<Cierpliwie czeka³ na Beth, trzymaj¹c ma³¹ na rêkach i nuc¹c coœ pod nosem. Kiedy dziewczyna wróci³a, zlustrowa³ j¹ wzrokiem i uœmiechn¹³ siê z rozbawieniem pod nosem> Jedziemy tylko do mojego brata. Nie musia³aœ siê tak odstawiaÌ. <rzuci³ z lekk¹ kpin¹ i rozbawieniem> WeŸ j¹ na rêce. <zadecydowa³, podaj¹c jej dziecko. Wyszli przed dom i wsiedli do Impali. Dean przekrêci³ kluczyki w stacyjce i odjechali w stronê domu Sama>

Tak, jasne, ju¿ siê robi <mówiê, kieruj¹c siê do po³¹czonego z salonem pokoju w którym mia³am komputery i wszystkie inne rzeczy zwi¹zane z moj¹ 'prac¹'. Odwracam siê do Deana> Nie radzê za mn¹ iœÌ <ostrzegam> Pokój jest chroniony przed nadnaturalnymi wszelkiego rodzaju, równie¿ anio³ami, wiêc jeœli nie chcesz wyparowaÌ lepiej zostaù tam gdzie jesteœ <uœmiecham siê k¹tem ust i przyciskam lekko odpowiedni panel, a drzwi same siê przesuwaj¹. Siadam na fotelu, zak³adaj¹c nogê na nogê. Wyszukujê w notesie numer i dzwoniê. Po kilkuminutowej rozmowie roz³¹czam siê i wstajê z miejsca, opieraj¹c siê poœladkami o biurko, przodem do drzwi wychodz¹cych na salon> Powinna byÌ za jakieœ pó³ godziny do godziny <uœmiecham siê szerzej, nie spuszczaj¹c wzroku z mê¿czyzn>

Sarah <powiedzia³am, przygryzaj¹c delikatnie wargê. Odepchnê³am siê lekko od biurka i wesz³am do pokoju> Do dobra przyjació³ka i czarownica. Nie liczê, ¿e jej zaufasz, ale zaufaj mi - zna siê na rzeczy <pokiwa³am g³ow¹, zerkaj¹c k¹tem oka na Gabriela>

<materializuje siĂŞ pod drzwiami domu, ktĂłrego adres wskazaÂła jej Beth. Pojawienie siĂŞ od razu w Âśrodku byÂłoby niegrzeczne. Powinno daĂŚ siĂŞ moÂżliwoœÌ nie wpuszczenia kogoÂś do Âśrodka, chociaÂż w tym przypadku szanse na to byÂłyby marne, poniewaÂż dziewczyna  sama jÂą wezwaÂła. UÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ szeroko i zapukaÂła do drzwi>

Tak, moÂżna tak powiedzieĂŚ <mowie, a sÂłyszÂąc pukanie do drzwi od razu idĂŞ otworzyĂŚ. Serce bije mi mocniej, nie widziaÂłam jej od tak dawna. Otwieram drzwi i od razu na moich ustach pojawia siĂŞ uÂśmiech> CzeœÌ <mĂłwiĂŞ, przygryzajÂąc lekko wargĂŞ i po chwili nie wytrzymujĂŞ. RobiĂŞ krok w stronĂŞ Sary i skÂładam na jej ustach delikatny  pocaÂłunek, ktĂłry po chwili pog³êbiam. ZdajÂąc sobie z tego sprawĂŞ cofam siĂŞ, przygryzajÂąc  lekkp wargĂŞ> Przepraszam. Mamy robotĂŞ. JesteÂś pewna, Âże chcesz to zrobiĂŚ? <unoszĂŞ brew, nie spuszczajÂąc oczu z dziewczyny>

<gdy jÂą caÂłuje bez wahania odwzajemnia pocaÂłunek. SÂłyszÂąc jej sÂłowa unosi kÂąciki  ust nie kryjÂąc rozbawienia i razem przechodzÂą do salonu> WiĂŞc zaczynajmy. Rozumiem, Âże ci tu sÂą w stu procentach zdecydowani na to, tak? <unosi brew, lustrujÂąc wzrokiem mĂŞÂżczyzn. Po chwili wzdycha> No dobrze, niech bĂŞdzie. Beth, bierz krÂąg dla anioÂła <poleciÂła, wyjmujÂąc z torby spray. Ruchem dÂłoni odsunĂŞÂła wszystkie meble ze Âśrodka i zaczĂŞÂła rysowaĂŚ na podÂłodze dwie obrĂŞcze - jednÂą wiĂŞkszy a drugÂą mniejszÂą w Âśrodku a pomiĂŞdzy nimi ciÂąg znakĂłw>

<biorê spray od Sary i kreœlê na pod³odze drugi kr¹g, stykaj¹cy siê z tamtym w jednym miejscu. Ró¿ni³y siê od siebie tylko znakami. Po chwili cofam siê do ty³u, patrz¹c na swoje dzie³o. Spray odk³adam na stolik i posz³am po œwiece. Przynoszê tyle, ile mam i rozstawiam na pod³odze. To mog³o pomóc zwiêkszyÌ moc czarownicy>

<koùczy pracê i prostuje siê. Odrzuca puste opakowanie do torby i podnosiÌ rêce, a z dwóch stron zaczynaj¹ podje¿d¿aÌ dwa krzes³a, zagarniaj¹c Deana i Gabriela. Gdy oboje ju¿ siedz¹ poœrodku krêgów, czarownica pstryka palcami a sznury owijaj¹ siê wokó³ ich nadgarstków, mocuj¹c je do pod³okietników krzese³> To po to, ¿ebyœcie siê za bardzo nie wiercili <wyjaœnia, kiwaj¹c lekko g³ow¹> otrzegam, ¿e po wszystkim mo¿ecie byÌ trochê os³abieni, ale to minie.

<cofam siĂŞ jeszcze krok i siadam na fotelu w bezpiecznej odlegÂłoÂści>

No to zaczynamy <uÂśmiecha siĂŞ i zaczyna recytowaĂŚ formuÂłkĂŞ zaklĂŞcia. ÂŚwieczki zapalajÂą siĂŞ, a z kaÂżdej z nich idzie w gĂłrĂŞ kilkucentymetrowy sÂłup ognia. Zamyka oczy, stojÂąc pomiĂŞdzy  Deanem i Gabrielem. W pokoju gwaÂłtownie spada temperatura, ale nie przyjmuje siĂŞ tym. Robi swoje. Po kilku dÂługich sekundach usta Deana otwierajÂą siĂŞ i wylatuje z niego snop b³êkitnej mgÂły. Zatacza wokó³ niego koÂło, nie mogÂąc wydostaĂŚ siĂŞ poza krÂąg, aÂż wreszcie znajduje przejÂście w miejscu gdzie obrĂŞcze siĂŞ stykaÂły i przelatuje do strefy, w ktĂłrej znajdowaÂł siĂŞ Gabriel. OtoczyÂła go raz, aÂż w koĂącu weszÂła do niego przez usta. ÂŚwiece zgasÂły i zapadÂła gÂłucha cisza, a czarownica oparÂła siĂŞ o fotel, Âżeby nie upaœÌ> UdaÂło siĂŞ <kiwnĂŞÂła gÂłowÂą, uÂśmiechajÂąc siĂŞ sÂłabo>

<zaciskam wargi, obserwuj¹c ca³y rytu³a³. Gdy wszystko dobiega koùca, biorê z kuchni nó¿ i przecinam liny na nadgarstkach Gabriela, a potem Deana. Odwracam g³owê w stronê Sary> Dziêki, mam u ciebie d³ug <uœmiecham siê lekko>

<unosi kÂąciki ust i kiwa gÂłowÂą> Jeszcze siĂŞ odezwĂŞ <mĂłwi, puszcza jej oczko i znika>

<gdy czarownica znika, wracam spojrzeniem do Deana. Kucam naprzeciwko niego> W porzÂądku? <pytam, marszczÂąc brwi>

<s³ysz¹c s³owa ch³opaka uœmiechnê³am siê> Mówisz. To dobry znak <kiwnê³am g³ow¹, po czym œci¹gnê³am mu z nadgarstków resztki lin i pomog³am przejœÌ na kanapê. Przenios³am wzrok na Gabriela> Przepraszam, nie zadajê pytaù, na które odpowiedŸ wydaje mi siê oczywista <wzruszam delikatnie ramionami i tak¿e siadam na kanapie> Chcecie coœ do picia? <pytam, przekrzywiaj¹c lekko g³owê> Chocia¿ widzê, ¿e ty ju¿ o siebie zadba³eœ <marszczê lekko brwi, patrz¹c siê na znikaj¹c¹ w jego rêkach szklankê po alkoholu>

<wzruszyÂłam lekko ramionami> Nie wyganiam ciĂŞ. MoÂżesz zostaĂŚ jak dÂługo zechcesz  <uÂśmiecham siĂŞ kÂątem ust> Poza tym lubiĂŞ  czuĂŚ siĂŞ potrzebna. MiĂŞdzy innymi dlatego robiĂŞ to, co robiĂŞ <puszczam mu oczko i opieram siĂŞ wygodniej na kanapie>

<westchnĂŞÂłam cicho i poszÂłam do Âłazienki po aspirynĂŞ i do kuchni po szklankĂŞ wody. WrĂłciÂłam do salonu i usiadÂłam obok Deana, podajÂąc mu to, co przyniosÂłam> Jak uwaÂżasz <powiedziaÂłam, wzruszajÂąc lekko ramionami>

Go³¹beczki... <mruczĂŞ pod nosem i prycham  cicho> JuÂż go nie lubiĂŞ <mĂłwiĂŞ, ale po chwili uÂśmiecham siĂŞ lekko i krĂŞcĂŞ gÂłowÂą z rozbawieniem> Bo ty masz kogoÂś, prawda? <pytam, przekrzywiajÂąc lekko gÂłowĂŞ> Nie Âżebym byÂła zainteresowana, bo nie jestem, tak po prostu pytam... z ciekawoÂści <wzruszam lekko ramionami, znowu siĂŞ plÂączÂąc i znowu oczywiÂście zabrzmiaÂło to tak, jak nie chciaÂłam. Przygryzam lekko wargĂŞ, odwracajÂąc gÂłowĂŞ w jego stronĂŞ>

Tak, blisk¹ przyjació³k¹ <uœmiecham siê szeroko, kiwaj¹c g³ow¹. Nie widzia³yœmy siê doœÌ d³ugo <wzruszam lekko ramionami, a s³ysz¹c jego s³owa œmiejê siê cicho i tracam go ³okciem w bok> Bardzo zabawne, Winchester. Dobrze widzieÌ, ¿e ju¿ ci lepiej <krêcê g³ow¹ z rozbawieniem i pytam> Masz synka czy córeczkê?

Bardzo chĂŞtnie <uÂśmiechnĂŞÂłam siĂŞ i po jakimÂś czasie, gdy chÂłopak wyszedÂł,  posprzÂątaÂłam pozostaÂłoÂści po rytuÂłale, zmyÂłam farbĂŞ z podÂłogi itp, a potem poszÂłam na piĂŞtro, gdzie wziĂŞÂłam prysznic i poÂłoÂżyÂłam siĂŞ spaĂŚ>

<podchodzĂŞ pod dom razem z Deanem. ZatrzymujĂŞ  siĂŞ przez chwilĂŞ pod drzwiami, szukajÂąc kluczy, a gdy w koĂącu je otwieram, wchodzĂŞ z chÂłopakiem do Âśrodka i idĂŞ do salonu, gdzie dopilnowujĂŞ, Âżeby usiadÂł na kanapie> Potrzebujesz czegoÂś? <spytaÂłam po chwili, siadajÂąc na rancie stolika naprzeciwko niego> MyÂślĂŞ, Âże powinieneÂś siĂŞ przespaĂŚ.

<patrzê siê na niego trochê rozbawiona, uœmiechaj¹c siê lekko pod nosem. Widz¹c, ¿e zasn¹³ wsta³am i po cichu posz³am do przedpokoju, gdzie zostawi³am torebkê oraz rozebra³am buty i p³aszczyk. Przesz³am przez salon, wchodz¹c do s¹siedniego pokoju, w którym trzyma³am wszystkie rzeczy zwi¹zane z nadnaturalnymi i usiad³am przy komputerze, w³¹czaj¹c go. W tym samym czasie wziê³am na kolana pud³o z ksi¹¿kami i zaczê³am po kolei wyk³adaÌ na biurko te, w których mog³abym znaleŸÌ jakieœ informacje na temat ducha o którym mówi³ Dean. Odstawi³am pud³o i dopiero teraz zobaczy³am na ekranie otwarte okienko z informacj¹ o w³amaniu. Przeœledzi³am nagrania z kamer, a¿ dosz³am do momentu, w którym w kuchni pojawia siê Red Coat> A to suka <mruknê³am pod nosem, obserwuj¹c dok³adnie, co robi. Nafaszerowa³a czymœ jedzenie. Gdy zniknê³a, sama wsta³am od komputera i przesz³am do kuchni, gdzie otworzy³am lodówkê i bez namys³u pozby³am siê stamt¹d ca³ego jedzenia. Gdy skoùczy³am, wróci³am do biurka, przeszukuj¹c ksi¹¿ki. Napisa³am te¿ do znajomej czarownicy, Sary, jednak na razie nie doczeka³am siê odpowiedzi. Wróci³am do zajêcia, a¿ zrobi³am siê g³odna. Dopiero po chwili zda³am sobie sprawê, ¿e dziêki uprzejmoœci Czerwonej mam pust¹ lodówkê, wiêc chwyci³am za telefon i zamówi³am pizzê>

Jestem, jestem <pokiwa³am g³ow¹, podnosz¹c na niego wzrok> Szukam coœ o tym twoim duchu, ale nic nie znalaz³am <westchnê³am cicho, zamykaj¹c z irytacj¹ kolejn¹ ksi¹¿kê i odk³adaj¹c j¹ na bok> Pisa³am te¿ do Sary, ale nie odpowiedzia³a. WiedŸmy i te ich fanaberie. Nikogo nie chc¹ dopuœciÌ do swoich zasobów <pokrêci³am g³ow¹ i opar³am siê wygodniej na krzeœle, omiataj¹c ch³opaka spojrzeniem> Kac morderca? <spyta³am, unosz¹c brew z rozbawieniem>