*Cholera. CzÂłowieku! Przypomnij sobie. BÂłagam ciĂŞ. ZacisnĂŞÂła szczĂŞki. To by byÂło cholernie dziwne. Ale raz siĂŞ Âżyje.  ChociaÂż w jej przypadku to juÂż trzeci raz. ZrobiÂła wiĂŞc krok w jego stronĂŞ, poÂłoÂżyÂła szybko dÂłonie na jego policzkach i pocaÂłowaÂła go lekko. Po chwili odsuneÂła sie o krok zmieszana i zawstydzona.*

*uœmiechnê³a siê nerwowo.* Przepraszam. *nagle coœ w niej pêk³o* Moze i nic nie pamietasz, ale byliœmy ze sob¹. Ca³owaliœmy sie wielokrotnie, byliœmy ze sob¹ przed doœÌ d³ugi czas. Ba, nawet ze sob¹ spaliœmy. A teraz nic z tego nie pamiêtasz. * Przespa³abym siê z tob¹ nawet teraz jesli by to pomoglo. * wiem, rziê jak wariatka, co?

<parkuje Impalê gdzieœ przy krawê¿niku; wy³¹cza muzykê i wysiada z samochodu; idzie ulicami z d³oùmi w kieszeniach, co jakiœ czas rozgl¹daj¹c siê>

Jace Wayland napisał:

<RzeczywiÂście, dla Jace'a brzmiaÂła jak wariatka. I tak teÂż na niÂą patrzyÂł. Jak na wariatkĂŞ> Nie powinnaÂś byĂŚ zamkniĂŞta w psychiatryku? <zapytaÂł zÂłoÂśliwie i zmruÂżyÂł oczy>

*Wzruszyla ramionami. wiedziala jak brzmi. Moze i powinna. Ale to nie ona miala tu magicza amnezje. * moÂże tak, moÂże nie. *po chwili zlapala go za nadgarstek i zanim on zareagowal, ona zaczela szeptac zaklecie, ktore na chwile przywrocilo mu pamiec. Chciala tylko zeby spojrzal na niÂą jak kiedys. Jakby jÂą znaÂł. Puscila gego reke*

*WidzÂąc Âże zaklĂŞcie zadziaÂłaÂło przez chwilĂŞ, uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ. Jednak gdy tyko opuÂściÂł rĂŞkĂŞ, uÂśmiech na jej twarzy zastÂąpiÂł grymas.* Tak, czarownica.

*wzdrygnĂŞÂła siĂŞ sÂłyszÂąc jego sÂłowa.* O mĂłj boÂże. *Meg pobladÂła ze strachu. Nawet rumieĂące od mrozu zeszÂły z jej policzkĂłw.* JesteÂś teraz wampirem? PrzecieÂż byÂłeÂś ÂłowcÂą. *Kiedy zbliÂżyÂł siĂŞ o krok, ona rĂłwnieÂż zrobiÂła krok do tyÂłu.*

*na u³amek sekundy odwróci³a sie i zobaczy³a ¿e œciana jest pó³ metra od niej. subtelnie wiec zmieni³a kierunek i ponownie cofnê³a sie o krok.* Mówi³am ci. Byliœmy ze sob¹. Mieszka³eœ tu. *unios³a lekko brwi* Wiem o tobie ca³kiem sporo. Na przyk³ad twoja filozofia ¿yciowa. *gra³a na czas. Durna zabawa, która mo¿e okazaÌ siê œmiertelna. Ju¿ kilka razy umar³a. W razie czego znów wróci.* Czy mi³oœÌ nie oznacza przypadkiem destrukcji? *uœmiechnê³a sie lekko, wspominaj¹c jak uciek³a raz z restauracji..*

<id¹c zauwa¿y³ Megan z jakimœ blondynem; zatrzyma³ siê i zmru¿y³ oczy obserwuj¹c ich; gdy zauwa¿y³, jak blondyn wgryza siê w szyjê dziewczyny, wyci¹gn¹³ zza pasa pistolet podbiegaj¹c do nich> Hej, blondasku <krzykn¹³ celuj¹c w serce wampira>

<Nie reagowa³ na proœby Meg, werbena w jej organizmie te¿ mu nie przeszkadza³a. Nie zareagowa³ nawet kiedy jakiœ facet do nich podbieg³ z pistoletem. Dopiero kiedy Meg go kopnê³a oderwa³ siê od niej i cofn¹³ o dwa kroki. Otar³ usta i zerkn¹³ na ni¹> Niez³a z ciebie sztuka <uniós³ k¹cik ust i przeniós³ wzrok na faceta.> Bo co mi zrobisz? <zadrwi³> Twojej krwi te¿ chêtnie posmakujê. <uœmiechn¹³ siê z³oœliwie.>

Nawet siĂŞ nie waÂż.. *mrukneÂła do Jace'a.. Kiedy on staÂł siĂŞ tak bezdusznym potworem? no tak, byÂł bez uczuĂŚ.. Cholera.. SpojrzaÂła na Deana gdy wystrzeliÂł* Tak, ÂżyjĂŞ.. *na drugie pytanie tylko kiwnĂŞÂła gÂłowÂą, po czym trzymajÂąc dÂłoĂą na szyi rzuciÂła siĂŞ biegiem do ucieczki. ZatrzymaÂła siĂŞ dopiero trzysta metrĂłw dalej, gdy poczuÂła siĂŞ sÂłabo. osunĂŞÂła se po Âścianie i usiadÂła na ziemi modlÂąc siĂŞ by Dean jej pomĂłgÂł..*

<skrzywi³ siê z bólu i zgi¹³ w pó³ ³api¹c siê za brzuch, w miejscu gdzie poczu³ kule, zacisn¹³ mocno szczêki i wyprostowa³ siê wyci¹gaj¹c z kieszeni kurtki sztylet; podszed³ do blondyna staraj¹c siê ignorowaÌ przeszywaj¹cy ból, popchn¹³ go na œcianê, przedramieniem dociskaj¹c do niej szyjê, a sztylet wbi³ w jego brzuch> Przyjemnie? <zdoby³ siê na kpinê>

<poczu³ sztylet i skrzywi³ siê. Spojrza³ facetowi w oczy i zdoby³ siê na kpi¹cy uœmieszek> Bardzo. <odrzuci³ go od siebie tak ¿e upad³ na chodnik i zrobi³ kilka kroków w jego stronê kiedy nagle poczu³ potworny ból g³owy. By³ pewien ¿e to zaklêcie. Clarisse te¿ raz zastosowa³a to samo przeciw niemu. Zgi¹³ siê wpó³ i z³apa³ za g³owê, a po chwili upad³ na kolana powstrzymuj¹c siê od krzyku>

teÂż oberwaÂłeÂś? Serio? Musisz poĂŚwiczyĂŚ jeszcze trochĂŞ.*udaÂło siĂŞ jej zdobyĂŚ na ironiczny uÂśmieszek, ale podniosÂła siĂŞ szybko. ZaczĂŞÂła biec razem z Deanem do samochodu, wciÂąz jednak wywoÂłujÂąc bĂłl u Jace'a. To dla twojego wÂłasnego dobra, idioto. KiedyÂś mi za to podziekujesz... *