Znam kogoś komu, by się spodobało <usmiechnął się szeroko, rozglądając się dookoła> Cudownie <uśmechnał się do Rose>

Kiedyś Ci powiem <uśmiechnął się lekko i słysząc jej śmiech, sam się zaśmiał> to jakaś sugestia? <unosi brwi i całuje ją w skroń>

Nie, nie sądzę byś powinna być zazdrosna o tę.. osobę. <uśmiechnął sie szeroko i objął ja od tyłu> marzę o tym <roześmiał się>

Widzisz, niestety moje marzenie jest ciuuutkę rozbudowane. Bo wiesz <mruży oczy, przyglądając się jej uważnie> najpierw chciałem Ciebie wykorzystać seksualnie, a potem zabić, a jak wypełnie tylko jedną część planu <wzdycha i kręci głową>
muszę to przemyśleć <puścił jej oczko>

Zawsze istnieje coś takiego jak gwałt. <poruszał zabawnie brwiami> Poświęcę tych wszystkich biednych ludzi, no ale co zrobić, marzenia są po to by je spełniać, prawda? <unosi brwi i się roześmiał>
Gdzie sobie życzysz teraz, Rose?

Możemy <pokiwał głową i objał ją ramieniem>
Nie martw się na wieży Eiffla mi tak nie zależy. Poczekaj jak zabiorę Cię na Empire State Bulding, wtedy nie będzie litosci <roześmiał sie i weszli do windy>

<podchodzi pod wieżę Eiffla, z zaciekawieniem błądząc wzrokiem po placu, na którym jak zazwyczaj było mnóstwo ludzi. Czekając na Isaaca, postanawia zrobić kilka zdjęć na komórce>

<podskakuje lekko w miejscu, kiedy słyszy obok siebie czyiś niski głos. Odwraca się i zauważając dobrze znanego chłopaka, uśmiecha się kącikami ust szeroko> Sir Lahey, co za miła niespodzianka. <dyga przed nim teatralnie, po chwili parskając cichym, dziewczęcym śmiechem>

<spogląda w bok na zakupy zrobione przez chłopaka i nie mogąc powstrzymać uśmiechu, unosi kąciki ust> Nie musiałeś.... <mruczy pod nosem, odrzucając włosy na plecy. Zauważając, że znowu wygląda tak, jak zawsze kręci głową z rozbawieniem wymalowanym na twarzy> Typowy Isaac, prawda? <unosi brew do góry. Słysząc jego zdanie, przygryza lekko wargę i przytula go do siebie> Gratuluję. <szepcze mu na ucho, następnie się odsuwając od niego> Na piknik zawsze jestem gotowa. <poprawia fały sukienki i czując nagłe osłabienie, przełyka cicho ślinę> Na jakimś filmie? Pewnie komedia romantyczna. <kiwa pewnie głową> Och, naprawdę?

Pierwsze zlecenia są najtrudniejsze... tak? <unosi zaciekawiona brew, wzdrygając się pod wpływem jego dotyku. Łapiąc jego zatroskane spojrzenie, zaciska mocno wargi, nie chcąc dodać jakiegoś zbędnego komentarza typu 'nic mi nie jest, nie musisz się przejmować'> Po trzydziestu minutach? Pikniki są zazwyczaj w połowie lub jeszcze później, a wątpię, żeby ten film trwał godzinę. <kiedy chłopaka rozkłada koc, siada na nim i odchyla głowę do tyłu, zaczynając się wpatrywać w niebo> W to akurat nie wątpię. <koniuszkiem języka zwilża wargi i przejmuje od Lahey'a butelkę; nie przejmując się niczym, pociąga z niej łyk> W takim razie ja też się cieszę, naprawdę. <odwraca głowę w stronę Isaaca, powoli kładąc się na kocu>

Ostatnio edytowany przez Lydia Carter (21-04-14 20:33:56)

Rozumiem. <kiwa powoli głową, obserwując jego ruchy; kiedy ich twarze dzielą jedynie centymetry, na jej policzkach ukazują się delikatne rumieńce> Wiedziałam, po prostu wiedziałam! <wyszczerza swoje białe ząbki w szerokim uśmiechu i kiedy, czuje muśnięcie jego dłoni o jej rękę, wstrzymuje na chwilę powietrze; również unosi spojrzenie do jego tęczówek, zaglądając w ich głąb> Miło tak... leżeć na kocu pod wieżą Eiffla. <szepcze bardzo cicho>

Nie, jest dobrze... Umiarkowanie. Nie za ciepło, nie za zimno. <mówi pewnym głosem, ignorując gęsią skórkę, która wkrada się na jej ciało.  Czując na niego swoje spojrzenie, zgrabnym ruchem dłoni odgarnia z oczu niesforny kosmyk włosów> Tak, zgadzam się z tym. <odbiera od niego szkło i upija z niego dwa, ale dosyć porządne łyki; nadal trzyma butelkę w dłoni> Gdybym leżała tutaj sama... Pewnie nie miałoby to tyle uroku, co z Tobą. <marszczy znikomo brwi, biorąc oddech> Między innymi nad tym, że nigdy nie sądziłam, iż pojadę z Tobą do Paryża. Zaskakujące. <mruczy pod nosem z uśmiechem przyklejonym na twarzy>

Naprawdę? <spuszcza nieznacznie wzrok i śledzi nim uważnie poczynania chłopaka, nie potrafiąc powstrzymać garnącego się na jej usta uśmiechu; unosi kąciki ust w szerokim uśmiechu, wracając spojrzeniem do jego oczu. Oczu, które czarowały, kusiły oraz uwodziły. W myślach gani się za te myśli, ale jednakże... Nie umie przestać. Zakochała się w nich, teraz była tego pewna. Słysząc jego zdanie, unosi dłoń i opuszkami palców dotyka jego policzka> Ja też, ale to mężczyźni powinni zacząć. <przechyla lekko głowę w bok>