Żadnego komentarza, że byłego anioła nazwano "ciemność"? *uniosła pytająco brwi.* Jestes wyjątkowo powściągliwy w tych sprawach. W innych pewnie też... *uśmiechnęła się blado. Miał rację. Nie miała żadnych szans.* A mogłabym cię jakoś przekonać do oszczędzenia mnie?

*Jej nawet nie chodziło o oryginalność imienia, lecz o paradoks.. Z resztą to i tak nie było ważne skoro stała i rozmawiała z potencjalnym katem.* Nie sądziłam, że na to przystaniesz, dlatego teraz nawet nie wiem jak. Układ "jeśli mnie teraz nie zabijesz, to ja też ciebie później nie zabiję" nie wchodzi w grę z oczywistych powodów. To moze da się ciebie jakoś przekupić?

Z tym może być trudno... Ba niestety nie wiem co mogłoby cię zainteresować. *wzruszyła ramionami i zerknęła na ręce które skrzyżował* Ale na pewno odpada jedna rzecz - moje ostrze. Nie a szans, żebyś dzięki mnie mógł latać z dwoma na raz. *również skrzyżowała ręce, jednak szybko wyprostowała je i zaczęła obracać nóż w dłoniach.*

Tym lepiej. *uśmiechnęła się sztywno. Spojrzała na nóż który trzymała a po chwili na ludzi dookoła.* Mam pomysł. Za każdą groźbę śmierci lub chociażby podjęcie próby skrzywdzenia mnie, będę zabijać jednego lub dwóch ludzi w mieście. Więc jeśli nie chcesz dostać po głowie od tych co nadal siedzą w niebie za to, że pozwoliłeś na rzeź, nie będziesz próbował mnie zabić. *uśmiechnęła się* A ponieważ już zadeklarowałeś się, że chcesz mnie zabić, zaczniemy od teraz. *Wypatrzyła w tłumie kilkuosobową rodzinę i szybko rzuciła w ojca nożem. Gdy tylko upadł na ziemię z ostrzem w szyi dookoła zaczęły się krzyki.* Może zdążysz go uratować. *rzuciła i zanim Raphael zareagował, C. rozpłyneła się w powietrzu.*

< Miranda przechadzała się wolnym krokiem. Kierowała się ku swojej ulubionej ławki, aż nagle zauważyła tam znajomą twarz. Uśmiechnęła się pod nosem i usiadła tuż obok chłopaka, zapalając swojego papierosa. Uniosła ku niemu szare spojrzenie > Dawno cię nie widziałam... < dziewczyna wypuściła dym z ust w kształcie kółka >

< Miranda parsknęła śmiechem czując jego palce > Musiałeś tak dokładnie przypominać? Zaraz przypomnę sobie jak powinnam się zarumienić < Miranda wypuściła ostatnią chmurkę dymu i spojrzała głęboko w jego oczy > Mogłoby to być podniecające. Szpitalne kitle niezbyt dokładnie zasłaniają ciało < pozowliła aby wiatr rozwiał jej włosy na plecach > Jeśli nie znajdziesz idealnej kandydatki możesz dać mi znać. Może nawet ci posprzątam, jak okażesz się tego godzien < czarownica zaśmiała się perliście i przysuneła bardziej do chłopaka nadal nie spuszczając z niego wzroku > podoba mi się twoje poczucie humoru

< Miranda poruszyła sugestywnie brwiami > Dawno nie spotkałam kogoś tak zdecydowanego. Chętnie poczuję, w jaki sposób nie będziesz mnie pytać o zdanie..< teraz już całą dłonią masowała powoli jego kark > Nie daję otwartych pokazów, to jedyny z moich postulatów. Tylko ja i odpowiedni mężczyzna < zaśmiała się cicho. Nie trzebabyło się obnosić z tym co miedzy nimi zachodzi. Przysunęła się bliżej niego i zaciągnęła męskim zapachem > Chyba pod tym względem do siebie pasujemy.. Zabieraj mnie gdzie chcesz, popsujmy sobie jeszcze bardziej opinię < mruknęła sexownie, nie mogąc się doczekać tego co się stanie >