Jak to umar³ przed tob¹? Przecie¿ jesteœ od niego m³odszy, nie mylê siê? <spyta³am Sama, dopiero po chwili uœwiadamiaj¹c sobie, ¿e mo¿e nie powinnam tego robiÌ. Westchnê³am cicho, spuszczaj¹c wzrok na splecione d³onie, ¿eby po chwili z powrotem podnieœÌ go na ch³opaka>

CzeœÌ <mĂłwiĂŞ cicho i odchodzĂŞ w stronĂŞ samochodu, gdzie czekaÂł Dean. Wsiadam na miejsce pasaÂżera> To teraz szukamy tamtego eks-archanioÂła  tak? <uÂśmiecham siĂŞ kÂątem ust, wbijajÂąc wzrok w przedniÂą szybĂŞ i myÂślÂąc nad czymÂś>

Tak szczerze to nie mam za bardzo pojĂŞcia. Jestem tylko czÂłowiekiem <wzruszyÂłam lekko ramionami, nawet siĂŞ na niego nie patrzÂąc. Dopiero po chwili przeniosÂła na niego swĂłj wzrok> MoÂże znowu sprĂłbuj skorzystaĂŚ z mocy, co? To jedyne co przychodzi mi do gÂłowy <powiedziaÂłam cicho, zaciskajÂąc palce na bandaÂżu. Okropnie bolaÂło. OwinĂŞÂłam kawaÂłek opatrunku i zawineÂłam go mocniej, Âżeby uciskaĂŚ ranĂŞ>

<zastygam na chwilĂŞ, patrzÂąc siĂŞ uwaÂżnie, co robi. Po sekundzie nie odczuwam juÂż Âżadnego bĂłlu. PrzenoszĂŞ wzrok na chÂłopaka> ChodziÂło mi o uÂżycie mocy do znalezienia tamtego anioÂła. Nie musiaÂłeÂś ich marnowaĂŚ na mnie, ale... dziĂŞkujĂŞ <kiwnĂŞÂłam gÂłowÂą, czujÂąc ulgĂŞ. ZmarszczyÂłam  lekkp brwi> Wszystko w porzÂądku? Wiem, Âże sytuacja jest takÂą a nie inna, ale po spotkaniu z Samem wydajesz siĂŞ jeszcze bardziej przybity niÂż wczeÂśniej <przekrzywiÂłam lekko gÂłowĂŞ, przyglÂądajÂąc mu siĂŞ uwaÂżnie. Nie liczyÂłam, Âże zacznie siĂŞ zwierzaĂŚ, ale byÂłam ciekawa. Po chwili coÂś mi siĂŞ przypomniaÂło. ZaczĂŞÂłam grzebaĂŚ w torebce i po sekundzie wyciÂągnĂŞÂłam z niej piersiĂłwkĂŞ Bobbyego, ktĂłrÂą nosiÂłam od dÂłuÂższego czasu. PrzyjrzaÂłam siĂŞ jej po raz ostatni i podaÂłam jÂą chÂłopakowi> MyÂślĂŞ, Âże chciaÂłby, ÂżebyÂście jÂą mieli.

< Miranda podeszÂła niepewnie pod drzwi znajomego jej domu. Po drodze kupiÂła parĂŞ ulubionych ciastek z czekoladÂą i puszkĂŞ dobrej, mocnej kawy. WiedziaÂła, Âże to nie jest moÂże zbyt dobry prezent, ale chciaÂła jakkolwiek siĂŞ przysÂłuÂżyĂŚ chÂłopakowi. ZapukaÂła do drzwi i z przygryzionÂą wargÂą czekaÂła niecierpliwie aÂż jej otworzy >

< Miranda nie dodaÂła nic wiĂŞcej tylko wzruszyÂła zabawnie ramionami. SkierowaÂła siĂŞ do kuchni gdzie nastawiÂła wodĂŞ na kawĂŞ, a ciasta wysypaÂła na talerz. SpojrzaÂła na niego zmartwiona > Sam, w co ty siĂŞ znowu wpakowaÂłeÂś? Po co ciÂągle mieszasz z druga stronÂą? < na jej twarzy pojawiÂł siĂŞ grymas niezadowolenia > W jaki sposĂłb umarÂła Hazel?

< Miranda zacisnê³a palce na jego przegubie. Nie mog³a tego s³uchaÌ, dlatego przerwa³a mu w po³owie zdania > A ty sk¹d mo¿esz wiedzieÌ jakim bêdziesz ojcem, hm? Dziecko MUSI mieÌ rodzinê rozumiesz? < z jej oczu pop³ynê³y ³zy > Ja straci³am mojego kochanego ojca i patrz jak siê stoczy³am. To co powiedzia³eœ jest bardzo g³upie... < kiedy us³ysza³a p³acz kiwnê³a ze zrozumieniem g³ow¹. W tym czasie wyci¹gnê³a mleko z lodówki i nala³a je do szklanki. Ogarne³a swój wygl¹d i czeka³a na powrót Sama. Kiedy ju¿ powróci³ z zawini¹tkiem, czarownica uœmiechne³a siê promiennie. Dziewczyna by³a przeœliczna. > CzeœÌ malutka... Jestem M. a ty? < smyrnê³a ma³¹ po nosku palcem i spojrza³a ³agodnie na ³owcê > Bardzo podobna do ciebie

< Miranda zamknê³a oczy. Chcia³a sobie to wszystko pouk³adaÌ w g³owie. Nie czu³a ju¿ ¿adnego dotyku, nie dochodzi³y do niej ¿adne dŸwiêki. Postanowi³a tylko i wy³¹cznie skupiÌ siê na problemie. Uchyli³a jedno oko i spojrza³a na smutn¹ twarz Sama. > Znajdê sposób... < mruknê³a pod nosem. Chcia³a powiedzieÌ coœ wiêcej, ale po co mia³a mu jeszcze mieszaÌ. Czarownicy bardzo zaleza³o na ch³opaku, ale nie musia³ tego wiedzieÌ > Medycyna idzie do przodu. Poza tym... jakbyœmy jej podali wampirz¹ krew w tym wieku, by³aby odporna na wszelkie choroby < przygryz³a wargê i spojrza³a na dziewczynkê. By³a kompletnie nie œwiadoma swojego losu >

Dzieci maj¹ to co brakuje nam, doros³ym < Miranda uœmiechne³a siê melancholijnie > Zaufanie, pozytywne spojrzenie na œwiat... Nieska¿on¹ duszê. < odchrz¹kne³a i podnios³a siê na równe nogi. > Nie chcê abyœ tam szed³, mimo tego jakie mog¹ byÌ konsekwencje. Znajdê sposób abyœ potem wróci³ < pochyli³a siê nad nim i poca³owa³a go prosto w usta. By³ to bardzo delikatny, przed³u¿ony poca³unek. Mia³ na celu nie tyle wyra¿enie uczuÌ, co za³o¿enie podstaw pewnego zaklêcia jakie mia³o pomóc czarownicy w jej postanowieniu. Nie by³a wystarczaj¹co silna aby zrobiÌ to szybko tak jak powinna, dlatego te¿ wplot³a palce w jego w³osy, aby jeszcze pog³êbiÌ poca³unek. Sam nie móg³ siê dowiedzieÌ, ¿e w tym jest jakaœ magia. Gdy tylko skoùczy³a uœmiechnê³a siê do niego przelotnie > WróÌ do nas... < szepnê³a i rozp³ynê³a siê w powietrzu >

<obraca g³owê w stronê Sama, unosz¹c brwi> Hej, ty by³eœ przy mnie. Zreszt¹ nie zamierzam daÌ ci tak po prostu odejœÌ. <Wzruszy³ ramionami, z powrotem patrz¹c przez przedni¹ szybê> Na pewno jest jakiœ sposób, ¿eby zatrzymaÌ te cholerne psy. <doda³, nie patrz¹c ju¿ na Sama> Wiêc? Dok¹d jedziemy? <zapyta³ po d³u¿szej chwili, unosz¹c brew>

<Zatrzyma³ Impalê przed domem, nie gasz¹c silnika.> Muszê ciê ostrzec, ¿e w œrodku jest opiekunka, która zajmuje siê dzieckiem Sama. <powiedzia³ bez zbêdnych emocji, patrz¹c siê przez przedni¹ szybê. Otworzy³ okno i opar³ na nim rêkê, wystawiaj¹c przez nie ³okieÌ, a praw¹ d³où wci¹¿ przytrzymuj¹c na kierownicy> I ten, daj znaÌ, jak znajdziesz coœ ciekawego. <doda³, patrz¹c na ni¹ k¹atem oka>

<Parkuje Impalê pod domem i wysiada z samochodu, trzaskaj¹c drzwiczkami. Zamyka samochód i wrzuca kluczyki do kieszeni kurtki, upewnia siê, ¿e ma potrzebne rzeczy. Pistolet za paskiem, piersiówkê z wod¹ œwiêcon¹, ksi¹¿eczkê z egzorcyzmami i nó¿ Ruby. Podszed³ do drzwi i krótk¹ chwilê zastanawia³ siê, co zrobiÌ. Tak po prostu tam wejdzie i co? Przecie¿ najprawdopodobniej jest tam Julie. Son of a bitch... Postanawia wejœÌ tak, jakby wiedzia³ tylko o tym, ¿e Sam wróci³ z piek³a. Naciska klamkê z przekonaniem, ¿e drzwi s¹ otwarte, jak zwykle, jednak te ani drgn¹. Dean wzdycha cicho pod nosem i w³amuje siê z pomoca jakiegoœ drucika. Kiedy drzwi siê otwieraj¹, Dean ostro¿nie wchodzi do œrodka, k³ad¹c d³où na piersiówce. Id¹c w stronê pokoju Julii, z którego s³ychaÌ g³osy m.in. Sama, wyci¹ga piersiówkê. Kiedy staje w drzwiach, opiera siê bokiem o framugê drzwi, chowaj¹c za plecami wodê œwiêcon¹, tak, ¿eby Sam niczego siê nie domyœli³> Hej, braciszku. <mówi, uœmiechajac siê k¹tem ust. Sammy z pozoru wygl¹da normalnie... Œmieje siê, bawi z córk¹... Dopiero po chwili, starszy z braci dostrzega tu¿ obok Maliê. Krzywi siê nieznacznie na u³amek sekundy. Dziewczyna zaczyna³a go irytowaÌ. Dlaczego stoi sobie i gada z Samem, jakby nic siê nie dzia³o? Halo, on jest demonem!>

Jasne, przysi¹g³bym na Boga, ale obawiam siê, ¿e coœ ci siê stanie, gdy o Nim wspomnê. <powiedzia³ z cieniem kpiny, uœmiechajac siê nikle pod nosem. Nie spuszcza³ wzroku z brata, jednak cofa³ siê po trochu z ka¿dym jego krokiem, ¿eby podstêpem wyprowadziÌ Sama z pokoju.> Jeœli bêdzie taka potrzeba... <wzruszy³ bezradnie ramionami. Oczywiœcie k³ama³, ale musia³ jakoœ zwieœÌ Sama. K¹tem oka zauwa¿y³, ¿e Lia opuszcza pokój. Nie do koùca o to mu chodzi³o, ale niech bêdzie.>

Ostatnio edytowany przez Dean Winchester (26-06-14 17:29:49)