Jakim moim...? <zaczął, przekrzywiając lekko głowę i marszcząc brwi> No tak... powiedziałem ci. <zacisnął wargi, odwracając na moment wzrok. Przetarł oczy palcami, po momencie wracając spojrzeniem do Beth> Hej, blondie, nie musisz tego robić. Nie zawracaj sobie tym głowy. <powiedział, siląc się na uśmiech> Kac morderca. <potwierdził, wzdychając cicho> Podrywałem cię, prawda? <zapytał po chwili, marszcząc brwi. Może to mu się przyśniło? Chociaż sam dobrze wie, jakie głupoty gada po pijaku...>

Tak tak, wiem, wpakujesz mnie do paki i w ogóle... <kiwnął powoli głową, na znak, że rozumie. Od razu tego pożałował, bo ból w skroni się nasilił; skrzywił się lekko. Słysząc jej potwierdzenie, wydął na moment usta i > Jesteś pewna? Ale tak w stu procentach? <zmrużył podejrzliwie oczy. Może ona jednak tylko go podpuszczała...> Pizza? <zapytał, wciaż nie kontaktując. Ach... Red Coat. I wszystko jasne> W sumie to... tak. To normalka, jeśli chodzi o nią. <wzruszył lekko ramionami i usiadł na kanapie. Podniósł na nią wzrok, po czym wziął kawałek i wziął dwa gryzy> Mnie na kaca pomaga piwo. Serio. <kiwnął głową z przekonaniem, uśmiechając się. Od razu tego pożałował, bo znów ból głowy dał się we znaki>

Nie chcę cię martwić, ale jestem pewien, że na tym się nie skończy. <wzruszył bezradnie ramionami i wziął kolejny kęs pizzy> Wiem, sam wymyśliłem ten sposób. <uśmiechnął się z dumą> W pewnym momencie po prostu uodparniasz się na kaca, bo jesteś nawalona 24/7 <dodał z przekonaniem i zaśmiał się pod nosem> Problem pojawia się dopiero kiedy odstawiasz alkohol. Ta... nieciekawie. <westchnął cicho z udawanym smutkiem i przeniósł na nią wzrok> Chyba spasuję <powiedział bez przekonania, zaciskajac wargi w cienką linię> Myślisz, że aspirynę też zatruła? <uniósł brew>

Jasne... <mruknął, dokańczając swój kawałek. Zaraz, gdy dziewczyna wróciła, wziął tabletkę i popił ją wodą. Odstawił szklankę na stolik z charakterystycznym brzdęknięciem i podniósł wzrok na Beth> Woah, już nieługo zużyję cały twój zapas aspiryny. <potrząsnął lekko głową z rozbawieniem> Jestem twoim dłużnikiem... Znowu. <przewrócił oczami> I zgaduję, że dodatkowo za mnie zapłaciłaś. <wydął na moment usta. Ciekawe, ile w ogóle wypił... Zaczął grzebać w kieszeni w poszukiwaniu jakiś banknotów. Wyciągnął kilka, a jeden z nich okazał się studolarowy. Dean uniósł ze zdziwieniem brwi. No tak, ten facet dał mu tyle kasy... Schował pieniądze z powrotem, a na stół położył wyliczoną na oko należność za swoją wczorajszą libację> Dzięki. Jeszcze raz. <powiedział, uśmiechając się kątem ust>

<kiwnął lekko głową> Od dawna jej nie widziałem. <Wzruszył lekko ramionami. Po chwili podniósł się z kanapy i westchnął ciężko, przeciągając się> Nie będę ci zabierał więcej czasu <powiedział, spoglądając na blondynkę> Dzwoń, jak będziesz czegoś potrzbować. Trzymaj się! <rzucił na pożegnanie, uśmiechajac się kątem ust i wyszedł>