*pomachałam ręką odganiając dym* Rozumiem,  że Ty nie zamierzasz mu w tym pomóc? *spytałam i dopiłam herbatę*

Już mu współczuję *zaśmiałam się cicho* wiesz, będę się już zbierać *westchnęłam i zapłaciłam za swoje zamówienie* Do następnego razu *dodałam i wyszłam*

< Miranda weszła nie zwracając niczyjej uwagi do baru. Podeszła do lady i zamówiła mocną kawę oraz naleśniki z syropem klonowym. Kiedy odebrała zamówienie rozejrzała się po pomieszczeniu i zauważyła niesforne fale, od których bicie jej serca automatycznie sie przyśpieprzyło. Wzięła parę głębszych wdechów i staneła za nim, trzymając w dłoniach jedzenie > Śniadanie na kaca? < mruknęła sexownie do jego ucha, uśmiechając się przy tym delikatnie. Z gracją się odwróciła i usiadla naprzeciwko niego, przyglądając się jemu swoimi bystrymi oczyma >

Zastanów się nad studiowaniem psychologii < zaśmiała się promiennie i odrzuciła włosy na plecy. Schowała wzrok za powiekami - onieśmielał ją bardziej niż większość chłopaków co było głupie - był od niej młodszy, a ona zachowywała się jak nastolatka > Zbyt bardzo mnie czarujesz... Nadal naćpany czy moze nabijasz się ze mnie? < podniosła pytająco brew, a wzrok utkwiła w kubku jednocześnie upijając z niego łyk >

< Miranda już chciała wstawać oniemiała urokiem Pierra. Zawsze się tak przy nim czuła i zapominała o całym swoim pobycie tutaj oraz jego konsekwencjach. Tym bardziej pojawienie się czerwonej spowodowało zniknięcie uśmiechu z jej twarzy. Wraz z jej słowami czarownica coraz bardziej sztywniała. Miała ochotę rzucić na nią najgorsze klątwy, ale musiała się opanować > Witaj RC, dawno cię nie widziała. I nie tęskniłam.. < uśmiechneła się kwaśno. Wtedy poczuła to okropne uczucie w głowie, kiedy ktoś się do niej wkradał > Ja... Nie chcesz o tym słyszeć... On był bardzo złym i nieodpowiednim chłopakiem, który bawił się moim kosztem. Zmusił mnie do sexu kiedy jeszcze byłam z moim poprzednim chłopakiem... Pragnełam zemsty, ale < przełknęła głośno ślinę > Zagubiłam się. Narzeczony mnie porzucił, całe miasto zaczeło mnie uwarzać za sukę, zresztą właśnie przez tą panią o tutaj < pokazała na nią obraźliwie palcem > Wtedy tylko on mnie zrozumiał i nie widział we mnie całego zła tego miasta. Zauroczyłam się w oprawcy... czy można być jeszcze bardziej głupim? < spuściła głowę. Nie była w stanie popatrzeć na Pierre. W głowie leciała jej myśli : Jesteś zadowolona RC? >

< Miranda nie miała odwagi uronić łzy, lecz kiedy czerwona opuściła bar nie powstrzymywała już emocji. Przysuneła się do Pierra i zaczeła płakać małym strumieniem. > Przepraszam... < wzięła parę głębokich wdechów i spojrzała prosto na niego lekko zaszklonymi oczyma > Czy nadal masz ochotę abym cię zaskoczyła ? < postarała się uśmiechnać delikatnie > Chętnie ci wszystko jeszcze wytłumaczę jak będziesz chciał..

< Miranda podziękowała mu wzrokiem. Nie wróciła jednak na swoje miejsce, a usiadła obok Pierra. Ich biorda się stykały > Chciałabym cię nadal czymś zaskoczyć. Ostrzegam, ze możesz na prawdę doznać emocji o których nie miałes pojęcia < uśmiechneła się tajemniczo i dokończyła swoją kawę. Odłożyła kubek i złożyła na jego policzku delikatny pocałunek >

<wchodzi do środka i rozgląda się. Siada przy stoliku i zamawia jakąś sałatkę na późne śniadanie. Wyciąga list z kieszeni i całkiem niespiesznie rozwija pogniecioną kartkę. Przełyka cicho ślinę błądząc wzrokiem po literach i kiedy otrzymuje już zamówienie, prawą ręką je, nabijając co jakiś czas kawałki sałatki na widelec, a w lewej trzyma kartkę, nawet nie odrywając od niej wzroku>

Ostatnio edytowany przez Melanie Kahn (18-07-14 14:13:20)