<przechodzi na ulicę i bierze oddech. Zdezorientowany od tych wszystkich informacji, siada na krawężniku i zapala papierosa>

<czując znajomy zapach z niedaleka i bicie serca, gasi papierosa i znika w tym samym kierunku>

<widząc Averię, podąża za nią wzrokiem , unosi kącik ust zadziornie i przypomina sobie o jej podziękowaniach. Zaciska wargi rozbawiony, gasi papierosa i wstaje. Wolnym krokiem dogania ją i z dłońmi w kieszeniach idzie obok patrząc przed siebie z szelmowskim uśmiechem> Zapomniałaś dołączyć odcisku szminki do liściku. <unosi brew i spogląda na nią czarująco>

Nie sądzę, przecież widziałem. <uśmiecha się pod nosem, a kiedy się zatrzymuje, on też to robi i przechyla lekko głowę w bok patrząc jej przeciągle w oczy> Nie. <śmieje się cicho męskim głosem> To ty się stęskniłaś za tym, abym na nie patrzył. Prawda, Averio? <mruczy i robi krok w jej stronę> Jesteś pewna? <kiedy odchodzi, chwyta ją za nadgarstek i przyciąga do siebie maksymalnie; uśmiecha się szelmowsko> Nie wierzę w to, że mi podziękowałaś. A co z wynagrodzeniem? <unosi brew rozbawiony i wierzchem dłoni przesuwając wzdłuż jej szyi, odgarnia jej włosy do tyłu śledząc swoje ruchy wzrokiem>

A jeśli ją z ciebie zedrę, to też będzie się liczyć? <unosi brew patrząc w jej oczy> Oboje wiemy, że masz fatalny gust. Po prostu mi się podoba, nie żebym miał na myśli jakiś pociąg seksualny, czy coś. <> Przekonam? Błagam cię. Nie umiesz mnie poderwać. <uśmiecha się kącikiem ust zadziornie> Tak było, chyba mam jeszcze tą kartkę w domu.. <unosi kącik ust patrząc w jej oczy> Tak, i wcale nie z tobą. <mruczy przyglądając się jej> Nie sądzę. Wciąż chcesz, żebym cię zjadł? Może to przemyślę, ale wcale nie mam zamiaru kąsać dla pożywienia. Wolę dla przyjemności. <szepcze cicho, zakłada jej kosmyk włosów za ucho i spogląda na jej wargi; >

No nie dziwi mnie to, zawsze jesteś. <uśmiecha się szeroko i kręci głową> Źle słyszałaś. Czyli jak człowiek. <zaciska wargi rozbawiony i po chwili śmieje się cicho> Też to czuję.. okropne. <kręci głową z dezaprobatą> No właśnie. <lustruje ją kpiącym wzrokiem> Nawet cię nie lubię, więc o czym my tu w ogóle rozmawiamy. <mruczy> Zawsze mogę zatrudnić do tego ciebie. <przechyla głowę w bok i uśmiecha się kąśliwie> Będzie interesująco. <puszcza jej oczko rozbawiony, a już w trakcie pocałunku, przyciska ją mocniej do siebie i opuszkami palców dotyka jej nagich pleców. Po chwili całuje ją w żuchwę i składa pocałunki na jej szyi mrucząc cicho> Pachniesz apetycznie. <szepcze i przygryza jej naskórek, unosi kącik ust i wraca do jej ust całując ją namiętnie, aż znajdują się w jakiejś uliczce i dociska ją do ściany kontynuując.>

< Wyszła na ulicę i zaczęła spacerować z rękami w kieszeniach. >

<wyjeżdża na ulice i przyspiesza do 180km/h, włącza radio i spogląda na torbę. Zaciska wargi i wyjeżdża poza MF kierując do LA>

Nie < powiedziała zdecydowanie odwracając gwałtownie głowę. > Zabij mnie. Torturuj. Rób co chcesz, ale nie. Zmieniaj. W. Wampira. < wycedziła. >

*Szła sobie paląc i zastanawiała się gdzie pójść teraz, aż wybrała MG i uznała, że ma gdzieś to, że już dzisiaj tu była.*

*Rzuciła wypalonego papierosa na ziemię, zdeptała go, wstała i poszła do domu.*

< Odzyskała przytomność dopiero następnego ranka. Zamrugała parę razy i usiadła na chodinku. Rozejrzała się lekko nieprzytomnym wzrokiem i zmrużyła oczy. Wszystko było takie... jasne. Głowa ją bolała, i czuła nieznośne pragnienie. Jęknęła, próbując sobie przypomnieć... co się stało? Wstała chwiejnie i wtedy coś poczuła. Jakiś zapach.. piękny zapach. Jej źrenice lekko się rozszerzyły i rozejrzała się. Niedaleko niej stał, opierając się o ścianę jakiś młody chłopak, najwyżej 20 letni. Jo nie umiała się w tej chwili kontrolować. To było zbyt trudne. W mgnieniu oka pojawiła się przy chłopaku i wgryzła się w jego szyję. Nie potrafiła nad tym panować mimo, iż wiedziała że zabije niewinnego człowieka jeśli nie przestanie. Ale nie potrafiła... po chwili w oczach chłopaka zgasło światło. Był martwy. Jo cofnęła się, puszczając ciało i zakryła usta dłonią. Nie chciała przecież kończyć przemiany! > Nie, nie, nie... < wyszeptała kręcąc głową. W jej oczach pojawiły się łzy, oddychała szybko i płytko. Nagle poczuła pieczenie. Spojrzała na siebie i przypomniało jej się, że teraz jest wampirem. A jako wampir potrzebowała pierścienia. Słońce ją parzyło; Jo zniknęła w wampirzym tempie z ulic, zostawiając ciało chłopaka w zaułku. >