< Leniuchowała cały dzień. Założyła i wyszła z domu >

*pojawia się z dłońmi w kieszeniach i puka*

*śmieje się, przytula ją mocno do siebie i odwzajemnia pocałunek* Naprawdę się stęskniłem. *całuje każdy skrawek jej twarzy i nie odrywając się od niej przekraczają próg domu; zamyka za sobą drzwi i wtula się w nią mocno*

*odwzajemnia pocałunek pełen determinacji i tęsknoty. Układa dłoń na jej policzku i powoli wsuwa ją we włosy. Kciukiem gładzi jej zaróżowiony policzek nie mogąc powstrzymać uśmiechu.* Przepraszam, że się nie odzywałem. Też za tobą tęskniłem. *wzdycha cicho i patrzy jej przeciągle w oczy nie puszczając jej*

Ciekawego.. Niezupełnie. *przełyka ślinę* Poznałem tych braci o których mi opowiadałaś. *całuje ją w kącik ust* Jadłaś coś dzisiaj? *patrzy na nią znacząco*

*wzdycha, opiera się pośladkami o blat i zakłada ręce na torsie wciąż czując ból po wbitym kołku* Wyszedłem z założenia, że nie możesz być w niebezpieczeństwie. Skoro mnie chcieli.. to mnie dostali. *przygląda jej się trochę niepewnie* A potem ciągle tylko walczyliśmy. Mało mówili, więc wciąż nie wiem.. *spogląda w bok w zamyśleniu* Myślę, że chodzi o jakieś eksperymenty.

(jak wymyśliłaś coś innego to pisz i ja zedytuję)

Musiałem to zrobić. Ale obawiam się, że tylko dostarczyłem im odpowiedzi, których nie chciałem. *pociera podbródek w zamyśleniu* Myślę, że.. wiesz, że wampiry nie mogą zostać hybrydami. Jesteśmy silniejsi i chyba o to im chodzi. Rozumiesz co mam na myśli? *patrzy jej przeciagle w oczy* Testowali moją wytrzymałość. Nie martw się, nic mi nie jest. *gładzi wierzchem dłoni jej policzek* Trochę mnie poturbowali, ale wszystko się zagoiło. Albo wciąż się goi. *uśmiecha się niepewnie*

*uśmiecha się słysząc jej śmiech* Kuracja.. magiczna? *śmieje się* Nie kochanie, samo mi minie. Jutro już.. będzie dobrze. *bierze oddech i krzywi się lekko czując ból; zaciska wargi widząc jej spojrzenie* Po kołku trudno się goi. *chrząka. Nie powiem jej.. nie mogę.. spanikuje.*

Nie. Jesteś najkochańszą i najcudowniejszą dziewczyną. *całuje ją przeciągle w czoło* I jesteś piękna nawet w wytartym dresie, wcale nie musisz.. się przebierać. Kochałbym cię nawet, kiedy miałabyś podpuchnięte oczy, fatalny makijaż, rozmazaną szminkę i ciało od samoopalacza. *patrzy jej przeciągle w oczy i całuje ją lekko*

Whisky? *spogląda na nią z lekkim, kąśliwym uśmieszkiem* To ty się przebierz, a ja.. zaraz wracam. *całuje ją przeciągle w czoło i idzie do łazienki. Zamyka za sobą drzwi, podchodzi do umywalki i opiera się o nią dłońmi. Bierze spazmatyczne oddechy czując okropny ból po truciźnie. Unosi koszulkę i dotyka palcami rany. Wyczuwając kucie w środku, zaciska mocno zęby i wsuwa palce do środka. Starając się nie wydać z siebie żadnego krzyku, przesuwa opuszkami szukając utkniętego kawałka drewna, które uciska jakieś tam miejsce.*

*odnajduje uciskający go kawałek i wyciąga. Zamyka oczy oddychając szybko i drżące dłonie opiera o umywalkę. Opuszcza głowę i trwa chwilę w tej pozycji. Myje ręce, opłukuje twarz zimną wodą i sięga po ręcznik. Osusza się i opuszcza koszulkę. Czując zmęczenie powodowane przez truciznę, powoli wychodzi z łazienki i zmierza na dół* Więc gdzie idziemy? *podchodzi do M. i mierzy ją wzrokiem* Wyglądasz pięknie. *uśmiecha się powoli*

*pojawia się w domu* Miranda? *woła i wzdycha ciężko. Siada na kanapie, odchyla głowę w tył i zamyka oczy czekając*