*Rzuciła Deanowi nienawistne spojrzenie i zniknęła*

Nie ma innej opcji <odpowiedział patrząc przed siebie i wkładając dłonie do kieszeni kurtki>

< weszła na ulicę i zaczęła iść powolnym krokiem >

< Czując że wpada na jakiegoś chłopaka nieznacznie się skrzywiła. Rzuciła na niego okiem i widząc że się w nią wpatruje sama nie opuściła wzrokiem. Wyciągneła z kieszeni czerwonego Marlboro i zgrabnie go odpaliła > Nie sądze by to była moja wina < Miranda wypuściła dym z ust, przyglądając się niewinnie wyglądającej twarzy chłopaka. Gdy na niego wpadła nie poczuła nic nadzwyczajnego. Spotkała zwykłego człowieka - aż nie mogła w to uwierzyć >

< zaciągnęła się głęboko papierosem i skrzyżowała ręce na piersi > Z tego co wiem poza granicami miasta jest pewien Motel. Niezbyt przyjemne miejsce ... < zakasłała, zasłaniając dłonią usta. Cholera, nie brałam dzisiaj tabletek... W domu żadnych nie mam, a więc czeka mnie wizyta w... Wzdrygnęła się na samą myśl. Powróciła wzrokiem do chłopaka odkrywając, że bez żadnych skrupułów przygląda się jej bez przwerwy > Wiem że to klasyczne pytanie ale, jesteś nowy prawda ? < zapytała spokojnie siląc się na lekki uśmiech. Przeczucie mówiło jej, że trafiła wkońcu na kogoś kto nie będzie chciał nikogo mordować. >

< Chłopak zrobił na niej wrażenie. Albo jest głupi, albo wybitnie odważny. Jednego nie można mu odmówić - tajemnice czuć od niego na kilometr. Posłała mu wredny uśmieszek. > Jestem Miranda, codziennie muszę łykać tabletki, czy chcesz się mnie obawiać zdecyduj sam < zgasiła końcówkę papierosa o pobliski mur i uniosła oczy ku górze skupiając wzrok na wędrujących chmurach >

< spojrzala lekko zdezorietowana na chlopaka. Nie wiedziala jak sie zachowac. Zarzucila wlosy na lewe ramie i rzucila cicho do chlopaka> nie masz nic na stany lekowe? < zapytala powarznie. Cieszyla sie, ze trafila na kogos tak interesujacego. Marzyla tylko o tym aby nikt im nie przerwal. Na swoj sposob to jedna z najnormalniejszych osob jakie tu apotkala>

< podziekowala skinieniem glowy i wziela jedna pastylke. Szybko ja polknela. Zamknela oczy czekaja na co kolwiek. Powrocila spojrzeniem na twarz Tata> Sama chcialabym wiedziec. Miewam bardzo czesto stany lekowe, zaburzenia uczuc. Genetycznie jestem obciazona po mamie < usmiechnela sie smutno. Kiedy lek zaczal dzialac dziewczyna poczula bloga lekkosc > Tate... A ty skad masz tyle specyfikow?

< Zdziwiła się bardzo, kiedy chłopak usiadł na ulicy. Przed chwilą pomyślała aby zrobić dokładnie to samo. Usiadła obok niego, przy okazji robiąc sobie przypadkiem oczko w rajstopach > W tym miasteczku raczej ciężko spotkać kogoś normalnego < westchneła smutno i spojrzała na chłopaka > Przez większość życia ludzie obdarzali mnie współczuciem. Nienawidzę tego < wzięła kamyk który leżał obok niej. Rzuciła go przed siebie uderzając w jakiś samochód >

< Zdziwiły ją słowa chłopaka. Jej źrenice chcąc niechcąc powiększyły się. Oparła dłonie o ziemię > Jak to? Nie czujesz żadnych no wiesz... Wyrzutów sumienia ? < spojrzała na niego wyczekująco. Ona zabiła jedną osobę i nadal ma co do tego jakieś obiekcje. Ale zabić parę osób? Nie potrafiła sobie tego wyobrazić... >

*wyszła na ulicę spokojnym krokiem. wyciągnęła z kieszeni paczkę papierosów i nie trudząc się szukaniem zapalniczki, odpaliła końcówkę. Zaciągnęła się dymem, a po kilku sekundach wypuściła go z płuc i ruszyła dalej.*

*Zaskoczona podniosła się z kałuży i przeklęła pod nosem. Wytarła twarz rękawem i rozejrzała się. Nikogo nie było w pobliżu, ale oś wyczuwała. Przymknęła na moment oczy, a gdy je otworzyła, zobaczyła przez chwilę RC. Rzuciła pod nosem kilka wyzwisk i zamaszystym krokiem ruszyła w jej kierunku, po drodze wyciągając z jednej kieszonki mały nóż do rzucania*

Nie, ale w końcu tobie się znudzi łażenie koło mnie. *uśmiechnęła się lekko. Z pomocą magii zaczęła czyścic swoje włosy. W przerwie między płomieniami dostrzegła jej buty* Ładne szpilki. *wskazała na jej buty i spojrzała na nią.* Podobał mi się sposób w jaki zrujnowałaś wesele jakiś czas temu. Swoją drogą, jaki masz w tym wszystkim cel? *skoro miała siedzieć w tym durnym kręgu, to mogła chociaż trochę pogadać. Na swój sposób Red Coat była godna podziwu.*