<wchodzÂą do restauracji, zajmujÂą dwuosobowy stolik. Quinn przeglÂąda menu>

<oderwaÂła wzrok z karty daĂą i powiedziaÂła szeptem> Na Ciebie. <przegryzÂła dolnÂą wargĂŞ, woÂłajÂąc kelnera>

A co, nie moÂżna? <powiedziaÂła, nie kryjÂąc zawiedzenia. gdy przyszedÂł kelner zamĂłwiÂła dla siebie saÂłatkĂŞ i lampkĂŞ czerwonego wina>

<na jej twarzy mimowolnie pojawi³ sie rumieniec, zaczê³a jeœÌ sa³atkê, spogl¹daj¹c na Tylera>

<unosi prawÂą brew do gĂłry> Nic na to nie poradzĂŞ, skarbie. <posÂłaÂła mu zÂłosliwy uÂśmiech, upijajÂąc Âłyk wina> Mocne. <kiwnĂŞÂła gÂłowÂą, wystukujÂąc palcami o blat, rytm muzyki, ktĂłra leciaÂła w restauracji>

Nie mĂłw, Âże byÂś narzekaÂł. <nachyliÂła siĂŞ nad stoÂłem, patrzÂąc mu w oczy>

<zmarszczyÂła czoÂło, nie odzywajÂąc siĂŞ przez chwilĂŞ. po jakimÂś czasie odparÂła, rĂłwnie cicho i powoli> Nie sÂądzĂŞ, by byÂł to gwaÂłt. <upiÂła Âłyk wina> GwaÂłt jest wtedy, gdy jedna osoba chce, a druga nie. Wiem coÂś o tym, bo studiowaÂłam prawo. <pokazaÂła mu jĂŞzyk>

<wzruszy³a lekko ramionami, opró¿niaj¹c kieliszek wina> No wiesz.. w zwi¹zku zawsze jedna osoba musi byÌ m¹drzejsza. <zaœmia³a siê melodyjnie, spogl¹daj¹c na niego wyzywaj¹co> Gwa³cicielu. <wysycza³a z uœmiechem na twarzy>

PowaÂżnie? <mĂłwi z rozbawieniem> No proszĂŞ, co ja widzĂŞ. Pan Tyler jednak ma uczucia i zna coÂś takiego jak wstyd. <pokrĂŞciÂła z niedowierzaniem gÂłowÂą> Cholera, myÂślaÂłam, Âże nie doÂżyjĂŞ tego dnia. <Âśmieje siĂŞ>

Nie rozÂśmieszaj mnie. <wywrĂłciÂła teatralnie oczami, ÂśmiejÂąc siĂŞ gÂłoÂśno. wyprostowaÂła siĂŞ dumnie na krzeÂśle> Dzisiaj Âśpisz na podÂłodze. <spoglÂąda na niego spod uniesionej brwi> MĂłwiĂŞ powaÂżnie.

Jeszcze duÂżo o mnie nie wiesz. <powiedziaÂła z przekÂąsem, spoglÂądajÂąc na zegarek> Wracamy do hotelu?