*Cholera. Człowieku! Przypomnij sobie. Błagam cię. Zacisnęła szczęki. To by było cholernie dziwne. Ale raz się żyje.  Chociaż w jej przypadku to już trzeci raz. Zrobiła więc krok w jego stronę, położyła szybko dłonie na jego policzkach i pocałowała go lekko. Po chwili odsuneła sie o krok zmieszana i zawstydzona.*

*uśmiechnęła się nerwowo.* Przepraszam. *nagle coś w niej pękło* Moze i nic nie pamietasz, ale byliśmy ze sobą. Całowaliśmy sie wielokrotnie, byliśmy ze sobą przed dość długi czas. Ba, nawet ze sobą spaliśmy. A teraz nic z tego nie pamiętasz. * Przespałabym się z tobą nawet teraz jesli by to pomoglo. * wiem, rzię jak wariatka, co?

<parkuje Impalę gdzieś przy krawężniku; wyłącza muzykę i wysiada z samochodu; idzie ulicami z dłońmi w kieszeniach, co jakiś czas rozglądając się>

Jace Wayland napisał:

<Rzeczywiście, dla Jace'a brzmiała jak wariatka. I tak też na nią patrzył. Jak na wariatkę> Nie powinnaś być zamknięta w psychiatryku? <zapytał złośliwie i zmrużył oczy>

*Wzruszyla ramionami. wiedziala jak brzmi. Moze i powinna. Ale to nie ona miala tu magicza amnezje. * może tak, może nie. *po chwili zlapala go za nadgarstek i zanim on zareagowal, ona zaczela szeptac zaklecie, ktore na chwile przywrocilo mu pamiec. Chciala tylko zeby spojrzal na nią jak kiedys. Jakby ją znał. Puscila gego reke*

*Widząc że zaklęcie zadziałało przez chwilę, uśmiechnęła się. Jednak gdy tyko opuścił rękę, uśmiech na jej twarzy zastąpił grymas.* Tak, czarownica.

*wzdrygnęła się słysząc jego słowa.* O mój boże. *Meg pobladła ze strachu. Nawet rumieńce od mrozu zeszły z jej policzków.* Jesteś teraz wampirem? Przecież byłeś łowcą. *Kiedy zbliżył się o krok, ona również zrobiła krok do tyłu.*

*na ułamek sekundy odwróciła sie i zobaczyła że ściana jest pół metra od niej. subtelnie wiec zmieniła kierunek i ponownie cofnęła sie o krok.* Mówiłam ci. Byliśmy ze sobą. Mieszkałeś tu. *uniosła lekko brwi* Wiem o tobie całkiem sporo. Na przykład twoja filozofia życiowa. *grała na czas. Durna zabawa, która może okazać się śmiertelna. Już kilka razy umarła. W razie czego znów wróci.* Czy miłość nie oznacza przypadkiem destrukcji? *uśmiechnęła sie lekko, wspominając jak uciekła raz z restauracji..*

<idąc zauważył Megan z jakimś blondynem; zatrzymał się i zmrużył oczy obserwując ich; gdy zauważył, jak blondyn wgryza się w szyję dziewczyny, wyciągnął zza pasa pistolet podbiegając do nich> Hej, blondasku <krzyknął celując w serce wampira>

<Nie reagował na prośby Meg, werbena w jej organizmie też mu nie przeszkadzała. Nie zareagował nawet kiedy jakiś facet do nich podbiegł z pistoletem. Dopiero kiedy Meg go kopnęła oderwał się od niej i cofnął o dwa kroki. Otarł usta i zerknął na nią> Niezła z ciebie sztuka <uniósł kącik ust i przeniósł wzrok na faceta.> Bo co mi zrobisz? <zadrwił> Twojej krwi też chętnie posmakuję. <uśmiechnął się złośliwie.>

Nawet się nie waż.. *mrukneła do Jace'a.. Kiedy on stał się tak bezdusznym potworem? no tak, był bez uczuć.. Cholera.. Spojrzała na Deana gdy wystrzelił* Tak, żyję.. *na drugie pytanie tylko kiwnęła głową, po czym trzymając dłoń na szyi rzuciła się biegiem do ucieczki. Zatrzymała się dopiero trzysta metrów dalej, gdy poczuła się słabo. osunęła se po ścianie i usiadła na ziemi modląc się by Dean jej pomógł..*

<skrzywił się z bólu i zgiął w pół łapiąc się za brzuch, w miejscu gdzie poczuł kule, zacisnął mocno szczęki i wyprostował się wyciągając z kieszeni kurtki sztylet; podszedł do blondyna starając się ignorować przeszywający ból, popchnął go na ścianę, przedramieniem dociskając do niej szyję, a sztylet wbił w jego brzuch> Przyjemnie? <zdobył się na kpinę>

<poczuł sztylet i skrzywił się. Spojrzał facetowi w oczy i zdobył się na kpiący uśmieszek> Bardzo. <odrzucił go od siebie tak że upadł na chodnik i zrobił kilka kroków w jego stronę kiedy nagle poczuł potworny ból głowy. Był pewien że to zaklęcie. Clarisse też raz zastosowała to samo przeciw niemu. Zgiął się wpół i złapał za głowę, a po chwili upadł na kolana powstrzymując się od krzyku>

też oberwałeś? Serio? Musisz poćwiczyć jeszcze trochę.*udało się jej zdobyć na ironiczny uśmieszek, ale podniosła się szybko. Zaczęła biec razem z Deanem do samochodu, wciąz jednak wywołując ból u Jace'a. To dla twojego własnego dobra, idioto. Kiedyś mi za to podziekujesz... *