< Miranda chciała coś powiedzieć, ale tylko poddała się pocałunkowi chłopaka. Objęła dłońmi delikatnie jego ramiona aby nie zadać mu bólu > Zajmę się tobą, obiecuję wydobrzejesz < wyszeptała pomiędzy pocałnkami > Jestem pewna, że dokonam cudów i będziesz zdrów. < spojrzała mu głęboko w oczy po czym, wstała >

< Zmarszczyła brwi > Na początku wyzucasz mi, że ci nie pomagam, a teraz odrzucasz moje chęci. < zabrała rękę i przyłożyła ją do policzka Alexandra > Nie rób z siebie męczennika. Przecież wiesz, ze mogę łatwo temu zaradzić.

< pokiwała głową > Tutaj nie potrzeba dużo magii użytkowej < zacmokała i podeszła do drzwi > Za chwilę wrócę < zbiegła na dół. Przy okazji rozejrzała się za Danielem. Podchodząc do szafek zauważyła liścik od niego. Uśmiechneła się mimowolnie i zabrała wszysko po co przyszła. Wróciła do pokoju i rozsypała na podłodze sporo ziół. Do możdzierza wsypała nieprzyjemnie pachnącą mieszankę i zalała wszystko wrzątkiem. Przemieszała parę razy papkę. Zamknęła oczy i wyszeptała parę formułek pomagających wzmocnić substancje. Na sam koniec, nacięła delikatnie nagdarstek i dodała trochę swojej krwi > Które rany są najgorsze? Szczerze, bo inaczej sama ocenię < uśmiechnęła się słabo trzymając moździeż w rękach. >

< zacisnęła usta w cienką linię i posadziła Alexandra na łóżku. Zdjęła z niego delikatnie koszulkę i bandarze. Na początku wytarła jego rany zwilżoną gazą nasączoną w środku dezynfekujacym. Wszysko robiła na tyle delikatnie, aby sprawić mu jaknajmniej bólu > Poczujesz nieprzyjemne swędzenie, ale pomoże < odparła spokojnie i pocałowała go w nagie ramię. Nabrała trochę papki w palce i pokryła nią dokładnie każdą ranę Alexandra, mając nadzieję, że już za chwilę poczuje jakąkolwiek ulgę >

< spogląda na rany i widzi powolną poprawę. Szczerze uśmiecha się pod nosem > Wiedziałam, że zadziała... < spojrzała mu prosto w oczy. Pogładziła go po twarzy ręką na której była zaschnięta krew dziewczyny > Nie potrzebujesz się wzmocnić? Wiesz... < pokazała spojrzeniem na swój nadgarstek >

< Uśmiechnęła się nikle > Ale moja krew jest kluczem w leczeniu. W moich księgach jest napisane, że krew osoby którą się kocha leczy najlepiej, a nawet te nieuleczalne wypadki. Boję się, że to może nie wystarczeć < przygryzła zdenerwowana wargę >

< Pokiwała głową > Ufam. Pozwolisz że skocze do łazienki? Nie wyglądam zbyt świerzo < uśmiechneła się pobłażliwie i znikneła za drzwiami. W łaziencie, wzięła szybki prysznic myjąc się cytrynowym płynem. Zostawiła mokre loki, a na ciało naciągnęła luźne szare dresy oraz delikatną błękitną koszulkę na ramiączkach. Wróciła czym prędzej do sypialni i usiadła obok niego > Alex... zanim doszło do twojego wypadku myślałam nad czymś. Myslałam o tym, że cię kocham i chciałabym dać ci tyle szczęścia ile chcesz. I o tym, że chcę swoje życie budować z tobą, bez martwienia się o przyszłosć

< opuściła wzrok. Zadawał niewygodne pytania > Alex, czasu nie jest tak łatwo oszukać. Ale sa pewne zaklęcia które pozwalają na wiele < dorkneła dłonią jego ramienia i potrząsneła wilgotnymi włosami roztaczając woń cytryny > Czytałam o nich i myślę, że za parę lat, kiedy bęe zmuszona je użyć to dam radę. Ciąglę się rozwijam, a z tym moja moc < usmiechneła się pocieszająco > Myślisz, że nikt nie rozbije naszego zwiążku ? < nie chciała mówić, ze ma tu na myśli 1000 dziewczyn kręcących się przy Alexie. >

< przytuliła się do niego, nadal z należytą ostrożnością > Nigdy nic nie wiadomo... Jesteś taki popularny wśród kobiet < mrukneła pod nosem i wtuliła jego głowę w pierść. Zmieniając temu powiedziała odważnie > Kiedy zaczniemy operację Baby Boom? < uśmiechnęła się kokieteryjnie >

< uśmiechnęła się zalotnie > Nie ma sprawy. To mają być najpiękniesze chwile w naszym życiu < mruknęła mu do ucha i pocałowała jego płatek > Poza tym, stało sie coś ważnego < przełknęła ślinę > mój brat zmartwychwstał...

To wszystko jest ponownie skomplikowane. Nawet nigdy ci o nim nie mówiłam, ba, każdemu przedstawiam się jako jedynaczka. Umarł 5 lat temu w katastrofie lotniczej. Przed śmiercią nie mieszkaliśmy razem i ogólnie nie mieliśmy zbyt dobrych kontaktów. Aż nagle wczoraj go spotkałam... Jest na dodatek wampirem < rozłożyła bezranie ręce i opadła na łóżko > Co ja mam robić to nie wiem. Ale nadal w nim widzę starego Daniela < uśmiechneła się lakonicznie >

< spojrzała w sufit > Nie było czego wspominać. Wściekłam się jak go wczoraj zobaczyłam, wręcz pobiłam < westchnęła niezadowolona > Ufam mu , to mój brat. Muszę.

Teraz? Napisał mi notkę, że wyszedł. Jest starszy niech robi co chce < puściła mu oczko i pocałowała w czubek nosa > Pójdę na dół i też mu zostawię wiadomość. Niech się nie przestraszy , ze śpię z chłopakiem w jednym łóżku < zachichotała i zbiegła do kuchni. Tam napisała na kartce : Daniel, zostań tutaj ile chcesz. Teraz to twój dom. Ostrzegam, śpię z moim chłopakiem. Buziaczki MM. Wróciła do sypialni i położyła się do łóżka > Dawno nie spaliślmy razem w świętym spokoju < uśmiechneła się błogo i położyła razem z chłopakiem na świeżej pościeli>