Ciebie? Przecież to nie twoja wina. Mówiła mi, że magia ma swoje konsekwencje i miała rację. Taką cenę płacę za to, że jestem żywy. <spogląda w jej oczy> Char, daj spokój. <mruczy cicho i zaciska wargi> Mieszkanie? A co z mieszkaniem ze mną? <unosi brwi zdezorientowany> Wyborem? <wstaje powoli nie spuszczając z niej wzrokiem> No chyba sobie żartujesz, Charlotte. <zaciska zęby> Wyprowadzasz się i do tego stawiasz mnie przed wyborem ty-Miranda? <kręci głowa>

<uchyla wargi chcąc coś powiedzieć, ale zaciska je po chwili> Wcale nie chcę, żebyś się wyprowadzała. <mówi spokojnie i utrzymuje kontakt wzrokowy> Okay, to nie fair. Nie chcę tracić żadnej z was. Musicie się z tym pogodzić, albo odejść obie. A jeśli do czegoś nie dojdziecie, to ja odejdę. <stwierdza pewnym siebie tonem i zaciska wargi>

Nie mamy nic wspólnego? Chyba sobie kpisz, Charlotte! <wybucha gniewem i zaciska mocno dłonie w pięści> Więc odchodzisz? <przewraca oczami> Świetnie, właśnie tego kurwa chciałem. <śmieje się, przeciera twarz dłonią, podchodzi do najbliższego drzewa, zaciska dłoń i uderza nią z całej siły tworząc sporą dziurę. Wyciąga ją, bierze oddech, odwraca się napięcie, unosi podbródek i pewnym siebie krokiem zmierza w jakimś kierunku przeczesując włosy palcami>

< Miranda czuła jak paliwo jej się kończy. Miała go jeszcze jednak wystarczająco aby dojechać do domu. Jednak coś ją zatrzymało. Zauwazyła siedzącego samotnie Deana z butelką alkoholu. Zatrzymała się niedalego niego i podeszła spokojnym krokiem poprawiając luźny kok > Wszystko wporządku, Dean ? < odparła łagodnie aby go nie zaskoczyć >

< wyciągnęła kciuk w stronę błyszczącego Porshe > Mam nowe dziecko, zabrałam je na dłuuuugi spacer. Dlatego dziś nie piję < spojrzała sceptycznie na butelkę > I coś mi się zdaje, że topisz w trunku smutki. Nachalna czarownica cię rozwścieczy ? < usiadła obok niego i nachyliła głowę aby spojrzeć w oczy Deanowi > A teraz tak na prawdę, o co chodzi?

Umiesz mnie oszukiwać, ale teraz będę szła w zaparte. Mam po prostu przeczucie i się tak łatwo go nie pozbędę < mruknęła niezadowolona i włożyła dłonie pod uda > Opowiadałam ci o śmierci, zmartwychwstaniu i straconej pamięci Alexandra? Oraz o tym hak się okazało, że jego kochana przyjaciółka go kocha? < powiedziała cierpko chcąc się tym podzielić. Skoro Dean nie chce nic mówić, to czy to oznacza że Mira ma milczeć ? >

Wiesz co, bo to wszystko stało się dla mnie zabawne. < zaśmiała się ironicznie > Najpierw natrafiam na jego martwe ciało, rozmawiam z jego duchem. Oświadcza mi się i mówi, że razem z moim ojcem będzie nademną czuwać. Chciał abym dała jakiś wisiorek Charlotte, a potem co ? < wywróciła oczami > Wraca w nowym ciele. Wskrzeszony z ułamkami wspomnień. I uwaga, nagle się robi jedna wielka sieczka: która go bardziej kocha, której bardziej zależy, która więcej zacznie walczyć. Okazało się, że ona nie jest dla niego tylko przyjaciółką. A ja nie potrafię bez przerwy prowadzić altruistycznego trybu życia. < westchneła niepocieszona i spojrzała w niebo > Wspomnienia mu wróciły, ale wiadomo, cała ta sytuacja nie pomaga. Jak mogę być z kimś, skoro wiem, że zawsze będzie myśleć równie mocno o drugiej dziewczynie? To nie na moje nerwy < ściągnęła zdenerwowana brwi > On ma 700 lat. Dla niego taka kłótnia to nic - a mi może zepsuć kto wie czy nie najlepszy okres mojego życia. Ja nie mam wietrzności.

Dean Winchester napisał:

<zamrugał oczami> Na podstawie twojego życia mógłby powstać niezły serial, poważnie. <kiwnął głową na potwierdzenie swoich słów i odchylił się na ławce> Młoda, poważnie, nie znam się na związkach, ale życie nauczyło mnie jednego. <przekręcił głowę w jej stronę patrząc jej w oczy>Jeśli kogoś kochasz, to walcz o tę osobę. Bo botem może być już za późno. <uśmiechnął się smutno> No chyba, że źle wybierze, wtedy możesz odejść i pokazać mu ile stracił. To też jest jakaś taktyka. <wzruszył lekko ramionami> Ale co ja tam wiem...

< uniosła ku niemu spojrzeniem > Trochę wiesz, jednak to ty jesteś w tej relacji tym starszym < uśmiechnęła się nikle > On się zmienił. Co zabawniejsze, kiedy ja chyba dojrzałam do tego związku to on zaczał mieć wątpliwości < załozyła ręce na piersi aby ochronić się przed wiatrem > Może łatwiej będzie zostawić to na poziomie przyjaźni z pewnymi bonifikatami.. < westchnęła ciężko > Ogólnie perypetię mieszkańców tego miasteczka zrobiły by furorę w przemyśle filmowym.

Pomimo wszystkiego, mój racjonalizm się nie zmienił. Ciężko przestać myśleć o tym co właściwe, skoro od dziecka nie przyjmowałam innego wyjścia z problemów < wzruszyła ramionami. Oplotła się szczelniej koszulą i spojrzała mu w oczy > Tak, zakochała się. I widocznie też nie chce się dzielić. < uśmiechnęła się cynicznie > Ty nie masz żadnych sercowych problemów ?

< Miranda nie sądziła, że łowca cokolwiek jej zdradzi. Starała się ukryć swoje zdziwienie kiedy już się odezwał. > Kim jest ta szczęściara ? < spytała łagodnie, jednocześnie zastanawiając się nad tym co dodać > Chyba nigdy nie jest na tyle beznadziejnie, aby nie było wyjścia z sytuacji. Jesteś Dean Winchester, umiesz sobie poradzić ze wszystkim z zimną krwią.

<wyrzucił pustą butelkę i odszedł>

*wychodzi z MG otulając się ramionami. Zerka w stronę księżyca po czym przenosi wzrok na mężczyznę siedzącego na chodniku. Mamrocze pod nosem zaklęcie, które sprawia, że jego papieros zamienia się w popiół. Kiedy zdezorientowany mężczyzna zerka w jej stronę Devina się do niego uśmiecha*

*splata dłonie i przegryza lekko wargę, widząc jak chłopak wstaje z miejsca*Jeśli chciałabym nabawić się raka płuc, to za pewne bym poprosiła. *odsuwa się nieznacznie unikając kontaktu wzrokowego*