*Charlotte wyszła ze Starbucksa i ruszyła uliczkami miasta popijając kawę i spawdzajac coś na telefonie.*

*C. dopiła w końcu kawę, i wyrzuciła do śmietnika kubek. Po chwili zastanowienia poszukała w telefonie odpowiedniego numeru i zadzwoniła. Przez dbre dziesięć minut rozmawiała przez telefon, aż w końcu po uzgodnieniu kilku spraw rozłączyła się. Schowała telefon do małej torebki i uniosła okulary na włosy. *

Clary. <poprawiła go z nikłym uśmiechem na ustach> Nie. Po prostu... spaceruję. <wyłtumaczyła wkładając słuchawki do kieszeni>

Wprowadziłam się jakiś miesiąc, albo dwa temu. <kiwnęła głową na potwierdzenie swoich słów> Dlaczego wyjechałeś?

<zamrugała oczami> Rany, szybki jesteś. <uśmiechnęła się szeroko> Chyba nie będę żałować. <spojrzała mu w twarz> Daj mi swoją komórkę. <powiedziała wyciągając dłoń w jego stronę> Luzik, nie jestem złodziejką. <zaśmiała się cicho>

Powinieneś spró... <przerwała w połowie zdania i popatrzyła na niego z nikłym rozbawieniem> Czy to nie jest jeden z tych tekstów na podryw? <uśmiechnęła się zadziornie>

*Charlotte po jakimś czasie weszła do jakiegoś klubu*

Ostatnio edytowany przez Charlotte Hall (22-03-14 16:56:14)

*W końcu uznała, że zaczęły ją boleć stopy od chodzenia całe popołudnie w obcasach. Mimo 90 lat życia za sobą, nadal nie nauczyła się znosić tyle czasu na szpilkach. Postanowiła przysiąść na ławce, a najbliższa była akurat zajęta. Tak czy inaczej, anielica przystaneła koło ławki i uśmiechnełą się lekko.* Można się przysiąść?

Tomas. *powtórzyła i usmiechnęła się do niego. Po chwili zmarszczyła brwi.* Co to za uśmiech. Chyba wybrałam nienajlepszy moment na zawieranie znajomości, prawda?

Całkem ciekawe życie. *stwierdziła uśmiechajac się do Tomasa.* Ja też nie siedziałam w jednym miejscu. Przez jakiś czas mieszkałam we Francji, jednak większość swojego dotychczasowego zycia spędziłam tu, w Stanach. Nowy Jork, Baltimore, Waszyngton.. A ty mieszkam od prawie dwóch miesiecy.

*wydęła wargi.* Wiesz, jakieś nierozwiązane śmierci, zniknięcia. I zadziwiajaco duża populacjadzikich zwierząt. *uśmiechneła się zadziornie.* O co chodzi, Tomas? *zapytała. Przypomniało jej sie coś, więc na chwile sięgajac do torebki, odwróciła się do Tomasa plecami tak, że mógł dostrzec kawałek wytatuowanych na plecach skrzydeł. Po chwili schowała komórkę i wrócia do poprzedniej pozycji, zakładajac nogę na nogę.*

Anioł też moze byc. *zaśmiałą się pod nosem. No dalej, Tomas. Próbuj dalej. Rzuciłą mu wyzywajace spojrzenie.* Masz jeszcze bardziej sprecyzowany strzał?

I zepsułeś zabawę. Trudno. *zacmokała z dezaprobatą i wydęła wargi.* Jestem aniołem. Tylko że zwiałam z nieba. *wyznałą w końcu.* A ty czym jesteś? Nie śmierdzisz wilkołakiem, ani nie szczerzysz zębów jak wampir. Łowca czy medium?