Mówiłem, że miałem spotkanie biznesowe. *kręci głową* Moja asystentka mnie molestowała o to od tygodnia *uśmiecha się rozbawiony* I owszem, zajęty. A zajęci są podobno.. najbardziej pożądani. *przesuwa palcami po żuchwie.*

Mówisz poważnie? *śmieje się ochryple i seksownie* Nie mam dzieci.. ani żony i się na to nie zanosi. *kręci głową* A jak będę wolny? To co? Rezygnujesz z polowań? *przesuwa opuszkiem kciuka po wardze, żeby się nie zasmiac*

*kiwa palcem do barmana nie spuszczajac wzroku z jej oczu, a barman uzupełnia ich drinki* Więc jak będę wolny, to stracisz zainteresowanie? *uśmiecha się szeroko*

Hm.. ty? *śmieje się pod nosem i kręci głową* Nie przepadam za gdybaniem, ale lubię wiedzieć na czym stoję *unosi kącik ust*

Zapewne nie. Nie jestem zainteresowany, wybacz *uśmiecha się lekko i upija whisky przyglądając jej się*

Unikać? *śmieje się i przeciera powieki* To dobrze. *wstaje i płaci za ich drinki* Trzymaj się tajemnicza nieznajoma. *puszcza jej oczko i wychodzi*

*Jako że nie dzisiaj jeszcze nic nie jadła Ruby postanowiła wejść do restauracji. Zatrzymała się w progu, rozejrzała i usiadła przy pierwszym wolnym stoliku. Kiedy podeszła kelnerka zamówiła pierwsze lepsze danie. Kiedy dostała swoje zamówienie zabrała się za jedzenie.

*Uniosła kącik ust zerkając na Sama.* Nie wiem jeszcze. *wzruszyła ramionami.* A ty co zamawiasz?

*Wzięła kawałek pizzy* Smacznego *odpowiedziała uśmiechając się i zabrała się za jedzenie.*

*Pokiwała energicznie głową uśmiechając się szeroko* Może tym razem czerwone? *zaproponowała*

*Piła, aż zaczęła się jej kręcić w barze i lekko chichotała.* Myślę... że już wystarczy. *odezwała się śmiejąc się cicho choć nie wiedziała z czego.* Wracamy do domu?

<Edward spaceruje uliczkami Mystic Falls. Był głodny, a wszystkie inne pseudo restauracje przypominały stare ruiny z marnym jedzeniem.
Mężczyzna ubrany w strój wojskowy z 1950 roku wchodzi do restauracji Lullaby.
Niemal od razu podchodzi do niego kelner, który ma zaprowadzić go do stolika>
Varjack <odpowiada chłodno i pozwala sie prowadzić między stolikami. Ze znudzonym wyrazem na twarzy obserwuje wszystkich żałosnych ludzi, którzy rozkoszują się jedzeniem.
Mruży oczy, widząc znajomą burze brązowych loków i bez zapowiedzi zostawia kelnera i przysiada się do dziewczyny>
Szkocką i krwisty stek z pieczonymi warzywami w miodzie. Do tego ravioli ze szpinakiem. <mówi do przeuroczej mulatki, po czym przenosi spojrzenie na Katherine>

Podobno można, ale nie wierzę w ten rodzaj czarów <kącik jego ust uniósł się niemal niewidocznie do góry. Edward spojrzał na obraz, wiszący tuż nad głową Katherine i oblizał seksownie wargę. W jego oku pojawił się błysk.. chciwości? Pożądania?>
Skoro to miejsce wymaga klasy i uprzejmości.. coś się zmieniło? <w twoim nędznym życiu? - cisnęło się mu na usta, z trudem powstrzymał się od złośliwości. Niestety jawna niechęć nadal była wyczuwalna>