<Przychodzi i siada przy wolnym stoliku wspominajÂąc swojÂą poprzedniÂą wizytĂŞ>

<spojrzaÂła na Isaaca i westchnĂŞÂła>
Przepraszam... Ale musisz wiedzieĂŚ, Âże nigdy bym Tobie nie uciekÂła, wiĂŞc nie masz o co siĂŞ baĂŚ
<powiedziaÂła spokojnie i zaczĂŞÂła wpatrywaĂŚ siĂŞ w wiszÂący na Âścianie obraz>

<wzruszyÂła ramionami nie okazujÂąc Âżadnych emocji>
Dobrze
<powiedziaÂła cicho i spojrzaÂła w jego oczy>
A ty?

<wziĂŞÂła od niego kubek uÂśmiechajÂąc siĂŞ wdziĂŞcznie, a sÂłyszÂąc jego pytanie mimowolnie siĂŞ uÂśmiechnĂŞÂła>
Bardzo, naprawdĂŞ bardzo dobrze
<wyszeptaÂła i upiÂła Âłyka kawy>
A Tobie Isaac? I jak to siĂŞ nie liczysz?
<potrzÂąsnĂŞÂła gÂłowÂą>
Mnie bardzo interesuje to jak siĂŞ czujesz

W¹tpiê bym by³a w stanie cokolwiek prze³kn¹Ì i nie chcê byÌ w centrum uwagi...
<powiedzia³a szybko i opuœci³a g³owê bior¹c g³êboki oddech>
ZnalazÂłam ciaÂła moich rodzicĂłw po tym jak siĂŞ do nich przez kilka lat nie odzywaÂłam, sama siĂŞ o to prosiÂłam i muszĂŞ zapomnieĂŚ..

<potrzÂąsnĂŞÂła gÂłowÂą i spojrzaÂła na niego bÂłagalnie>
DziĂŞkujĂŞ Ci za troskĂŞ, ale naprawdĂŞ na chwilĂŞ obecnÂą nie jestem w stanie nawet normalnie myÂśleĂŚ...
<westchnê³a i po chwili wziê³a g³êboki oddech>
Musimy wrĂłciĂŚ, muszĂŞ powiedzieĂŚ Jaredowi...

<zmruÂżyÂła oczy i zlustrowaÂła go wzrokiem wywracajÂąc oczami>
BĂŞdziesz teraz na mnie zÂły, tak? BÂłagam Isaac, niczego nie przeÂłknĂŞ...
<westchnĂŞÂła, a kiedy kelnerka przyniosÂła rogalika od razu go od siebie odsunĂŞÂła>

PowaÂżnie? PosÂłuchaj, ja nie mam piĂŞciu lat
<powiedziaÂła pewnie i odwrĂłciÂła gÂłowĂŞ w innÂą stronĂŞ by nie wÂłoÂżyÂł jej tego rogalika do ust>

<wzruszyÂła ramionami i spojrzaÂła prosto w jego oczy>
Dlaczego Ci tak zaleÂży? Nic mi siĂŞ nie stanie... Poza tym chyba mam na coÂś innego ochotĂŞ
<wyszeptaÂła i wstaÂła podchodzÂąc do jakiegoÂś faceta, ktĂłry sam siedziaÂł przy stoliku>
CzeœÌ jestem Rosalie i tamten ch³opak ka¿e mi coœ zjeœÌ, a nie chcê by by³ z³y
<powiedziaÂła wskazujÂąc gÂłowÂą na Isaaca i uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ sÂłodko wgryzajÂąc siĂŞ zaraz w szyjĂŞ nieznajomego>

MĂłwiÂłeÂś, Âże podobajÂą Ci siĂŞ moje oba oblicze...
<mruknĂŞÂła oschle jednak po chwili uspokoiÂła i zamknĂŞÂła oczy zaciskajÂąc wargi w cienkÂą liniĂŞ by po chwili przylec do niego caÂłym ciaÂłem i mocno siĂŞ w niego wtuliĂŚ>

<westchnĂŞÂła ciĂŞÂżko i opuÂściÂła gÂłowĂŞ siadajÂąc ponownie przy stoliku gdzie powoli i bardzo opornie zjadÂła swojego rogalika>
JesteÂś teraz zadowolony?
<zmru¿y³a oczy i oddycha³a g³êboko>

<westchnĂŞÂła i wywrĂłciÂła oczami>
Dzisiaj wydaje mi siê to naprawdê g³upie, ale wczoraj stwierdzi³am, ¿e powinniœmy iœÌ do Disneylandu, bym na moment o tym zapomnia³a...
<wyszeptaÂła i przypomniaÂła sobie o czymÂś uÂśmiechajÂąc siĂŞ lekko>
I bêdziesz musia³ mnie poca³owaÌ pod wie¿¹ Eiffla
<wystawiÂła mu jĂŞzyk>