*Słysząc to wszystko zacisnął mocno pięści, a gdy do jego uszu dobiegło ostatnie słowo spojrzał na nią śmiertelnie poważnie* Miranda, nigdy, ale to nigdy nie zrobiłbym czegoś co mogłoby Ciebie skrzywdzić *orzekł i wstał podając jej rękę, a gdy ona wstała przyciągnął ją do siebie przytulając jednak po chwili puścił* I dziękuję, poczekam do jutra i już jestem Twoim dłużnikiem, bo cóż nie miałem się gdzieś podziać, a nienawidzę hotelów *wzdrygnął się i wyszczerzył szeroko* Jestem milionerem siostrzyczko *puścił jej oczko* I damy radę, obiecuję, będzie już tylko lepiej!

*Trochę zawiedziony obojętnością siostry obserwował jej poczynania, a gdy zniknęła mu z oczu usiadł przy krześle w kuchni i zastanawiał się nad czymś, po dłuższej chwili zaczął grzebać jej w szafkach i wywalać każdy alkohol jaki znalazł oraz wszystkie papierosy i inne proszki, gdy stwierdził, że nic więcej nie znajdzie wyniósł pełen worek do śmietnika przed dom i usiadł na kanapie w salonie włączając TV*

*Uśmiechnął się zadowolony gdy przyszła powiedzieć mu dobranoc, po czym wstał, zgasił telewizje, poszedł do kuchni gdzie marudził przez chwilę na jej ubogie zapasy, aż w końcu zrobił sobie kanapkę, zjadł ją i poszedł na górę rozglądając się po wszystkich pokojach. Wszedł nawet do pokoju Mirandy by sprawdzić czy śpi spokojnie, miał mega wyrzuty sumienia, po dłuższej chwili odnalazł gościnny pokój gdzie położył się spać i zasnął po kilku godzinach rozmyślania*

< Miranda obudzila sie wraz ze wschodem slonca. Nie ruszyla sie jednak z luzka. Bolalo ja cale cialo , a w szczegolnoci glowa - rezultat libacji i narkotykow. Miala rowniez wyzuty sumienia. Za wczorajsza akcja z bratem. Teraz to on stal sie piorytetowym "problemem". Siegnela po telefon i przeczytala sms. Od Alexandra. Dzoewczyna zacisnela zeby. W jej sercu pojawila sir ulga i chec pobiegniecia do niego i wybaczenia wszystkiego byleby znow ja przytulil i ukochal. Ale wiedziala ze musi byc twarda, nieustepliwa i zimna. >

SMS; Suka to przesadzone słowo. Po prostu byłem chłodny. Daj już spokój z tą dziewczyną. Spotkamy się?

< podskoczyla zaskoczona w lozku. Nie odezlala sie ani alowem tylko okryla cialo koldra. Nadal byla ubrana jedynie w kusa pizama. Modlila sie aby nie obudzil on Daniela. > na co nie mogles czekac ? < mruknela pod nosem kierujac ku niemu zamglone spojrzenie>

< podniosła pytająco brew > Okej, to ja jutro wyłączam uczucia , pasuje? < odparła wrednie i wyszła z łóżka. Przeszła do okna i wyciągneła paczkę papierosów z pudełka lezącego na parapecie > uważasz że zwykłe przepraszam wystarczy? I że wyłączenie uczuć to wymówka i mam ci się żucić na szyję, bo przypomniałes sobie że mnie kochasz ? < odpaliła czerwonego marlboro >

< Wypuściła powoli dym. Ręce jej drżały z nerwów > Śmierci ci nie życzyłam. Powedz mi w takim razie, czemu wyłączyłeś uczucia? Co robiłeś przez ten czas? I pzede wszystkim < utkwiła przeszywające spojrzenie w jego plecach > Co ci się sało ? < ostatnie pytanie zadała zdecydowanie cichszym i mniej pewnym siebie glosem >

< Miranda nie miała pojęcia co ma zrobić. Przez cały czas słuchała Alexandra, z narastającym w sobie strachem. Ręce trzęsły się jej jeszcze bardziej, co próbowała zamarkować przez nerwowe palenie. Nie potrafiłą też wyciszyć wyrzutów sumienia. > Alex ja... < przygryzła dolną wargę, aż do popłynięcia krwi > To wszystko jest dla mnie ciężkie. Zasypiam w twoim łóżku, mając nadzieję że lada dzień zajdę z tobą w ciążę. Budzę się i okazuje się że jesteś bóg wie gdzie z jakąś sexowną nieznajomą, na dodatek traktujesz mnie jak zwykłą naiwniaczkę... < Miranda przymknęła oczy, aby nie popłyneły jej łzy > Zawiodłam. Nie mam jak się bronić. Ale z drugiej strony, nie wytrzymałabym bycia twoją laleczką. Zyć samą nadzieją, że kiedyś uczucia wrócą? < powiedziała cicho. Niechcąc tego, samotna łza poleciała po jej policzku >

< Kiedy poczuła jego wzrok na sobie, uniosła chłodne szarozielone oczy i zgasiła papierosa. Stanęła przed nim, zadzierając głowę do góry > Zraniłeś mnie i to cholernie. Skąd mam mieć pewność, że nie zrobisz tego drugi raz? Skąd mam wiedzieć, że przypadkiem ktoś ponownie nie wyłączy ci uczuć ? < powiedziała cicho, wycierając mokry policzek > Ja nic nie zrobiłam, z mojej strony jest chyba tylko przyjęcie przeprosin. Ale ta sytuacja wiele ziemienia. Pytanie : czy ty nadal chcesz ze mną być? < opanowała swój oddech i pełna determinacji spojrzała mu w oczy >

< zrozumiała jego przekaz. Nie wazne jest, że to ona została potraktowana jak worek boxerski. To się nie liczy. Jak zawsze okazuje się, że to facet najbardziej cierpi. Przełkneła głośno ślinę i usiadła zmarnowana na łóżku > Przepraszam, że zawiodłam. Nie jestem w stanie zapewnić ci, że następnym razem tego tez nie zrobię. Nie wiem jakie próby stawia przedemną życie, nie wiem którym podołam. Możesz teraz już ze spokojnym sercem uznać mnie, że totalnego słabiaka < uśmiechneła się sztucznie, a nogę założyła na nogę > Mam już kompletny mętlik w głowie, ale... < ściszyła głos do szeptu, a jej usta zaczeły niebezpiecznie drżeć > kocham cię. I nie chcę cię stracić.

*Obudził się i wstał kierując się do pokoju siostry jednak słysząc jak z kimś rozmawia zatrzymał się zawrócił i zszedł na dół, zrobił sobie jakieś kanapki, napisał Mirandzie kartkę, że wychodzi i opuścił dom*

Możemy mieć dzieci, Mirando. *bierze oddech i marszczy brwi* Huh? *podąża za jej wzrokiem i przykłada dłoń do miejsca, gdzie krwawi* To nic takiego. *chce coś dodać, ale posłusznie kładzie się i szybko podnosi na łokciach* Nie mogę.. leżeć na plecach. *mruczy cicho i pociera dłonią kark* Nie musisz. To się zagoi. Mam tylko małe zadrapania. *siada z powrotem i spogląda w jej oczy. Żeby zapomniała o tym co przed chwilą ujrzała, układa dłoń na jej policzku i po chwili wahania całuje ją delikatnie*