< Siedziała przez ponad tydzień w domu wyszła może z dwa razy zrobić zakupy i szybko wracała z powrotem do domu. Dzisiaj gdy tylko wstała i wzięła prysznic postanowiła w końcu wyjść się przewietrzyć. >

<mruży oczy widząc dziewczynę i powoli opuszczając rękę, lustruje ją wzrokiem niczym jej własny ojciec. Wchodzi do środka szturchając ją ramieniem, a kiedy ta prawie potyka się o własne nogi, bez emocji kieruje się dalej i opada na kanapę w salonie rozkładając na stoliku chińskie żarcie. Po kokainie zawsze miał gastro, więc właściwie zgłodniał, co oznaczało, że dziewczyna także musi zjeść.>

Naprawdę sądzę, że nie masz innego wyjścia. <oświadcza oschle i chwyta jej widelec nabierając na niego, a potem kierując do jej ust. Kiedy zjada kęs, uśmiecha się zadowolony> Jeśli zjesz wszystko, będziemy robić co będziesz chciała. Nie będę cię nękał, nawet pójdę sobie jeśli zapragniesz. O ile oczywiście wyjaśnisz mi najpierw czy masz okres, czy po prostu się pocięłaś. Znowu. <skina głową z przerażającym spokojem i serwuje jej kolejnego kęsa>

Wiem, że nie. <kręci głową i opuszcza widelec, aż przytula ją do siebie> Powinnas zjeść. Cokolwiek.

Mhm.. Jak zapadniesz na anoreksję, tez mi tak będziesz mówić? <kręci głową i sięga po nóż, wbijając go w swój nadgarstek. Sięga po jej rękę, podciąga rękaw i odwiązuje bandaż, aby następnie upuścić kilka kropel swojej krwi na jej ranę, która praktycznie natychmiast się zabliźnia.> Okay. A to na poprawę kondycji. <nachyla nadgarstek nad szklanką z odrobiną wody w środku, która po chwili zmienia barwę na czerwoną> Wypij, wrócisz trochę no normy. <układa dłonie na jej policzkach i całuje ją w czoło> Jesteśmy w kontakcie. <posyła jej uśmiech i znika>

<opierając się o parapet pośladkami, przygląda się jej. Cały, zdrowy z zaczerwienionymi od płaczu oczami. Był niewidzialny, martwy. Widząc co się dzieje, stał się cholernie bezradny, nie mógł zrobić nic, kompletnie nic. Nie mogąc dłużej znieść jej cierpienia, które stało się jego własnym, spojrzał na zegarek i za okno. Jeszcze chwila. Miał jeszcze chwilę, jeszcze moment, aż będzie zmuszony całkowicie odejść. Do piekła, na sto procent. Pociąga cicho nosem i powoli podchodzi do dziewczyny ślęczącej na podłodze. Na początku kuca, bojąc się ją dotknąć w jakikolwiek sposób. Po chwili jednak układa się obok niej, przysuwając się i bierze ją w swoje ramiona. Nie miał pojęcia jak bardzo dziewczyna będzie to czuć. Może wcale, może trochę, może normalnie. W końcu mógł przesuwać przedmioty, jednak dotyk chyba nie różnił się od tego tak bardzo. Jedną dłonią powoli masuje jej plecy, przyciągając ją tylko blisko siebie. Drugą unosi i odgarnia z jej twarzy niesforne kosmyki włosów, które zawsze tak bardzo jej przeszkadzały. Muska wargami jej czoło chcąc aby przestała płakać. Aby przestała cierpieć. Nie mógł pozwolić sobie odejść, kiedy była w takim stanie. To było coś, co trzymało go twardo na ziemi.>

Kiedyś zapomnisz o mnie. Zapomnisz, i będziesz najszczęśliwsza w świecie z kimś innym. Chcę tego, Averio. Chcę, żebyś kogoś miała, żebyś się zaręczyła, wyszła za mąż.. <mówi ciszej i bierze oddech, przełykając cicho ślinę pod wpływem jej dotyku> Nie powtórzy się. Nic nie zdarza się dwa razy. Nie ma jednakich spojrzeń w oczy, pocałunków.. <posyła jej nieco szerszy uśmiech patrząc w jej oczy> Wiem. Wiedziałem od zawsze. Od samego początku, jeszcze kiedy zobaczyłaś mnie po raz pierwszy - wiedziałem, że się we mnie zakochasz. Kiedy widzieliśmy się po raz drugi, byłem tego pewien. A potem, to że mnie kochasz było dla mnie tak samo naturalne jak to, że twoje serce bije. <unosi kąciki ust chcąc złagodzić jakoś jej uprczywy ból i wciąż dotyka jej smagnięciami dłoni, aby nie zapomniała, że tu jest> Bredzisz, Cavercius. <szepcze z lekkim uśmiechem i czując jej wargi na swoich, przymyka powieki, odwzajemniając przeciągły, czuły pocałunek, właściwie możliwe, że taki jak nigdy wcześniej. Wplątuje dłoń w jej włosy i po chwili odrywa się, patrząc w jej oczy> Bedzie mi tego brakować. Tego jak przeczesujesz moje włosy palcami, jak mnie całujesz, jak dotykasz.. Jak chowasz twarz w zagłębiu mojej szyi, kiedy tęsknisz, jak bierzesz oddech, aby chłonąć mój zapach, kiedy chcesz mieć mnie blisko.. <przesuwa opuszką kciuka wzdłuż jej policzka, wciąż patrząc w jej oczy> Nie bój się. Na zawsze będę z tobą. Przecież.. obiecałem. <kończy ciszej i po raz ostatni muska jej wargi swoimi> Kocham cię. Po prostu kocham. <wypowiada na ostatnim wdechu, stopniowo znikając, a jego ostatnie słowo zamazuje się razem z nim, jednak będąc w jakimś stopniu dosłyszalne, niczym echo.>