<uśmiecha się słabo widząc, że się przebudziła i przysuwa się, muskając jej wargi delikatnie, niczym piórkiem> Jesteś taka piękna, nawet tak blada i z opuchniętymi od płaczu powiekami. <szepcze przesuwając koniuszkiem nosa wzdłuż jej policzka>

Nieprawda. Alice miała rację, powinienem był zniknąć raz na zawsze. Ale zawsze zostaję w tej próżni i czekam aż zapomnisz, aż prześpisz spokojnie każdą noc, bez potrzeby, abym codziennie siedział obok i trzymał twoją zimną dłoń, nawet jeśli tego nie czujesz, a potem znikał i.. <bierze oddech przymykając powieki> Czasem jesteś taka głupia, Averio.. <mruczy>

<wzdycha cicho i obejmuje ją tylko ciaśniej, bliżej siebie. Bawi się powoli jej włosami przeczesując je i nawijając kosmyki na palce. Całuje ją następnie w czółko, policzek, czubek noska i bardzo cicho szepcze, że ją kocha. Nawet nie był pewien czy dziewczyna to słyszała. Po prostu powtórzył to sobie z niedowierzaniem, że ponownie musi ją zostawić. Bierze oddech i po chwili unosi jej podbródek. Przez dłuższą chwilę patrzy w jej oczy, aż przymyka swoje i składa na jej wargach pocałunek>

To fatalnie, że w tej chwili chcę całować każdego skrawka twojego ciała, dotykać go opuszkami palców i pieścić na rożne sposoby.. <mruczy muskając wargami jej szyję, a koniuszkami palców błądząc bardzo powoli wzdłuż jej pleców. Po chwili bierze oddech i odsuwa się układając na plecach; zaciska dłonie w pięści przymykając powieki>

<Beth zatrzymała się pod domem Alice> Okay, to tu. Dzięki. <powiedział, unosząc kącik ust> Jak już wcześniej mówiłem, jeśli przyjdzie ci ochota zemścić się na Keller, chętnie pomogę. <puścił jej oczko i wysiadł z samochodu, zamykając za sobą drzwi>

<szedł do drzwi, ale zatrzymał się i obrócił głowę w stronę Beth, słysząc pytanie> Mniej więcej to, co innym łowcom. <wzruszył ramionami> Trzymaj się, blondie. <rzucił z łobuzerskim usmieszkiem na ustach, unosząc na moment prawą dłoń na pożegnanie. Podszedł do drzwi, upewniając się, że ma pistolet i wszedł do środka>q

<przewrócił oczami z rozbawieniem, słysząc pogróżki Beth. Po wejściu do środka odprawił opiekunkę i wszedł do pokoju Toby'ego. Skoro opiekunka jeszcze tu była, to musi oznaczać, że Al wciąż nie ma. Wziął małego na ręce i chwilę kołysał nim, nucąc mu jak zwykle "Hey Jude". Kiedy Toby zasnął, Dean włożył go z powrotem do łóżeczka i napisał sms do Sama. Później wziął prysznic i położył się do łóżka. Wtedy zauważył odpowiedź Sama i zacisnął mocno wargi i powieki, skutecznie powstrzymując łzy. Odłożyłam teleron na szafkę i położył się spać>

<Wcześniej odebrał telefon i przez jakiś czas nerwowo rozmawiał z Alice, krążąc po pokoju. Po zakończeniu rozmowy, westchnął ciężko i rzucił telefon na fotel. Podszedł do łóżeczka malucha i pokręcił lekko głową> Obyś nie wdał się w mamę. <powiedział i uśmiechnął się pod nosem. Zawrócił po swoją komórkę i wykręcił numer do opiekunki, która przyjechała po niedługim czasie. Zanim dziewczyna jednak dotarła, Dean zdążył przebrać się w garnitur, którego szczerze nie znosił i schować do kieszeni swoją podrobioną legitymacje. Wyszedł z domu zaraz po przybyciu opiekunki.>
<wsiadł do samochodu i odjechał>

<Kiedy Alice zniknęła w kuchni, Dean podwinął rękawy koszuli i skrzyżował ręce na klatce piersiowej. Oparł się ościanę, czekając na Alice. Kiedy wróciła, zmierzył ją sceptycznym wzrokiem> Więc? <zapytał dopiero po długiej chwili ciszy> Nie wiem, nie masz mi niczego do powiedzenia? <zapytał, unosząc brew> Niecodziennie odbieram z aresztu swoją dziewczynę i tego... jak mu to szło? Pierre. <zapytał z nutą sarkazmu>

Mhm. <mruknął z teatralnym powątpiewaniem i uśmiechnął się kątem ust> Kocham cię. <powiedział i pocałował ją krótko w usta. Po chwili, kiedy już wypuścił Alice z objęć, wszystko wróciło. Bobby nie żyje, a Sam idzie do piekła. Westchnął cicho i zmusił się do uśmiechu, żeby zamaskować swoje zmartwienia> Okay, idę w końcu przebrać się z tego małpiego kostiumu. <przewrócił oczami, wskazując na pozostałości garnituru, ktore wciąż miał na sobie. Poszedł na górę i zaczął przebierać się w swoje zywczajne rzeczy>

Pewnie ledwo żyje. Obiecałem, że dziś się z nim spotkam. <wzruszył lekko ramionami, nie spuszczając wzroku z Alice> Nie mam pojęcia. <potrząsnął lekko głową> Teraz muszę jakoś wyciągnąć Sama z tego paktu. <uśmiechnął się ponuro pod nosem. W pewnym momencie usłyszał płacz dziecka. Westchnął cicho> Ja się nim zajmę. <powiedział i wszedł do pokoju malucha. Wyciągnął go z łóżeczka, mrucząc mu coś pod nosem. Po jakimś czasie Toby w końcu się uspokoił, więc Dean wyszedł z nim na rękach do Alice, stając w drzwiach sypialni>

Jasne. <powiedział, usmiechając się kątem ust. Po chwili obrócił się i wyszedł z pokoju. Wychodząc z domu, ubral kurtkę; odszedł z dłońmi w kieszeniach spodni w stronę domu Sama>