< Miranda spojrzała na nią spod podniesionych brwi. Dawno nie miała do czynienia z tak nieśmiałą osobą. Można uznać, że jej uprzejmosć przyprawiła czarownicę o wyrzuty sumienia > Spokojnie tylko żartowałam... < zaciągnęła się papierosem, a na jej twarzy zagościł delikatny uśmiech > Miranda < wyciągnęła do niej dłoń, zarazem wypuszczając dym z ust > Nie zbyt duża ta walizka. Odwiedziny ?

< W głowie czarownicy pojawił się znajomy przebłysk. Przy uściśnięciu dłoni bardzo wyraźnie dało się wyczuć magiczną energię, ale o zmienionej naturze. Miranda zmarszczyła nieznacznie brwi > Nie przepraszaj tyle. < pokiwała głową z pewnością i zaciągneła się papierosem > Trafiłaś tu przypadniem? Mystic Falls jest dość znane w pewnych kręgach < rzuciła jej pytające spojrzenie >

< Miranda pokiwała głową w pewności > Wiesz co? Twoja nieśmiałosć to miła odmiana, jakkolwiek to brzmi < spojrzała ku gwiazdom zastanawiając się nad niczym konkretnym > Radzę ci być uważną w tym mieście. Nie chcę ci go obrzydzać, ale dzieją się tutaj rzeczy o których możesz sobie nie marzyć < dokończyła papierosa i zamilkła na pare chwil > Nie jesteś amerykanką, prawda? Akcent masz dosć oryginalny < zaciągneła brytyjską mową >

Jak miło spotkać kogoś ze starego kontynentu. 15 lat mojego życia spędziłam w Anglii. < przmknęła oczy na wspomnienie rodzinnych stron > Od 6 lat poza domem... Czasami łapie mnie nostalgia ale zazwyczaj nie mam na to czasu < schowała dłonie do kieszeni ciasnych spodni > Masz już jakieś miejsce zamieszkania na oku ?

< Mirandzie wpadł do głowy szalony pomysł. Co prawda nic nie wiedziała o dziewczynie, ale co szkodziło zapytać > Mamy niedaleko miasta motel. Albo możesz się zatrzymać u mnie, mam duzy dom a mieszkam całkiem sama < dodała cichszym głosem. Samotność bardzo często jej doskwierała, w końcu od 6 lat jest skazana tylko na siebie > Zrozumiem kiedy odmówisz. Nieznajomym się nie ufa < puściła jej oczko, ale jednak uśmiechnęła się pogodnie >

< Miranda otarła teatralnie czoło dłonią > Uff na szczęście podkradam tylko skarpetki < zaśmiała się krótkim, perlistym śmiechnem a zaraz potem spojrzała prosto w oczy dziewczyny > Musisz wiedzieć tylko o jednym i mam nadzieję, ze cie to nie zrazi. < przełknęła slinę i przecesała włosy palcami > Jestem czarownicą i wiem o tym, że ty też posiadasz magiczne zdolności.

< Miranda otworzyła szeroko oczy. Wiedziała o istnieniu zmiennokształtnych, ale traktowała to bardziej jako mit niż prawdziwa zdolność. Potarła brodę w zastanowieniu > Wyuczyłaś się tego, czy to wrodzona zdolność ? < zacmokała z zainteresowaniem i machneła dłonią, a nad ich głowami przez parę sekund unosiły się ogniki zielonego ognia >

< wzruszyła ramionami > Jasne, chodźmy. < machneła dłonią aby walizka dziewczyny lewitowała na nimi >

< poszły w stronę jej domu >

< weszła dość szybkim krokiem na ulice niedaleko terenów mieszkalnych. Wyciągnęła z torebki papierosy i bezceremonialnie zapaliła jednego. Oczy wzniosła ku górze obserwując obłoki >

Charlotte Hall napisał:

*Wyszła na ulice i spacerowała spokojnie mysląc o różnych rzeczach*

*Po dłuższym czasie weszła do jakiegoś lokalu*

Niekoniecznie. Staram się ograniczyć myślenie w miejscach publicznych < uśmiechneła się nieznacznie wyczuwając naturę chłopaka > Jakieś pół roku. Nigdy wcześniej cię tu nie widziałam.

Też jest jedną z tych osób które opuściły Falls tuż przed moim przybyciem. < pokiwała głową zaciągając się głęboko papierosem > Nie zamierzam ukrywać, że wyczułam twoje zdolności. Zwykłe medium, czy masz jakieś specjalnosci ?

Jestem znana z podejmowania ryzyka i niewłaściwych decyzji < uśmiechneła się tajemniczo i spojrzała na zegarek > Muszę znikać < pomachała i odeszła do jakiejś ciemnej uliczki gdzie się ulotniła >