Nie bądź śmieszna <pokręcił głową z rozbawieniem, otworzył butelkę i napił się> W sumie to najgorsza nie jesteś <zmierzył ją wzrokiem> Ale musisz jeszcze trochę popracować, żeby mi dorównać <rozłożył ręce>

Może to ma coś wspólnego z nazwą? <poruszył brwiami> Mystic Falls. Każdego wampira, albo cholera wie co, ciągnie do takiego "mistycznego" miasta <wzruszył ramionami> Między innymi dlatego tu przyjechałem.

<dopił piwo i wziął od niej pustą butelkę> Jasne <powiedział i wsiadł do samochodu, a gdy M. również zajęła swoje miejsce, włączył muzykę i odjechał w kierunku MF>

< Miranda staneła wryta w ziemię. Widok ją tak mocno onieśmielił, że przez kilka chwil stała jak głupia z otwartą buzią > tu jest niesamowicie ... < wyszeptała zachwycona i zróciła się do Alexandra > Jestem gotowa na wszystko, ufam ci bezgranicznie. < pocałowała go w usta jedna ręką gładząc jego włosy, a drugą przytrzymując falująca spódniczkę >

< Miranda czuje jak jej serce uderza 1000 razy na minutę. Podekscytowana ściska mocniej dłoń chłopaka i kiwa głową > Gotowa... < stawia krok w powietrze i przymyka oczy pod wpływem lekkiego strachu >

< Gdy tylko oderwali się od ziemi, Miranda wydała z siebie niekontrolowany krzyk. Zaraz potem się opanowała i zaczeła się głośno śmiać. Przytuliła się do Alexandra i głęboko oddała pocałunek >

< Gdy wpadła w chmurę była zachwycona. Dryfowanie w obłoku bieli było najpiękniejszym doznaniem podczas całego spadania. Wciąż trzymajac Alexandra, Miranda wywinęła parę salt ciągle się przy tym śmiejąc. >

< Miranda wydała z siebie krótki krzyk kiedy zbliżali się do ziemi. Gdy wylądowali czuła jak nogi jej się trzęsą. Spojrzała na Aleksandra rozentuzjazmowanym spojrzeniem i rzuciła mu się na szyję > Czekałeś na to, aby mieć przy boku czarownicę < uśmiechnęła się rozbrajająco i pocałowała go delikatnie w usta >

< przylgnęła do niego ciałem poprawiając zawiniętą spódniczkę > Było nieziemsko... Dziękuję ci za to doświadczenie < wymruczała pomiędzy pocałunkami. Ręce spoczywały na jego ramionach, masując je przy okazji > Te piękne wydoki i zachód słońca < powiedziała cicho opierając głowę o jego pierś >

Z toba to moge wszystko. Dawno nie tanczylam... < usmiechnela sie zawadiacko >

< wygladzila spodniczke i usmiechnela sie zaloynie > prowadz moj ukochany...

Nieustraszony. <mruczy pod nosem i wchodzą do środka; rozgląda się> Jak gościu zrobi mi jakieś gówno na ciele, to skręcę mu kark. <mówi spokojnie z powagą w oczach i przesuwa opuszkami palców wzdłuż szczęki> Dobry wieczór. <mówi pewnym siebie głosem podchodząc do sporego rozmiarów faceta> Chciałbym.. <opowiada mu każdy, nawet najmniejszy szczegół tatuażu, a facet robi szkic. Alex poprawia go odpowiednio, a kiedy kończą, siada na specjalnym fotelu i przechodzą do działania>
Nie opowiedziałaś mi co mówią twoje tatuaże. <przechyla lekko głowę w bok skupiając się na jej rysunkach>

No właśnie, nie jesteś. A ja nie wyglądam raczej jak królik eksperymentalny, tak mi się wydaje. Mam kilku wrogów, chętnie ci ich podeślę i wytatuujesz im owłosioną dupę na twarzy. <mówi śmiertelnie poważnie i po chwili patrzy na efekt końcowy lewej ręki (u faceta też lewa) i spogląda na wpleciony między drobiazgi napis

''Je peux vous trouver, même à l'ombre. Ne pas toucher. Coeur
Samantha
02.04.1318 - ∞''

Uśmiecha się lekko i obserwuje cały tatuaż od nadgarstka, aż do łokcia i krótki kawałek dalej. Przenosi wzrok na faceta i skina głową. Po chwili podchodzi do lustra i spogląda na rękę> I co myślisz?

Ostatnio edytowany przez Alexander Kahn (31-03-14 23:24:28)