*KrzyknĂŞÂła kiedy werbena zaczĂŞÂła paliĂŚ jej skĂłrĂŞ* Po co ci moje imiĂŞ? Jedno nazwisko juÂż masz... *wydyszaÂła z trudem ÂłapiÂąc oddech*

*uspokoi³a oddech, ale wci¹¿ trzês³y siê jej zwi¹zane rêce. Poczu³a cienk¹ stru¿kê potu œciekaj¹c¹ po jej plecach* Wydostanê sie st¹d. *szepnê³a i mimo werbeny na sznurach, naci¹gnê³a je i lekko je luzuj¹c. Meg nagle nieznacznie siê uœmiechnê³a* Wiesz, ¿e wci¹¿ widzê duchy? *mia³a nadziejê, ¿e na troche go zajmie, nawet jeœli mia³aby zdradziÌ wszystkie swoje tajemnice i umiejêtnoœci*

*Zgiê³a siê w pó³ na tyle na ile pozwala³y jej sznury. Zacisnê³a zêby.* Sukinsyn *wydysza³a i znów popatrzy³a na ³owcê. Przypomnia³a sobie, kiedy jako wampir uda³o jej siê zapaliÌ myœl¹ papierosa. Uœmiechnê³a siê w duchu i skupia siê na przepalaniu sznurów w niewidocznych miejscach.* I wci¹¿ te¿ potrafiê zapanowaÌ nieco nad ogniem. *powiedzia³a i unios³a uwolnione od wiêzów rêce, po czym kolanem wymierzy³a ³owcy kopniaka miedzy nogi.*

*zerwa³a siê z miejsca i wœciek³a rzuci³a nim o poblisk¹ œcianê, która rozlecia³a siê, a ³owca znalaz³ siê w pokoju obok. Meg powolnym krokiem przesz³a przed dziurê w œcianie i stanê³a pó³tora metra od porywacza*

I to bardzo. *powiedzia³a. Uœmiechnê³a siê jak psychopatka i w wampirzym tempie pokona³a dziel¹c¹ ich odleg³oœÌ i czubkiem buta kopnê³a go w ¿ebra. Z zadowoleniem s³ucha³a dŸwiêku ³amanego ¿ebra* do zobaczenia wkrótce. *powiedzia³a i zniknê³a z domu*

<podjeÂżdÂża pod dom, w celu spotkania siĂŞ z Gossip Girl; wychodzi z samochodu i opiera siĂŞ tyÂłem o jego maskĂŞ rozglÂądajÂąc siĂŞ>

<Zmierzy³ nieznajomego spojrzeniem> NajwyraŸniej <œci¹gn¹³ brwi> Myœla³em, ¿e bêdê sam <po chwili wyci¹gn¹³ przed siebie rêkê /z sygnetem/ na przywitanie> Dean.

<opuœci³ rêkê> Pewnie te¿ dosta³eœ list <kiwn¹³ powoli g³ow¹> Od tej, Gossip Girl, hm?

<prychn¹³ pod nosem> Ta <obliza³ koniuszkiem jêzyka doln¹ wargê> Te¿ jesteœ ³owc¹?

Pewnie masz tam tatua¿... <kiwn¹³ g³ow¹> Ja jestem tylko cz³owiekiem. Który wie i potrafi wiêcej ni¿ przeciêtny cz³owiek <uœmiechn¹³ siê pod nosem> Wiêc przykro mi, ch³opcze, ale nie zobaczê twojej dziary.

<zaÂśmiaÂł siĂŞ pod nosem> Nie nazwaÂłbym siebie bohaterem.

Mam ze dwa ko³ki i ten... magiczny scyzoryk <wzniós³ oczy ku górze, z wewnêtrznej kieszeni kurtki wyci¹gn¹³ sztylet i poruszy³ brwiami obracaj¹c nim w d³oni>