(Jensen ma córkę )

Justice Jay całkiem nieźle brzmi, ale to imiona dla dziewczynki. <powiedział, odchylając się na krześle i krzyżując ręce na klatce piersiowej> Ale Tobias mi się spodobał. <kiwnął głową z przekonaniem> Tobby. <powtórzył, unosząc kącik ust>

<przejeżdża motorem obok baru i zatrzymuje się dobrych kilka metrów od niego widząc, że stoi tam samochód tego łowcy, Deana. Uśmiechnęła się i podniosła z ziemi nieduży kamień. Przymocowała do niego karteczkę z napisem "Nawiedzony dom" i owinęła łańcuszkiem z sygnetem, który ściągnęła z szyi, po czym z powrotem ruszyła i jadąc obok Impali zamachnęła się i wrzuciła kamień do środka, bijąc przy tym szybę. Odjechała w stronę miejsca, które napisała na kartce>

<uniósł dłonie> Wyluzuj, po prostu nie chcę się narzucać. Myślałem, że będziesz chciała, żebym potrzymał cię za rękę, czy coś. <uśmiechnął się szeroko> Okey, spokojnie. Narazie nie mam zamiaru nigdzie wyjeżdżać. <puścił jej oczko, słysząc jej słowa, jeszcze raz spojrzał przez okno, ponownie ściągajac brwi> Nie... Przecież uruchomił by się alarm... <powiedział, zanim przypomniał sobie, że alarm już od dawna jest zepsuty> Shit. <mruknął pod nosem> Wybacz na chwilę. <powiedział wstając z krzesła i niemalże wybiegając z baru. Na szczęście Impala wciąż stała przed lokalem, niestety z wybitą szybą. Dean podszedł do samochodu, przejeżdząjąc dłonią po dachu> Rany, dlaczego tobie ciągle się obrywa. <skrzywił się lekko i spojrzał do środka przez miejsce, w którym powinna znajdywać się szyba. Wziął do ręki kamień zawinięty w karteczkę i łańcuszek. Odwinął najpierw łańcuszek i założył sobie na palec prawej dłoni sygnet, następnie odczytał karteczkę. Keller. Przeklął pod nosem i przetarł twarz dłonią, dopiero po dłuższej chwili wrócił do środka, siadając naprzeciw Alice> To ta pijawka, chce się spotkać w nawiedzonym domu. <powiedział, zaciskając usta w cienką linię i modląc się w duchu, żeby Alice zrozumiała>

<wchodzę do baru i powoli kieruję się do jednego ze stolików. Siadam przy nim, obsuwając wcześniej sukienkę, która poszła trochę za bardzo do góry, odsłaniając znaczną część. Zajmuję miejsce i zamawiam herbatę, a czekając na zamówienie wyszukuję na regale książkę i zaczynam czytać>

<westchnęłam cicho i przekrzywiłam lekko głowę> Bethany <odparłam w końcu, zakładając nogę na nogę i odsuwając od siebie książkę> Nie palę i nie lubię papierosów, więc jak chcesz się truć, to rób to z łaski swojej z dala ode mnie <wzruszyłam lekko ramionami i skrzyżowałam ramiona, opierając je na blacie stolika> A jak ty masz na imię? <spytałam w końcu>

Dublin... to strasznie daleko. Skąd pomysł, żeby się tu przeprowadzić? <uniosłam brwi ku górze i łyżeczką zaczęłam powoli mieszać herbatę> Z Bostonu, ale przez ostatnie lata mieszkałam i uczyłam się głównie w Chicago <powiedziałam, wzruszając lekko ramionami> A co konkretnie ma mi się tu podobać? Jestem tu może od kilku dni i nie zdążyłam jeszcze dobrze zwiedzić miasta.

Będziesz musiał czekał bardzo długo, ba naprawdę bardzo rzadko się zwierzam komukolwiek. Moje problemy to moja sprawa i nie widzę powodu dla którego miałabym mówić ci o czymkolwiek <mówię, jakby to było oczywiste. Dla mnie było i nie łudziłam się, że ktokolwiek to zrozumie. Wzruszyłam lekko ramionami> Jestem człowiekiem. Tylko człowiekiem. Jedną marną istotą w mieście nadnaturalnych <prychnęłam cicho pod nosem. Jedną ręką podparłam głowę, a pomalowanymi na bordowo paznokciami drugiej zaczęłam bębnić i do połowy pustą filiżankę> Przykro mi, że cię rozczarowałam <wywróciłam oczami i przeniosłam wzrok za okno. Po chwili westchnęłam cicho> Muszę już iść <mówię i odkładam książkę na półkę i wyciągam portfel z torebki, zostawiając na stoliku banknot> Do zobaczenia <dodaję jeszcze, zakładam torbę na ramię i wychodzę>

Ostatnio edytowany przez Bethany Wexler (13-06-14 19:59:44)

<wchodzi do środka pewnym siebie, szelmowskim krokiem, poprawiając akurat skórzaną kurtkę. Postukując średniej wysokości szpilkami, zmierza w kierunku baru omiatając wzrokiem okolicę i ludzi. Siada obok dziewczyny, jakiejś śmiesznej w jej mniemaniu szatynki i śledzi wzrokiem barmana, który zmierza w jej kierunku. Potem spogląda na alkohole i stwierdzając, że ostatni kac był to o jeden zbyt wiele, zamawia wodę z lodem i cytryną. Kiedy otrzymuje zamówienie, wkłada w szklankę słomkę i nie odzywając się, zakłada nogę na nogę myśląc nad tym co ma jeszcze do zrobienia w domu, chociaż praktycznie było tyle roboty, że łatwiej byłoby kupić coś nowego. Jednak był to dom Alexandra i chyba właśnie to było dla niej warte zachodu>

<słysząc że dziewczyna się odzywa, niespiesznie unosi wzrok i spogląda na nią obojętnie> Nie wiem. Jaki byłby sens gdybyś posiadała tą informację? <sięga po szklankę i upija z niej napoju, po chwili ją odkładając i odwraca głowę w jej stronę przyglądając się jej> Jesteś ciekawska, huh? <uśmiecha się leniwie i bawi się powoli szklanką>

<prycha rozbawiona i błądzi wzrokiem po pomieszczeniu> Ciekawość nie zawsze jest dobra. Jedynie wtedy, kiedy wyznaczasz sobie wysokie cele i osiągasz je z nieodpartą satysfakcją. Twoja wygląda bardziej na niezdrową. <spogląda na jej kubek z kawą a potem na jej oczy> Masz kaca? <śmieje się i przygryza lekko wargę od środka> Nie jesteś szczęśliwa. <określa od razu i miesza wolno słomką w napoju> Fail. Strzelaj dalej, czarnulko. <rzuca obojętnie i upija wody zawieszając wzrok na jakimś facecie, ale po chwili odwraca go obojętnie i spogląda na innych ludzi>

Ostatnio edytowany przez Melanie Kahn (28-06-14 15:03:07)

<spogląda na nią całkiem spokojna i unosi kącik ust> Mi? Nie, ale tobie chyba nie jeden, skoro jesteś taką zimną suką. Albo udajesz twardą sztukę, a wystarczyła by jedna afera, śmierć twojej dziewczyny, chłopaka, starej ciotki i latałabyś z żyletką zapijając się w barze. <wzdycha i śmieje się> Zero klasy, dziewczyno. Mogłabyś wiele się ode mnie nauczyć, bo nie bez powodu jestem taką suką jaką ci się wydaje. W sumie nawet nie lubię się z tym kryć. <podąża wzrokiem za jej trufającą szklanką i upija wody całkiem opanowana, zakładając kosmyk włosów za ucho>

Wiesz to po sobie, księżniczko? <unosi kącik ust i kręci głową z żalem> Biedna dziewczyna. <mruczy pod nosem i spogląda na barmana wzdychając> Ona tak zawsze? <uśmiecha się powoli i dopija swoją wodę> Jeszcze jedną, szefie. <puszcza mu oczko i postukuje lekko paznokciami o blat>