<również położył się na łóżku, próbując oddychać miarowo> Mówisz? <powiedział unosząc brwi i uśmiechając się szeroko; podniósł się nieco, żeby po raz kolejny delikatnie ją pocałować> Kiedy przychodzi twoja siostra? <zapytał po chwili>

Co? <zmarszczył brwi, odbierając od niej dziecko i odwracając się do niej> Hej! <zawołał za nią, jednak po chwili pokręcił lekko głową z rezygnacją> Toby, twoja mama to czyste zło. <powiedział do małego, uśmiechając się pod nosem. No cóż, nie pozostało mu nic innego, jak przewinąć malucha. Ostrożnie położył T. na przwijaku, co chwilę mrucząc do niego, żeby leżał spokojnie. Po dłuższym czasie udało mu się efektywnie przewinąć Tobyiego. Jakiś czas jeszcze z nim siedział, a kiedy chłopiec znowu zasnął włożył go do łóżeczka. Zszedł na dół> Toby przewinięty i grzecznie śpi. <oświadczył z dumą> Hej Av. <powiedział rzucając kątem oka w jej stronę> Al, wychodzę na chwilę. <zwrócił się do Alice, sięgając bo buty i kurtkę> Daj znać, gdyby coś się działo, okay? <powiedział nie spuszczając z niej wzroku. Włożył na siebie kurtkę, pocałował Alice krótko na pożegnanie i wyszedł>
<Wsiadł do Impali i odjechał>

<Parkuje pod domem i wysiada ze swojej znów czarnej, pięknej Impali.>
<Po cichu wchodzi do środka, ściąga kurtkę, buty. Kieruje się do łazienki. Po wzięciu prysznica i opatrzeniu sobie wszelkich ran, po bójce z Gabrielem, idzie do sypialni. Jednak zanim to następuje, zagląda jeszcze do pokoju Tobyego. Upewnia się, że maluch śpi i wszystko z nim w porządku. Więc wvhodzi do sypialni, kładzie się na łóżku, cicho żeby nie obudzić dziewczyny. Po niedługim czasie zasypia>

<słysząc jej słowa przewrócił oczami z rozbawieniem. Włożył sobie poduszkę za plecy, układając się wygodnie tak, aby mieć widok i na Alice i na Tobiego> Potyczka z archaniołem. <odpowiedział i pokręcił lekko głową z rezygnacją> Impali mocno się oberwało, więc w nocy naprawiałem ją z moim znajomym. <dodał, patrząc na nią przeraszająco> A co z Av? <zapytał po chwili, unosząc brew>

Bardzo śmieszne. <pokręcił lekko głową z nikłym uśmiechem na ustach> Wiesz jak trudno ujażmić te małe nóżki? <uniósł brwi i spojrzał na usmiechajace się dziecko> No i co się szczerzysz mały? <zapytał z szerokim uśmiechem na ustach> Tak śmiesznie jest utrudniać ojcu życie? <kontynuował z udanym wyrzutem>

<uniósł brew> Daj spokój, nigdy nie byłaś w takiej sytuacji? <zaśmiał się pod nosem i spojrzał badawczo na Al z Tobim> Dajże temu dziecku posiedzieć a spokoju. <powiedział z rozbawieniem>

Jasne. <mruknął doprowadzając ją wzrokiem. Kiedy wróciła, uśmiechnął się nikle. Pokręcił lekko głową z rozbawieniem, slysząc kjej słowa i po chwili objął ją ramieniem, mofno ją do siebie przytulając> Kocham cię. <wymruczał do jej ucha> Kocham was. <dodał po chwili>

Po prostu nie chciałem o tym gadać, okay? <zacisnął wargi w cienką linię> Młody sprzedał swoją duszę, podczas gdy ja smażyłem się za niego w piekle. <Dosłownie... dodał w myślach, krzywiąc się lekko.> Tak. Tak rozmawialiśmy. <odpowiedział z cieniem rozdrażnienia w głosie>

<w nocy zasnął na siedząco, z Tobym wtulonym w siebie>
<Obudził się rano razem ze swoim synkiem. Uśmiechnął się kątem ust widząc jego uśmiechnięte usteczka> Hej, mały. <powiedział na przywitanie i połaskotał małego po brzuchu, wywołując u niego śmiech. W końcu wstał i wykonał rutynowe czynności Tobiego. Później wszedł z nim do sypialni, będąc pewnym, że znajdzie tam Alice. Zaniepokoił się, gdy jej nie zobaczył. Powinna już dawno wrócić. Położył Tobiego na łóżku i usiadł obok niego. Wyciągnął komórkę i napisał sms, co parę sekund spoglądając na niego kątem oka. Po napisaniu wiadomości i schowaniu komórki, zaczął zabawiać małego różnymi śmiesznymi minami, nuceniem jakiś piosenek itd.>

<uśmiecha się szerzej, kiedy rzuca mu się na szyję i wybucha słodkim śmiechem, przytulając ją do siebie i starając się nie upaść na poduszki, pchany ciężarem jej ciała> Też tęskniłem. <kręci głową rozbawiony, całuje ją w czółko i odsuwa się tylko lekko, odgarniając włosy z jej twarzy> Jak się masz, piękna? <mruczy i spogląda w jej oczy unosząc kąciki ust>

<kiedy po pocałunku dziewczyna wciąż ma przymknięte powieki, on przygląda się jej twarzy bez skrupułów. Opuszką kciuka przeciera jej zaciętą wargę i bierze oddech> Tylko że wcale nie chcę tego robić. <Szepcze i układając dłonie na jej policzkach, składa na jej wargach jeden z namiętniejszych pocałunków, wlewając w niego swój żal i tęsknotę> Proszę, dbaj o siebie. Proszę, proszę.. <szepcze rozchylając wargi i koniuszkiem nosa trącając jej nos z wciąż zamkniętymi oczami>

Nikt? Teraz to moja rola.. Averio. <mruczy jej imię pod nosem i unosi leniwie kącik ust> Tylko się upewniałem. Albo po prostu chciałem to usłyszeć. Trudno stwierdzić. <unosi brew zamyślony> Okay. Okay, będę pamiętał. Wierzę ci. <wplątuje palce w jej włosy i całuje ją w czółko. Kiedy pprzeczesuje jego włosy palcami, wydaje z siebie lekki pomruk zadowolenia, co najmniej jak kot> O czym? O wspomnieniach. <mruczy i chwyta jej telefon> Myślisz, że duchy mogą wychodzić na zdjęciach? <włącza aparat, kamerę z przodu i dokładnie tak jak leżą, robi zdjęcie z góry; jego rozmierzwione włosy, ona ułożona na jego torsie; na jednym zdjęciu mu się przygląda, na innym uśmiecha się lekko, na kolejnym ma zamknięte oczy, a on czasami całuje ją w czoło, innym razem udaje że śpi chowając czubek nosa w jej włosach, a na kolejnych uśmiecha się szeroko, albo robi głupie miny, parskając potem śmiechem.> Dużo ich. <uśmiecha się szerzej i przesuwa palcem po ekranie oglądając te właśnie zdjęcia, aż natrafia na  kolejne i jeszcze jedno> Ale jestem nadęty. <mruczy pod nosem rozbawiony> Zawsze mam minę takiego podrywacza? <unosi brew i patrzy na jedno stare zdjęcie, a potem na te nowe i cmoka> Tak, jednak tak. <szepcze i uśmiecha się szeroko>

Och. No wiem, sądzisz że należy mi się za to buziak? <unosi brew spoglądając na nią z udawaną powagą i zaciska wargi rozbawiony> Tak, przyznaję. Jestem bardzo.. bardzo podstępny, wręcz nieobliczalny. Cholernie mi z tym dobrze. <mruczy pod nosem uśmiechając się i przeczesuje jej włosy palcami na całej długości> Obrazisz się? Że.. co? <uśmiecha się szeroko i po chwili wybucha śmiechem> No jasne. <kręci głową i w jednej chwili przewraca się tak, że teraz on jest na górze, wygodnie usadowiony między jej lekko rozszerzonymi nogami i oparty przedramionami po obu jej stronach w okolicach żeber> Jak normalna para? Ja nie sądzę tak do teraz. Przecież my nie jesteśmy normalni. <unosi wymownie brew, całkiem rozbawiony. Zaciekawiony dalszymi zdjęciami, układa sobie jej telefon między jej piersiami i przesuwa palcem> Wow, co to? <uśmiecha się szeroko i przygląda się kilkusekundowemu nagraniu; > Mhm.. śledzisz mnie. <mruczy pod nosem, odrzuca telefon i nachyla się, muskając jej szyję wargami> Muszę się zemścić. <mruczy, przygryza jej naskórek delikatnie, wciąż się uśmiechając, aż w ramach tej zemsty, zsuwa dłonie po jej brzuchu, wsuwa je pod jej koszulkę, opuszkami palców mierzwiąc skórę, aż zaczyna ją gilgotać>