Nie martw się słonko, nie interesowałoby mnie to gdyby nie plotkara. Właściwie nadal mam to gdzieś. Sama bardzo chętnie sprawiłabym, by kilku ludzi zginęło. <Wzruszam lekko ramionami i nagle zdaję sobie sprawę z tego co zrobiłam. Do moich oczu napłynęły łzy. Poczułam, jak wnętrzności podchodzą do mojego gardła.>
Wybacz, ale muszę zwymiotować. <Mruknęłam, siląc się na uprzejmy ton głosu i pobiegłam do najbliższej toi toi, by zwrócić tam całą zawartość żołądka, a zwłaszcza tabletkę.>

Nie potrzebuję być w ciąży, by zachowywać się jak suka. <Burknęłam pod nosem i otarłam usta wierzchem dłoni, po czym otwieram niepewnie drzwi i Spoglądam ze smutkiem na Rose.>
Będzie rozczarowany, Jared będzie zły <Wyszeptałam z trudem powstrzymując łamiący się głos.>
Nie wytrzymałam nawet tygodnia, nie zasługuję na niego <Złapałam się za nadgarstek, mocno go ściskając>

Wiesz co właśnie zrobiłam, Rosalie? <Unoszę prawą brew do góry i przegryzam wewnętrzną część policzka, po czym wyjmuję z torebki tabletki i zaczynam je wykładać sobie na rękę, a potem nimi rzucać we wszystkie strony. Zupełnie, jakbym wpadła w szał.> Nienawidzę tego, nienawidzę.

Możesz zostawić mnie samą jeśli Ci to przeszkadza <Mruknęłam, jednak mój głos wyraźnie złagodniał, a serce uspokoiło. Westchnęłam ciężko i usiadłam na piasku.>
Możesz mnie zahipnotyzować?

Błagam, Rose.. Dobrze wiesz, że nie wygrałabym tej walki <Mówię błagalnym tonem głosu, spoglądając jej prosto w oczy.>
Nie dla mnie, ale dla niego.

<Odprowadziłam Rosalie wzrokiem i ponownie usiadłam na piasku, zastanawiając się nad tym co się wydarzyło. Kilka godzin później opuściłam plażę.>

< Wyszedł.>

<rozejrzał się> Zaczyna mi się podobać w tym mieście <uśmiechnął się i objął ją ramieniem szepcząc do jej ucha> Przyjacielskie przytulenie <puścił jej oczko>

Jestem psycholem i mam nadzieję, że w jak najpóźniejszym czasie się o tym dowiesz <uśmiechnął się lekko>

<spoważniał> Naprawdę Kate... nie jestem miłym gościem zawsze, czasami mi odbija... Raz prawie kogoś zabiłem... <wzdycha>

Aż tak tutaj źle? <przyjrzał się jej uważnie> Więc dlaczego ty tutaj wciąż jesteś? <uniósł brew>

Słucham dalej <uśmiechnął się> Możesz mi zaufać, bo może to śmieszne, ale jako psychol niczego nie pamiętam z życia Dextera <wzdycha>