<przychodzi do baru i siada przy jednym ze stolików, rozbierając wcześniej kurtkę i wieszając ją na oparciu krzesła. Kładzie torebkę obok siebie i zamawia whisky. Po chwili wyciąga pierwszą lepszą książkę i zaczyna czytać, żeby zając czymś myśli>

< Weszła spokojnym krokiem. Już na wejściu uchwyciła wzrok swojego ulubionego kelnera i poprosiła o jednego drinka z mocniejszą dawką wódki. Usiadła w ciemnym kącie aby zaznać trochę relaksu i bezceremonialnie zapaliła papierosa >

< Miranda zauważyła znajomą twarz pojawiającą się w barze. Pamięta, że nie był dla niej zbyt miły - niejaki Finnick. Zaciągnęła się głębiej papierosem i zdecydowała się do niego podejść. Trzymając w drugiej ręce drinka usiadła na hokerze obok > Myślałam, ze bez Charlesa się nigdzie nie pojawiasz < stwierdziła z przekąsem i wypuściła dym >

Nie mam w zwyczaju obrażać nikogo, kto nie da mi ku temu powodów < odrzuciła włosy na lewe ramię i wyciągneła papierosy w stronę chłopaka > Nie widać cię nigdy na mieście. Znudziło ci się życie tutaj ? < spojrzała na niego pytająco >

Czuję się tu trochę jak stały mieszkaniec - każą nową osobę witam jak we własnym domu < zaśmiała się cierpko. Nie odrywała wzroku od jego twarzy. > Jestem ciekawa, w jaki sposób zginałeś? I co tu się działo, zanim zawitałeś do piekła ? < Miranda umoczyła język w ostrym drinku. Usmiechneła się pod nosem, czując ten smak i wzięła dużego łyka >

Zdążyłam odczuć niewidzialną klątwę. Czyżby jej pomocniczką była RC ? < uśmiechneła się nikle, a jej ciało przeszedł nieprzyjemny dreszcz > Chciałam zaznać trochę spokoju. Nauczyć się panowac nad mocami, a przede wszystkim znaleźć szczęście. < wzruszyła niewinnie ramionami > Udało mi się jedynie znacznie zwiększyć moc. Szczęście? chyba nigdy się nie będzie mnie trzymało na stałe < przechyliła szklankę aby ją opróżnić > Czemu pomagasz Charlesowi ?

Och tak szczęście mnie odnalazło. Tylko wiesz co ? < nachyliła się w jego stronę > Po pierwsze, chyba zapomniałam przeczytać instrukcję obsługi. Po drugie, parę osób ma ochotę zabrać szczęcie daleko ode mnie < wróciła na swoją pozycję i poprawiła bluzkę >  Sama nie wiem co o nim myśleć. Ale trzeba przyznać mu to, że jest intrygujący < cmokneła w zamyśleniu > Miałam ochotę go zabić, ale chyba mi przeszło

Pewnie masz racje. Kwestia przyzwyczajenia... < mruknęła pod nosem i zaczęła się bawić pustą szklanką > Tak, wrócił. Widziałam się z nim nie dawno i rozmawiało się nam nadzwyczaj spokojnie? Znasz Alexandra Kahna? < rzuciła mu podejrzliwe spojrzenie >

< zaśmiała się pod nosem > Tak, to była jego impreza. To mój był chłopak, narzeczony... < prychneła śmiechem > Sama już nie wiem jak to nazwać. Co ty byś zrobił z takim problemem sercowym? Tym bardziej, ze jest osoba trzecia, która ewidentnie go kocha i pragnie na wyłączność ? < podniosła pytająco brew >

A jeszcze przed chwilą mówiłeś, ze nie zależy ci na uczuciach < zasmiała się krótko i zaczęła obserwować ruchy chłopaka > Koło problemów się zamyka z każdej strony, czasami myślę czy nie prościej by było po prostu mieć to wszystko gdzieś i zacząć żyć dzikim sexem < spojrzała na niego > Dla wampirów to łatwe.

Nie bawię się w takie sztuczki. Może zabrzmię jak hipokrytka, ale gardzę zmianami rzeczywistości w sposob nienaturalny < puściła mu oczko i podniosła się na nogi > Jak długo zostaniesz w mieście, słodki homoseksualisto ? < uniosła z lekką pogardą kącik ust >

Zostań jak najdłużej. Miasto na pewno za tobą tęskniło < uśmiechneła się subtelnie > Poza tym uważam cie za dość barwną osobę. I tym razem nie chciałeś mnie ugryźć < wyszczerzyła zęby i przejechała dłonia po karku >

Pamietam, jak raz mnie zaatakowała jakaś wampirzyca. No i kochany Charlie parę razy się we mnie wgryzł < uśmiechnęła się blado i spojrzała w kierunku wyjścia > Muszę się zbierać. Do zobaczenia < pstrykneła palcami i znikneła w oparach dymu >