<uniósł kącik ust> W całym swoim życiu spotkałem jedynie wilkołaki, wampiry, czarownice, hybrydy i może parę duchów. Więc, chyba nie jest tak źle <wzruszył lekko ramionami>

Jest kilka <powiedział i wyjął z kieszeni dwa woreczki: jeden z werbeną, drugi z tojadem> To <podał jej pierwszy woreczek> To jest werbena. Zrób z niej napar i pij codziennie, wtedy wampiry nie będą cię mogły zahipnotyzować. <uniósł drugi woreczek> To jest tojad, ale to ci się raczej nie przyda. Wilkołaki się tobą nie karmią, nie hipnotyzują cię, więc... <ułożył usta w podkówkę i schował tojad z powrotem do kieszeni> Wampiry zabija kołek w serce, ewentualnie dekapitacja. Te sukinsyny noszą też pierścień chroniąc przed słońcem. Promienie słoneczne zabijają pijawki.

Można tak powiedzieć. Mam sygnet z werbeną i tojadem <naprostował> Jak teraz się czujesz? Po poznaniu prawdy...Czy wciąż uważasz, że to brednie? <uniósł brew>

Większość ludzi tak reaguje... Ale dlaczego miałbym cię okłamywać? <uniósł brew>

<spojrzał na nią spod uniesionej brwi> Nadal chcesz o tym słuchać? No cóż, niech ci będzie... <otworzył przed nią drzwi, a gdy już weszła, sam również wszedł do baru>
(dam posta )

<budzi się i przeciąga; chwilę siedzi w bezruchu, a później wkłada kluczyki do stacyjki, przekreca je i odjezdzaa>

<Wyszedł z motelu i zaczął spacerować po ulicach. Po chwili wyjął z kieszeni paczkę papierosłw i zapalniczkę; zapalił jednego i zaciągnął się dymem>

<Wyszedł z motelu i spacerował po ulicach rozglądając się. >

*Kiedy Meg wyszła z domu wyciagnęła z torebki zmiętego papierosa. Zadowolona podpaliła końcówkę używając magii. Po jakiś czasie wypuściła z dłoni końcówkę i zgniotła ją butem. Wtedy, gdy podniosła głowę, zobaczyła znajome blond włosy i ich właściciela, nadchodzącego z naprzeciwka.* Jace! *Niemal krzyknęła ciesząc się że go zobaczyła*

*Przeszła dzielącą ich odległość i spojrzała na Jace'a.* Jace? *powtórzyła zaniepokojona. uniosła dłoń i musnęła go po ramieniu.* O mój boże *on żył. On znów żył! Tylko czemu do jasnej cholery udawał, że jej nie pamiętał?* Jestem Meg, nie pamię... *o boże. wszystko stało się jasne. Jakaś czarownica sprowadziła go z powrotem i pewnie na własny użytek wymazała mu pamięć. Wzięła głęboki oddech i uśmiechneła się.* Przepraszam, nie ważne. Jestem Meg. *przedstawiła się i wyciągnęła do niego rękę*

*cholera, szlag trafił jej plan dowiedzenia się co się z nim stało. Opuściła więc rękę i spojrzała przyjaźnie na swojego byłego. * Właściwie to Skrót od Megan. *uśmiechnęła się lekko*

*nadal utrzymując fasadę miłej osoby, rozpaczała w środku. Nie pamiętał jej, chociaż miał przebłyski. Jak dziwne i pomocne w tej sytuacji byłoby, gdyby go pocałowała? W myślach zganiła się za to.* Dzięki. *kiwnęła głową.* Więc.. Długo tu mieszkasz?