Mówią, że myślenie nie boli. Być może dlatego, że myślą w tak prostolinijny sposób jak ty? <uniósł prawą brew do góry i spojrzał na nią zamglonymi oczami. Otrzeźwiał dopiero gdy dostał swój wielki kawał mięsa z dodatkami.
Rozłożył serwetkę i włożył ją sobie za kołnierzyk by nie pobrudzić munduru.
Był pedantem i tego nie ukrywał. Varjack zjadł kawałek mięsa i wydął wargę w stylu "not bad".>
Tylko takie pomieszczenia mają dusze. Może są nieco obłudne, ale.. czym by było życie bez obłudy? Sama się oszukujesz, kotku. <puścił jej oczko i tym razem wpakował sobie do ust ravioli>

Nauczono mnie, że nawet najbardziej marne towarzystwo jest dobre, poza tym cóż... zlitowałem się nad tobą <wytarł usta chusteczką, a widząc jej zdziwienie uśmiechnął się kpiąco i upił łyka szkockiej>
Nie przystoi by kobieta sama siedziała, to źle o niej świadczy. Zrobiłem ci przysługę, jesteś mi coś winna <powiedział to w tak arogancki sposób, dając jej do zrozumienia, że powinna odczuwać swego rodzaju zaszczyt. Ed wzruszył lekko ramionami>
W porządku. I tak, tak naprawdę nie interesuje mnie co u ciebie

Mówiłem raczej o zawiązaniu mi sznurówek, ale jeśli aż taką masz na mnie ochotę.. <zacmokał w powietrzu, kręcąc z rozbawieniem głową i westchnął ostatencyjnie, krojąc stek na mniejsze kawałeczki>
Katherina i jej "ja stworzyłam", "ja dałam". To jest już nudne laluniu. Może i mi dałaś swojej krwi, ale to co widzisz przed sobą to efekt mojej ciężkiej pracy. <słysząc komplementy na swój temat mimowolnie się wyprostował, wypinając dumnie pierś. Był typowym zadufanym w sobie facetem, a prawda na seój temat to był tylko miód dla uszu>
Czy jesteś dziwką to się jeszcze okaże, milady.

Już dawno się jej doczekałem <wzrusza beznamiętnie ramionami, widok jak widok. Nie zły, nie jakiś tam szczególny. Uśmiechnął się sceptycznie>
Och z pewnością, biorąc pod uwagę, że za niedługo pożegnasz się z życiem <wybuchnął głośnym, lecz przeszywającym śmiechem i uniósł widelec do góy, wskazując na widełka palcem. Nie odezwał się, ale sam gest był wymowny>