A ja.. mam sobie zaklepać twoją? *parska śmiechem, schyla się i podaje jej ubrania wraz ze swoją koszulą. Ubiera bokserki, spodnie i dopina je stojąc nad nią*

Mogę. *opada na miejsce obok, kładzie dłoń na jej kolanie i mizia ją palcami* Kobieta którą kochałem nie mogła się powstrzymać. Ugryzła mnie, zabiła, a potem zamordowała całą moją rodzinę i zapadła się pod ziemię. *przygryza lekko wargę* Tak to było w skrócie.

To chyba.. po ojcu. Ale mogę tylko przypuszczać, bo nigdy nie robił nic oprócz bicia mnie i mojej siostry, więc.. *przygryza wargę boleśnie*

T.. tak. *wbija wzrok w jakiś punkt* Sam była buntowniczką. Nie podobało jej się nic co robili rodzice, bo oboje byli niezłymi chujami, ale nie rozumiała.. Nie umiała się ustawić na bezpiecznej pozycji. Za każdym razem brałem za nią winę, ale kiedy ewidentnie się nie dało, ojciec przywiązywał nas do.. słupa przed domem i uderzał biczem tyle razy, aż.. *uchyla wargi chcąc coś dodać, ale po chwili zamyka je i przełyka ślinę z trudem* Była taka młoda i.. głupia. Kochałem ją tak bardzo, że za każdym razem.. nie mogłem znieść, że zrobi jej krzywdę. Więc robiłem coś gorszego niż ona, aby ojciec jej nie ukarał.

*dopiero po chwili zdaje sobie sprawę, że dziewczyna go przytula. Gładzi lekko ręką jej plecy i kiwa głową* Nie zawsze zdołałem ją ocalić. Nie zdołałem.. kiedy Melissa ją zabiła. Nie zdążyłem.. jej uratować. *mówi cicho i przełyka gulę w gardle, a jego oczy robią się szkliste.*

Gdybym zjawił się minutę wcześniej.. Byłaby żywa, a Melissa byłaby na jej miejscu. To jedyne czego chciałem. *po policzku spływają mu łzy, ale nawet nie zwraca na nie uwagi*

Spalona. Została spalona jak reszta rodziny. *bierze oddech i powoli wyrywa się z zamyślenia przytulając się do niej* Dlaczego pytasz?

Ja.. *urywa czując, jak braknie mu słów* Nie wiem czy to dobry.. pomysł. Nie chcę rozdrapywać starych ran. *bierze oddech.* Dziękuję ci, Mirando. *gładzi jej włosy i całuje ją w czoło*

Nie przepraszaj. Masz dobre chęci. *uśmiecha się słabo i przeczesuje palcami jej włosy* Staram się.

(muszę iść)

< Miranda wróciła do domu. Zdjęła z siebie ubrania i poszła się cicho umyć pod prysznicem. Przy okazji dała na siebie zaklęcie aby cały alkohol z niej uleciał. Przebrała się w . Zeszła na dół i zobaczyła że Alexander nadal śpi. Usiadła na podłodze tak aby mieć jego twarz przed własną. Zaczeła go gładzić po nosie samej uśmiechając się szeroko >

Kocham Cie... < szepneła mu na ucho i przytuliła się mocno do jego ciała po czym spokojnie zasneła >

< Miranda wstała, jak zawsze prędzej od swojego partnera. Pocałowała go w czoło i poszła wykonać tradycyjne poranne zabiegi. Zjadła dwa tosty i wypiła czarną kawę. Zdecydowała się na nowoczesny ubiór . Przed wyjściem napisała dla Alexandra karteczkę. Wychodzę na miasto. Możesz zostać, ale możesz też iść, zrób co zechcesz Kochająca M. >

<wychodzi>