<wraca do miasta, razem z MirandÂą> WysadziĂŚ ciĂŞ pod domem? <spoglÂąda na niÂą pytajÂąco>

< spoglÂąda na chÂłopaka i macha przeczÂąco gÂłowÂą > nie trzeba, chcĂŞ jeszcze zaÂłatwiĂŚ parĂŞ spraw na mieÂście < UsmiechnĂŞÂła siĂŞ do niego i zmierzwila dÂłoniÂą jego wÂłosy > DziĂŞkujĂŞ za wycieczkĂŞ

< uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ promiennie i wyszÂła z samochodu > do zobaczenia Dean ! < pomachaÂła mu i skocznym krokiem ruszyÂła w stronĂŞ miejÂścowej poczty >

<parkuje samochĂłd obok krawĂŞÂżnika, wy³¹cza muzykĂŞ i wychodzi z Impali; gdy upewnia siĂŞ, Âże nie ma nikogo w pobliÂżu, otwiera bagaÂżnik, a nastĂŞpnie klapĂŞ od czegoÂś w rodzaju"skrytki", w ktĂłrej znajdujÂą siĂŞ wszelkiego rodzaju amulety, a takÂże broĂą; wyciÂąga pistolet  naÂładowany drewnianymi kulami i parĂŞ koÂłkĂłw, a takÂże chowa do kieszeni trochĂŞ suszonej werbeny i tojadu, nie zapominajÂąc o amulecie od Mirandy; zamyka samochĂłd, wrzuca kluczyki do kieszeni i idzie miastem>

<zauwaÂża przed sobÂą znajomÂą dziewczynĂŞ, przyÂśpiesza kroku tym samym doganiajÂąc jÂą> Hej <uÂśmiecha siĂŞ do niej kÂątem ust> Jak tam?

<Zaje-kurna-biœcie> U mnie te¿ dobrze <kiwn¹³ g³ow¹ na potwierdzenie swoich s³ów> Jak ci siê podoba w mieœcie, A...Ann, racja? <uniós³ brew uœmiechaj¹c siê niepewnie>

Ana <powtĂłrzyÂł> Wybacz, nie mam pomiĂŞci do imion. <spojrzaÂł na niÂą> Spokojnie? Musisz duÂżo czasu przesiadywaĂŚ w domu <powiedziaÂł pod nosem, a sÂłyszÂąc jej pytanie, przeniĂłsÂł wzrok przed siebie> Nie. Wszystko jest tak, jak powinno byĂŚ <odpowiedziaÂł wkÂładajÂąc dÂłonie do kieszeni>

<westchn¹³, w g³owie podejmuj¹c szybk¹ decyzjê> Mo¿esz mi nie wierzyÌ, ale to miasto nie nale¿y do najspokojniejszych <obróci³ g³owê w jej stronê spogl¹daj¹c jej w oczy> Wampiry, wilko³aki - to wszystko prawda. A tu jest ich cholernie du¿o.

A co, chciaÂłabyÂś, Âżeby jakaÂś pijawka siĂŞ na ciebie rzuciÂła? <zapytaÂł z wyrzutem> To, Âże ich nie widzisz wcale nie oznacza, Âże ich nie ma. Ja spotkaÂłem tu juÂż w cholerĂŞ wampirĂłw, trzeba umieĂŚ patrzeĂŚ i obserwowaĂŚ <pokrĂŞciÂł lekko gÂłowÂą>

Ja? Jednym z nich? W ¿yciu! <powiedzia³, jakby to by³o oczywiste> Ja je...zwalczam <powiedzia³, po czym odpowiedzia³ na pytanie> Nadnaturalni bezczelnie wtargnêli do mojego ¿ycia, jeszcze zanim skoùczy³em 4 lata <odpowiedzia³ mru¿¹c oczy>

Nie <odpowiedzia³> Ale takie jest ¿ycie, ojciec tego ode mnie oczekiwa³. Nie mia³em wyboru <na krótk¹ chwilê zacisn¹³ usta w cienk¹ liniê> Istniej¹ te¿ wiedŸmy, ale one... zazwyczaj s¹ niegroŸne. Zazwyczaj. <powiedzia³ zmieniaj¹c temat>

Maj¹ mnóstwo ró¿nych zdolnoœci. Ale g³ównie kontroluj¹ ¿ywio³y, czasem czytaj¹ w myœlach. <skrzywi³ siê nieznacznie> Nie znoszê tych, które czytaj¹ w myœlach <wtr¹ci³ i kontynuowa³ wymienianie> S¹ te¿ takie, które kontroluj¹ umys³y innych ludzi, niektóre maj¹ zdolnoœÌ telekinezy, s¹ te¿ takie, które przewiduj¹ przysz³oœÌ... A tak ogólnie, wiedŸmy czaruj¹ <podsumowa³ i spojrza³ na ni¹ k¹tem oka>

<kiwn¹³ potwierdzaj¹co g³ow¹> Dwie. Ale one s¹ z tych "dobrych" czarownic...Przynajmniej jedna <u³o¿y³ usta w podkówkê>