Nie do końca... *pokiwał przecząco głową wyciągając szklanki* chciałem się zabawić z Tobą
*spojrzał jej w oczy, a słysząc pytanie parsknął śmiechem*
No nie! Czy naprawdę wyglądam na geja? *uniósł brwi, kręcąc głową* grabisz sobie, brzydulko. Jeszcze raz i inaczej pogadamy *pokiwał groźnie wskazującym palcem i zaczął nalewać alkohol*

<podchodzi pod dom i puka. Pociera o siebie palce i wzdycha cicho. Kiedy nikt nie otwiera przez zdawało by się dla niego długą chwilę, naciska klamkę. Kiedy drzwi się uchylają, wchodzi niepewnie do środka> Miranda? <woła i rozgląda się. Przechodzi do salonu, a słysząc głosy w kuchni, wchodzi do niej i unosi kącik ust na jej widok> Hej ko.. <urywa, kiedy zauważa faceta. Spogląda to na nią, to na niego i mruży oczy> Przeszkadzam? Chyba nie słyszałaś jak pukam.

Charles Blackwood napisał:

Jak tak je poprawiasz to jesteś jeszcze bardziej podniecająco *puścił jej oczko, nie odpowiadając na jej pytanie po czym jęknął pod nosem, wypił jednym łykiem alkohol ze szklanki*
Jeszcze słowo! *spojrzał na nią spode łba*

<unosi brew słysząc co mówi i zaciska dłonie w pięści> Charles, Lee. W końcu. <oznajmia sucho> A teraz wypierdalaj stąd, albo rozerwę ci tętnicę. <robi krok w jego stronę> Teraz <warczy i patrzy mu prosto w oczy>

Ostatnio edytowany przez Alexander Kahn (30-03-14 15:31:00)

Oh nigdzie się stąd nie wybieram, butelka jeszcze pełna *wskazał gestem głowy na whisky i uniósł wskazujący palec*
Wybaczcie *wyciągnął telefon i przez dobre kilka minut pisał smsa, po czym spojrzał na Mirande*
Nie, nie mam zamiaru się bić a ty gościu zluzuj. Przyszedłem po moją własność, kurtkę. I nie mam zamiaru wychodzić bo jakaś nabuzowana hybryda tego chce. Zajmijcie się sobą gołąbeczki, a ja opróżnił alko

Spokojnie kotku. Tylko skręcę mu kark i będzie po wszystkim. <unosi kącik ust> Jeszcze pełna? Jestem w tym dobry, pokażę ci jak ją szybko opróżnić. <skina głową i uśmiecha się szeroko. Zabiera butelkę, zakręca ją, po czym bierze zamach i z impetem uderza go nią w jego głowę tak, że cała się rozpada> Widzisz? Wystarczy trochę wyobraźni. <cmoka i uśmiecha się. Przeciera dłonie i opuszcza resztki szkła, które trzymał> Gdzie się spieszysz? Dopiero zaczynam. <przechyla lekko głowę w bok>

< Miranda westchnęła ze strachu i zakryła buzię dłońmi. Nie miała pojęcia jak się do tego ustosunkować i tylko miała ochotę zatrzymać chłopaków w ich pozycjach i wywieźć na dwa odległe krańce globu. Niestety nie posiadała takich umiejętności > Natychmiast przestańcie do jasnej cholery, bo inaczej obydwoje będziecie mieli przechlapane z mojej strony < warknęła wściekła i stanęła pomiedzy nimi. Jej włosy zaczęły się elektryzować z nadmiaru emocji >

Zazdrość? O Ciebie? Błagam wystarczy spojrzeć na tą krzywą mordę..*zanucił pod nosem, a słysząc słowa Mirandy wstrzymuje oddech i marszczy brwi*
Miałem u Ciebie przechlapane już wcześniej ale.. Cóż poznanie wroga to pierwszy krok do zniszczenia go *mówi cichym, niskim głosem i unosi głowę, plując mu w twarz*
W porządku, jako, że mi bardziej na niej zależy hmm.. *Wzruszył ramionami, prostując sie, uśmeichnął się pod nosem, praktycznie nie czując bólu, gdy dostał w twarz, a gdy chłopak zamachnął się na jego brzuch, po prostu zmaterializował się na drugim końcu pokoju*
On Cę nie kocha *spojrzał na Mirande kątem oka*

<kiedy spluwa mu na szyję, bo okazuje się za niski, uśmiecha się pod nosem i przeciera ten syf> Ledwo do pasa mi sięgasz, łatwiej będzie cię zgnieść. <śmieje się i kręci głową spokojnie; a kiedy znika, wygładza koszulę> Co? <wybucha śmiechem> Zależy ci na niej? Wooho, kotku.. <> Dlatego ją zgwałciłeś? Ależ ty masz sposób na okazywanie uczuć. <zaciska wargi rozbawiony i spogląda na Mirandę> Poważnie? Teraz ją przekabacasz na swoją stronę? Niegrzeczne zagranie. <cmoka udając poruszenie> Gdzie uciekasz? Czyżbyś się bał? Ooch.. <mruczy, pojawia się przy nim i wciska dłoń w jego tors ściskając jego serce mocno a widząc, że go to boli, uśmiechnął się tylko> W łóżku też tak jęczysz? Nie dziwię się, że cię nie chciała. <wyrywa mu serce, upuszcza je i 'przypadkiem' zdeptuje, po czym cofa się> O.. To twoje? <cmoka> Sorki. <mruczy i uśmiecha się szelmowsko. Kiedy chce podejść i okazuje się, że nie może przez zasłonę Mirandy, przenosi na nią wzrok i rzuca jej swój telefon z ostatnią wiadomością> Broń go dalej.

Ostatnio edytowany przez Alexander Kahn (30-03-14 16:04:09)

< Miranda z przerażeniem patrzyła na zachowanie Alexa. Kompletnie go nie poznała > Alexandrze ty... < kiedy rzucił jej telefon nawet go nie złapała. Nie musiała widzieć sms by wiedzieć co jest tam napisana. Poczuła jak zaczęła się trzęść i osunęła się na kolana. Zapora zniknęła, a jej szare oczy uniosły się ku twarzy hybrydy > Kiedy ty się tak zmieniłeś... < potem równie puste oczy skierowała na postać Charlesa > Odpuść, po prostu odpuść. Nie potrzebuję więcej kłopotów.

Ostatnio edytowany przez Miranda McGuinness (30-03-14 16:09:48)

(Czy mogłabyś z łaski swojej przestać kierować moją postacią? )
*Mimo wszystko zostaje, siada na kanapie i przysłuchuje się rozmowie*

Powiedzieć ci o co chodzi? O te zdjęcia. O to, że na niego lecisz! <wskazuje ręką na gościa siedzącego na kanapie> Widziałem to. Przestań się wypierać, myślisz, że zdjęcia kłamią? Sama się przyznałaś ostatnio. <prycha i kręci głową> Robię to, ale przynajmniej one tego chcą. I nie robię tego, kiedy mam ciebie. W przeciwieństwie do dziewczyny, która stoi na przeciwko mnie. <zaciska wargi> Po prostu nie chcesz się przyznać. Mimo tego, czy teraz się ruchacie czy nie, nie ufam ci, Miranda. I nie będę ci ufał, już nigdy więcej. Po raz kolejny zawiodłaś moje zaufanie, ale tym razem mnie straciłaś. I to nie ja się zmieniłem. Bo byłem taki sam. To ty się wypaliłaś, nie było cię, kiedy tego potrzebowałem. Odeszłaś i patrzyłaś tylko na swój koniec nosa nie licząc się z tym co ja czułem. Spójrz w końcu na siebie i przyznaj się do tego. Nie mówię, że jestem niewinny. Ale nie zrobiłem nic, co mogłoby zaważyć na twoim zaufaniu do mnie. <cofa się kilka kroków w tył i podnosi telefon> To koniec. Teraz możesz go wyruchać na tysiąc sposobów. Tylko uważaj, jak pewnego dnia obudzisz się z nożem wbitym w brzuch. <rzuca oschle i znika>

*Obserwował wszystko w ciszy a gdy ten dupek wyszedł z domu, Charles cały czas obserwował w ciszy Mirandę. Wstał i poszedł do kuchni, opierając się o ścianę* Cóż.. *odezwał się cicho, źle się z tym czuł* Powinienem Cię przeprosić, prawda? *spogląda na nią kątem oka i zabiera jej butelke z ręki*

Teraz przepraszam, nie wiem za co.. dobra wiem *wzniósł oczy ku górze, nie przywykł do tego, westchnął pod nosem* to przeze mnie masz problemy, tak jestem przeklęty, spójrz na mnie wszystko czego dotykam sie rozwala *spojrzał na butelkę i wylał cały alkohol do zlewu*
Nie pozwolę Ci wypić więcej *powiedział stanowczo*