¯adnego komentarza, ¿e by³ego anio³a nazwano "ciemnoœÌ"? *unios³a pytaj¹co brwi.* Jestes wyj¹tkowo powœci¹gliwy w tych sprawach. W innych pewnie te¿... *uœmiechnê³a siê blado. Mia³ racjê. Nie mia³a ¿adnych szans.* A mog³abym ciê jakoœ przekonaÌ do oszczêdzenia mnie?

*Jej nawet nie chodzi³o o oryginalnoœÌ imienia, lecz o paradoks.. Z reszt¹ to i tak nie by³o wa¿ne skoro sta³a i rozmawia³a z potencjalnym katem.* Nie s¹dzi³am, ¿e na to przystaniesz, dlatego teraz nawet nie wiem jak. Uk³ad "jeœli mnie teraz nie zabijesz, to ja te¿ ciebie póŸniej nie zabijê" nie wchodzi w grê z oczywistych powodów. To moze da siê ciebie jakoœ przekupiÌ?

Z tym mo¿e byÌ trudno... Ba niestety nie wiem co mog³oby ciê zainteresowaÌ. *wzruszy³a ramionami i zerknê³a na rêce które skrzy¿owa³* Ale na pewno odpada jedna rzecz - moje ostrze. Nie a szans, ¿ebyœ dziêki mnie móg³ lataÌ z dwoma na raz. *równie¿ skrzy¿owa³a rêce, jednak szybko wyprostowa³a je i zaczê³a obracaÌ nó¿ w d³oniach.*

Tym lepiej. *uœmiechnê³a siê sztywno. Spojrza³a na nó¿ który trzyma³a a po chwili na ludzi dooko³a.* Mam pomys³. Za ka¿d¹ groŸbê œmierci lub chocia¿by podjêcie próby skrzywdzenia mnie, bêdê zabijaÌ jednego lub dwóch ludzi w mieœcie. Wiêc jeœli nie chcesz dostaÌ po g³owie od tych co nadal siedz¹ w niebie za to, ¿e pozwoli³eœ na rzeŸ, nie bêdziesz próbowa³ mnie zabiÌ. *uœmiechnê³a siê* A poniewa¿ ju¿ zadeklarowa³eœ siê, ¿e chcesz mnie zabiÌ, zaczniemy od teraz. *Wypatrzy³a w t³umie kilkuosobow¹ rodzinê i szybko rzuci³a w ojca no¿em. Gdy tylko upad³ na ziemiê z ostrzem w szyi dooko³a zaczê³y siê krzyki.* Mo¿e zd¹¿ysz go uratowaÌ. *rzuci³a i zanim Raphael zareagowa³, C. rozp³yne³a siê w powietrzu.*

< Miranda przechadza³a siê wolnym krokiem. Kierowa³a siê ku swojej ulubionej ³awki, a¿ nagle zauwa¿y³a tam znajom¹ twarz. Uœmiechnê³a siê pod nosem i usiad³a tu¿ obok ch³opaka, zapalaj¹c swojego papierosa. Unios³a ku niemu szare spojrzenie > Dawno ciê nie widzia³am... < dziewczyna wypuœci³a dym z ust w kszta³cie kó³ka >

< Miranda parsknê³a œmiechem czuj¹c jego palce > Musia³eœ tak dok³adnie przypominaÌ? Zaraz przypomnê sobie jak powinnam siê zarumieniÌ < Miranda wypuœci³a ostatni¹ chmurkê dymu i spojrza³a g³êboko w jego oczy > Mog³oby to byÌ podniecaj¹ce. Szpitalne kitle niezbyt dok³adnie zas³aniaj¹ cia³o < pozowli³a aby wiatr rozwia³ jej w³osy na plecach > Jeœli nie znajdziesz idealnej kandydatki mo¿esz daÌ mi znaÌ. Mo¿e nawet ci posprz¹tam, jak oka¿esz siê tego godzien < czarownica zaœmia³a siê perliœcie i przysune³a bardziej do ch³opaka nadal nie spuszczaj¹c z niego wzroku > podoba mi siê twoje poczucie humoru

< Miranda poruszy³a sugestywnie brwiami > Dawno nie spotka³am kogoœ tak zdecydowanego. Chêtnie poczujê, w jaki sposób nie bêdziesz mnie pytaÌ o zdanie..< teraz ju¿ ca³¹ d³oni¹ masowa³a powoli jego kark > Nie dajê otwartych pokazów, to jedyny z moich postulatów. Tylko ja i odpowiedni mê¿czyzna < zaœmia³a siê cicho. Nie trzebaby³o siê obnosiÌ z tym co miedzy nimi zachodzi. Przysunê³a siê bli¿ej niego i zaci¹gnê³a mêskim zapachem > Chyba pod tym wzglêdem do siebie pasujemy.. Zabieraj mnie gdzie chcesz, popsujmy sobie jeszcze bardziej opiniê < mruknê³a sexownie, nie mog¹c siê doczekaÌ tego co siê stanie >