*PrzyszÂła, zrobiÂła szybkie zakupy i opuÂściÂła supermarket.*

Dlatego, ¿e mnie obecnie siê droga mno¿y, wiêc mog³em nie trafiÌ. <œmieje siê pod nosem zupe³nie bez powodu. Czuj¹c jak pod³oga siê rusza, podtrzymuje siê pó³ki> Whooa. Ale krêci. <uœmiecha siê lekko i wrzuca jedzenie do wózka> Wrzucaj co lubisz.

Ja? <prycha i chrz¹ka rozbawiony. Wrzuca szeœciopak, jeszcze jedn¹ butelkê wina, du¿o serów i zagryzek, do tego wódkê i ró¿ne inne> Nie ¿artuj, ja ju¿ nie jestem Ìpunem. <uœmiecha siê pod nosem>

Nie powiedzia³em ¿e nie Ìpa³em.. tylko ¿e nie jestem Ìpunem. To ró¿nica, spora. <unosi k¹cik ust i gdy maj¹ ju¿ wszystko, jad¹ do kasy>

Czasami jestem doœÌ samolubny, ale zawsze mam plan awaryjny. <puszcza jej oczko, kiedy koùcz¹ wypakowywaÌ i tylko czekaj¹, staje na przeciwko niej, niezauwa¿alnie wyci¹ga z kieszeni woreczek z heroin¹ i wsuwa j¹ w tyln¹ kieszeù jej spodni zostawiaj¹c w niej swoj¹ d³où> Jesteœ pewna, ¿e tego chcesz? <uœmiecha siê pod nosem i patrzy jej w oczy przyci¹gaj¹c j¹ bli¿ej siebie>

Masz racjĂŞ. Czasami siĂŞ zastanawiam czy nie rozmawiam z samym wcieleniem zÂła. To dopiero byÂłoby interesujÂące. Nie sÂądzisz? <przechyla lekko gÂłowĂŞ w bok i uÂśmiecha siĂŞ leniwie. Kiedy kasjerka podaje im rachunek, niechĂŞtnie wyciÂąga dÂłoĂą z kieszeni jej jeansĂłw 'przypadkiem' przesuwajÂąc dÂłoĂą po jej poÂśladku i odrywa wzrok od jej oczu. Odwraca siĂŞ w kierunku babki i podaje jej pieniÂądze. NastĂŞpnie zabiera dwie duÂże siatki i powoli kieruje siĂŞ do wyjÂścia> ChodÂź, Loca. Chyba nie chcesz zostaĂŚ i obsÂługiwaĂŚ, huh? <Âśmieje siĂŞ i spoglÂąda na niÂą>

< weszÂła aby zrobiĂŚ duÂże zakupy. WypeÂłniÂła wĂłzek po brzegi jedzeniem dla siebie i spora iloÂściÂą puszek z jedzeniem dla kota. ZapÂłaciÂła za wszystko i za pomocnÂą orbitowania, Âżeby nikt nie widziaÂł wysÂłaÂła zakupy do domu. Sama Miranda wyszÂła >