy do kogoÂś do domu. Ja wczoraj siĂŞ wprowadziÂłam. WiĂŞc jestem za pĂłjÂściem do Ciebie. *UÂśmiecha siĂŞ i ma nadziejĂŞ, Âże to wystarczy*

*idzie za nim przytulajÂą przekÂąskĂŞ*

(musze zniknÂąc na trochĂŞ)

*Kupuje bilet, wsiada do pociÂągu i jedzie do Londynu.*

<Wraca do Falls>

<przyjechaÂłam z Nowego Orleanu do MY i ciagnÂąc walizkĂŞ udaÂłam siĂŞ do centrum miasta>

<patrzy siê przera¿ona na ca³¹ scenê> Nie! <krzyczy, gdy Dexter spada na dó³> Obieca³aœ! <wrzeszczy na RC, ale jej ju¿ nie ma i Jace'a tak¿e. S³yszy tylko st³umione krzyki Dextera. Podbiega do przepaœci, otwiera j¹ przyciskiem i uderza w ni¹ chmura dymu i gor¹ca> Dexter! <krzyczy, ale nie mo¿e zbli¿yÌ siê do otworu przez ogieù. Zaczyna kas³aÌ od dymu. Cofa siê trochê i zamyka oczy, staraj¹c siê myœl¹ ugasiÌ p³omienie, jednak bezskutecznie> No dalej! <warczy sama do siebie i za trzecim razem p³omienie zaczynaj¹ siê zmniejszaÌ. Ann czuje, jak z nosa zaczyna jej p³yn¹Ì stru¿ka krwi, jednak nie przejmuje siê tym. Wyciera j¹ wierzchem d³oni i gdy udaje jej siê ugasiÌ ogieù, jak najszybciej potrafi, zbiega na sam dó³, do piwnicy, gdzie jedynym Ÿród³em œwiat³a by³y tylko ma³e okienka przy suficie. Podbiega do windy, otwiera drzwi i momentalnie zostaje zwalona z nóg przez falê wody z werben¹> Dexter? <wo³a, kaszl¹c i podnosz¹c siê z pod³ogi. Brodz¹c po kolana w wodzie podchodzi do ch³opka i zaci¹ga go na schody tak, ¿eby nie dotyka³ ju¿ wody. Sama opada obok niego wyczerpana, z trudem ³api¹c powietrze>

Ostatnio edytowany przez Annabeth Blake (14-10-13 12:33:25)

<widz¹c, ¿e Dexter zaczyna siê ruszaÌ, wstaje z miejsca i znajduje na schodach wy¿ej spory od³amek szk³a. Klêka obok Dextera i przecina nim wiêzy ch³opaka, doœÌ mocno siê przy tym kalecz¹c, a gdy liny opadaj¹ odrzuca szk³o i przez chwilê patrzy siê na swoj¹ krwawi¹c¹ d³où. Do g³owy przychodzi pewien pomys³. Podsuwa rêkê do ust ch³opaka> Masz <mówi s³abym g³osem> To przyœpieszy gojenie.

Red Coat siĂŞ staÂło <mĂłwi cicho, przeÂłykajÂąc ÂślinĂŞ. Siada na schodach i chowa twarz w dÂłoniach> Ja.. to wszystko moja wina <mĂłwi, ÂłamiÂącym siĂŞ gÂłosem, chowajÂąc twarz w dÂłoniach> Tak mi przykro, Dexter <krĂŞci gÂłowÂą>