Znam kogoœ komu, by siê spodoba³o <usmiechn¹³ siê szeroko, rozgl¹daj¹c siê dooko³a> Cudownie <uœmechna³ siê do Rose>

Kiedyœ Ci powiem <uœmiechn¹³ siê lekko i s³ysz¹c jej œmiech, sam siê zaœmia³> to jakaœ sugestia? <unosi brwi i ca³uje j¹ w skroù>

Nie, nie s¹dzê byœ powinna byÌ zazdrosna o tê.. osobê. <uœmiechn¹³ sie szeroko i obj¹³ ja od ty³u> marzê o tym <rozeœmia³ siê>

Widzisz, niestety moje marzenie jest ciuuutkê rozbudowane. Bo wiesz <mru¿y oczy, przygl¹daj¹c siê jej uwa¿nie> najpierw chcia³em Ciebie wykorzystaÌ seksualnie, a potem zabiÌ, a jak wype³nie tylko jedn¹ czêœÌ planu <wzdycha i krêci g³ow¹>
muszĂŞ to przemyÂśleĂŚ <puÂściÂł jej oczko>

Zawsze istnieje coÂś takiego jak gwaÂłt. <poruszaÂł zabawnie brwiami> PoÂświĂŞcĂŞ tych wszystkich biednych ludzi, no ale co zrobiĂŚ, marzenia sÂą po to by je speÂłniaĂŚ, prawda? <unosi brwi i siĂŞ rozeÂśmiaÂł>
Gdzie sobie Âżyczysz teraz, Rose?

MoÂżemy <pokiwaÂł gÂłowÂą i objaÂł jÂą ramieniem>
Nie martw siĂŞ na wieÂży Eiffla mi tak nie zaleÂży. Poczekaj jak zabiorĂŞ CiĂŞ na Empire State Bulding, wtedy nie bĂŞdzie litosci <rozeÂśmiaÂł sie i weszli do windy>

<podchodzi pod wie¿ê Eiffla, z zaciekawieniem b³¹dz¹c wzrokiem po placu, na którym jak zazwyczaj by³o mnóstwo ludzi. Czekaj¹c na Isaaca, postanawia zrobiÌ kilka zdjêÌ na komórce>

<podskakuje lekko w miejscu, kiedy sÂłyszy obok siebie czyiÂś niski gÂłos. Odwraca siĂŞ i zauwaÂżajÂąc dobrze znanego chÂłopaka, uÂśmiecha siĂŞ kÂącikami ust szeroko> Sir Lahey, co za miÂła niespodzianka. <dyga przed nim teatralnie, po chwili parskajÂąc cichym, dziewczĂŞcym Âśmiechem>

<spoglÂąda w bok na zakupy zrobione przez chÂłopaka i nie mogÂąc powstrzymaĂŚ uÂśmiechu, unosi kÂąciki ust> Nie musiaÂłeÂś.... <mruczy pod nosem, odrzucajÂąc wÂłosy na plecy. ZauwaÂżajÂąc, Âże znowu wyglÂąda tak, jak zawsze krĂŞci gÂłowÂą z rozbawieniem wymalowanym na twarzy> Typowy Isaac, prawda? <unosi brew do gĂłry. SÂłyszÂąc jego zdanie, przygryza lekko wargĂŞ i przytula go do siebie> GratulujĂŞ. <szepcze mu na ucho, nastĂŞpnie siĂŞ odsuwajÂąc od niego> Na piknik zawsze jestem gotowa. <poprawia faÂły sukienki i czujÂąc nagÂłe osÂłabienie, przeÂłyka cicho ÂślinĂŞ> Na jakimÂś filmie? Pewnie komedia romantyczna. <kiwa pewnie gÂłowÂą> Och, naprawdĂŞ?

Pierwsze zlecenia s¹ najtrudniejsze... tak? <unosi zaciekawiona brew, wzdrygaj¹c siê pod wp³ywem jego dotyku. £api¹c jego zatroskane spojrzenie, zaciska mocno wargi, nie chc¹c dodaÌ jakiegoœ zbêdnego komentarza typu 'nic mi nie jest, nie musisz siê przejmowaÌ'> Po trzydziestu minutach? Pikniki s¹ zazwyczaj w po³owie lub jeszcze póŸniej, a w¹tpiê, ¿eby ten film trwa³ godzinê. <kiedy ch³opaka rozk³ada koc, siada na nim i odchyla g³owê do ty³u, zaczynaj¹c siê wpatrywaÌ w niebo> W to akurat nie w¹tpiê. <koniuszkiem jêzyka zwil¿a wargi i przejmuje od Lahey'a butelkê; nie przejmuj¹c siê niczym, poci¹ga z niej ³yk> W takim razie ja te¿ siê cieszê, naprawdê. <odwraca g³owê w stronê Isaaca, powoli k³ad¹c siê na kocu>

Ostatnio edytowany przez Lydia Carter (21-04-14 18:33:56)

Rozumiem. <kiwa powoli g³ow¹, obserwuj¹c jego ruchy; kiedy ich twarze dziel¹ jedynie centymetry, na jej policzkach ukazuj¹ siê delikatne rumieùce> Wiedzia³am, po prostu wiedzia³am! <wyszczerza swoje bia³e z¹bki w szerokim uœmiechu i kiedy, czuje muœniêcie jego d³oni o jej rêkê, wstrzymuje na chwilê powietrze; równie¿ unosi spojrzenie do jego têczówek, zagl¹daj¹c w ich g³¹b> Mi³o tak... le¿eÌ na kocu pod wie¿¹ Eiffla. <szepcze bardzo cicho>

Nie, jest dobrze... Umiarkowanie. Nie za ciepÂło, nie za zimno. <mĂłwi pewnym gÂłosem, ignorujÂąc gĂŞsiÂą skĂłrkĂŞ, ktĂłra wkrada siĂŞ na jej ciaÂło.  CzujÂąc na niego swoje spojrzenie, zgrabnym ruchem dÂłoni odgarnia z oczu niesforny kosmyk wÂłosĂłw> Tak, zgadzam siĂŞ z tym. <odbiera od niego szkÂło i upija z niego dwa, ale dosyĂŚ porzÂądne Âłyki; nadal trzyma butelkĂŞ w dÂłoni> Gdybym leÂżaÂła tutaj sama... Pewnie nie miaÂłoby to tyle uroku, co z TobÂą. <marszczy znikomo brwi, biorÂąc oddech> MiĂŞdzy innymi nad tym, Âże nigdy nie sÂądziÂłam, iÂż pojadĂŞ z TobÂą do ParyÂża. ZaskakujÂące. <mruczy pod nosem z uÂśmiechem przyklejonym na twarzy>

Naprawdê? <spuszcza nieznacznie wzrok i œledzi nim uwa¿nie poczynania ch³opaka, nie potrafi¹c powstrzymaÌ garn¹cego siê na jej usta uœmiechu; unosi k¹ciki ust w szerokim uœmiechu, wracaj¹c spojrzeniem do jego oczu. Oczu, które czarowa³y, kusi³y oraz uwodzi³y. W myœlach gani siê za te myœli, ale jednak¿e... Nie umie przestaÌ. Zakocha³a siê w nich, teraz by³a tego pewna. S³ysz¹c jego zdanie, unosi d³où i opuszkami palców dotyka jego policzka> Ja te¿, ale to mê¿czyŸni powinni zacz¹Ì. <przechyla lekko g³owê w bok>