*Zaśmiała się słysząc porównanie dziewczyny.*Ciekawe, nigdy o tym nie pomyślałam.*Podłubała jeszcze chwilę widelcem z jajecznicy i odstawiła talerz na bok.*Mieszkam tu od wczoraj. A jesteś stąd?

*Wzruszyła ramionami i wzięła napój w obie dłonie.*Skoro tak mówisz.*Wzięła kilka dużych łyków. W szklance zostało już niedużo herbaty.*Nie rozumiem, czemu ludzie cię tu nie lubią. Nie wydajesz się kimś, kto robi sobie wrogów na każdym kroku.

Widocznie nie poznałam cię jeszcze na tyle dobrze, żeby tak twierdzić.*Uśmiechnęła się i dopiła herbatę do końca.*A co do twojego brata, to po tym opisie mam nadzieję, że nigdy go nie spotkam.

*Zaśmiała się cicho.*Rozumiem.*Kiedy dziewczyna włączyła coś na telefonie i Ginger usłyszała dźwięk, który Rebekah za chwilę wyciszyła, uniosła brew. Patrzyła na towarzyszkę. Ta następnie wstała i pożegnała się, a Ginger wzięła od niej kartkę z numerem.*To na pewno.*Uśmiechnęła się szeroko.*Do zobaczenia.*Kiedy blondynka już wyszła, ruda zapłaciła za swoje śniadanie i również opuściła lokal.*

<przychodzę do baru, rozglądając się chwilę pp nim. Gdy mój wzrok pada na Jace'a, postanawiam do niego podejść. Usiadłam na krześle naprzeciwko> Hej. Przepraszam, że wczoraj tak zniknęłam <przełknęła ślinę i popatrzyła się na chłopaka>

<odetchnęłam z ulgą, że chłopak nie zadawał pytań i zmusiłam się do uśmiechu. Zamówiłam sobie kakao i naleśniki>

Pewnie <powiedziałam z entuzjazmem i uśmiechnęłam się szeroko> Możesz opowiedzieć mi wszystko o krajach, w których byłeś, a szczególnie tych w Europie <wzięłam do ust kęs  naleśnika>

Oczywiście <zaśmiałam się melodyjnie> Kto by nie chciał? <spytałam i uniosłam lekko brew>

Ja też nie lubię mówić o sobie <uśmiechnęłam się delikatnie i wzięła kilka łyków kakao> Dlatego odwracam uwagę od siebie, wypytując ludzi o różne rzeczy <puściłam mu oczko i wzięłam kęs naleśnika> Ale za to umiem słuchać i ciekawi mnie, co ludzie mają do powiedzenia.

Wychodzi na to samo <powiedziałam z usmiechem  i wzruszam lekko ramionami> Tak w ogóle to czemu nie lubisz mówić o sobie,  co? Będąc w tylu miejscach na świecie, musisz być bardzo interesującą osobą <mrugnęłam do niego i zaśmiałam się cicho>

<wywróciłam oczami> No dobrze, niech ci będzie powiedziała i dokończyła jedzenie> Ja muszę się już zbierać. Do zobaczenia <uśmiechnęłam się, zapłaciłam za siebie i opuściłam bar>

*Trzeba było utrzymywać pozory normalności. Może policja jej nie zgarnie jak tyko pojawi się na ulicy. Usiadła w miejscu z którego miała widok na cały lokal i zamówiła naleśniki z syropem klonowym. Coś co najbardziej lubiła, gdy była dzieckiem*