< Podnosi g³owê do góry, unosz¹c k¹cik ust do góry. > CzeœÌ, Dean. < Powiedzia³a odrzucaj¹c w³osy do ty³u. > Co u ciebie ?

< Zmierzy³a go wzrokiem, zatrzymuj¹c chwilê wzrok na opatrunku, na szyi.Jednak postanowi³a nie dr¹¿yÌ tego tematu i daÌ mu spokój. > WiêkszoœÌ tygodnia spêdzi³am na praktykowaniu magii i uzupe³nianiu dokumentów z szpitala. < Odpowiedzia³a na pytanie zak³adaj¹c nogê na nogê. >

Jestem chirurgiem. < Unios³a k¹ciki ust do góry, klepi¹c d³oni¹ miejsce obok. > Bêdziesz tak sta³, czy wolisz usi¹œÌ ?

< Krêci rozbawiona g³ow¹, przymykaj¹c oczy. > Wszyscy mi to mówi¹. < Powiedzia³a po chwili ciszy. > Tak, jestem za m³oda.Jednak ca³e ¿ycie spêdzi³am w szpitalu, przygl¹da³am siê operacjom, a moimi jedynymi lekturami by³y ksi¹¿ki lekarskie.Uwielbiam równie¿ s³uchaÌ lekarzy, mówili tak m¹drze . . . < Pokiwa³a delikatnie g³ow¹, na potwierdzenie swoich s³ów. > Po skoùczeniu liceum rodzice wys³ali mnie na egzamin, który normalnie powinno siê zdawaÌ po studiach.Z tego co pamiêtam straci³am tylko jeden do maksimum.

Nie, nie wykorzystujĂŞ. < StwierdziÂła szczerze; patrzy przed siebie. > JeÂśli chodzi o pracĂŞ, to tam odcinam siĂŞ od swojej prawdziwej natury.Chyba, Âże zawita jakiÂś wampir lub hybryda po woreczki z krwiÂą.

Staram siĂŞ takowe mieĂŚ, jednak czasami jest trudno. < PrzygryzÂła dolnÂą wargĂŞ, odwracajÂąc powoli gÂłowĂŞ w jego stronĂŞ. >

( Nic siĂŞ nie staÂło . )

Do zobaczenia. < PowiedziaÂła, po czym jak odszedÂł wyciÂągnĂŞÂła komĂłrkĂŞ i zadzwoniÂła do mamy; rozmawia z niÂą. >

*WrĂłciÂła do miasta przygnĂŞbiona. Po narkotykach zawsze byÂła przygnĂŞbiona. Przez chwilĂŞ spacerowaÂła ale nie wytrzymaÂła i wyjĂŞÂła z torebki prochy. WciÂągnĂŞÂła trochĂŞ i od razu poczuÂła siĂŞ lepiej. Teraz chciaÂło jej siĂŞ ÂśmiaĂŚ. Z szerokim uÂśmiechem zaczĂŞÂła podskakiwaĂŚ i ÂśpiewaĂŚ*
Entliczek, pentliczek, dzisiaj bĂŞdzie tu gdzieÂś stryczek wisiaÂł...

< Miranda krzyknê³a na ca³y g³os i kucne³a przy murze. Jak ta suka œmia³a tak namieszaÌ. Wszystko siê uk³ada³o... Poczu³a na policzkach pierwsze ³zy, jednak szybko je otar³a. Tak ³¹two siê nie podda. Wsta³a z impetem i ruszy³a w stronê osiedla Alexandra. W miescu gdzie siedzia³a pojawi³o siê pêkniêcie. >

*Kiedy wyszÂła z domu zaczĂŞÂła spacerowaĂŚ po ulicach*

*zawrĂłciÂła do domu*

*WyszÂła z domu i zaczĂŞÂła spacerowaĂŚ po ulicach*

Có¿ nie wiem czy kogoœ mam < Wzruszy³am ramionami.> Na razie wolê jakoœ dogadaÌ siê z moim bratem i zaj¹Ì siê sob¹. < Uœmiechnê³am siê lekko, sz³am ulic¹ z ch³opakiem.>