<Cierpliwie czekał na Beth, trzymając małą na rękach i nucąc coś pod nosem. Kiedy dziewczyna wróciła, zlustrował ją wzrokiem i uśmiechnął się z rozbawieniem pod nosem> Jedziemy tylko do mojego brata. Nie musiałaś się tak odstawiać. <rzucił z lekką kpiną i rozbawieniem> Weź ją na ręce. <zadecydował, podając jej dziecko. Wyszli przed dom i wsiedli do Impali. Dean przekręcił kluczyki w stacyjce i odjechali w stronę domu Sama>

Tak, jasne, już się robi <mówię, kierując się do połączonego z salonem pokoju w którym miałam komputery i wszystkie inne rzeczy związane z moją 'pracą'. Odwracam się do Deana> Nie radzę za mną iść <ostrzegam> Pokój jest chroniony przed nadnaturalnymi wszelkiego rodzaju, również aniołami, więc jeśli nie chcesz wyparować lepiej zostań tam gdzie jesteś <uśmiecham się kątem ust i przyciskam lekko odpowiedni panel, a drzwi same się przesuwają. Siadam na fotelu, zakładając nogę na nogę. Wyszukuję w notesie numer i dzwonię. Po kilkuminutowej rozmowie rozłączam się i wstaję z miejsca, opierając się pośladkami o biurko, przodem do drzwi wychodzących na salon> Powinna być za jakieś pół godziny do godziny <uśmiecham się szerzej, nie spuszczając wzroku z mężczyzn>

Sarah <powiedziałam, przygryzając delikatnie wargę. Odepchnęłam się lekko od biurka i weszłam do pokoju> Do dobra przyjaciółka i czarownica. Nie liczę, że jej zaufasz, ale zaufaj mi - zna się na rzeczy <pokiwałam głową, zerkając kątem oka na Gabriela>

<materializuje się pod drzwiami domu, którego adres wskazała jej Beth. Pojawienie się od razu w środku byłoby niegrzeczne. Powinno dać się możliwość nie wpuszczenia kogoś do środka, chociaż w tym przypadku szanse na to byłyby marne, ponieważ dziewczyna  sama ją wezwała. Uśmiechnęła się szeroko i zapukała do drzwi>

Tak, można tak powiedzieć <mowie, a słysząc pukanie do drzwi od razu idę otworzyć. Serce bije mi mocniej, nie widziałam jej od tak dawna. Otwieram drzwi i od razu na moich ustach pojawia się uśmiech> Cześć <mówię, przygryzając lekko wargę i po chwili nie wytrzymuję. Robię krok w stronę Sary i składam na jej ustach delikatny  pocałunek, który po chwili pogłębiam. Zdając sobie z tego sprawę cofam się, przygryzając  lekkp wargę> Przepraszam. Mamy robotę. Jesteś pewna, że chcesz to zrobić? <unoszę brew, nie spuszczając oczu z dziewczyny>

<gdy ją całuje bez wahania odwzajemnia pocałunek. Słysząc jej słowa unosi kąciki  ust nie kryjąc rozbawienia i razem przechodzą do salonu> Więc zaczynajmy. Rozumiem, że ci tu są w stu procentach zdecydowani na to, tak? <unosi brew, lustrując wzrokiem mężczyzn. Po chwili wzdycha> No dobrze, niech będzie. Beth, bierz krąg dla anioła <poleciła, wyjmując z torby spray. Ruchem dłoni odsunęła wszystkie meble ze środka i zaczęła rysować na podłodze dwie obręcze - jedną większy a drugą mniejszą w środku a pomiędzy nimi ciąg znaków>

<biorę spray od Sary i kreślę na podłodze drugi krąg, stykający się z tamtym w jednym miejscu. Różniły się od siebie tylko znakami. Po chwili cofam się do tyłu, patrząc na swoje dzieło. Spray odkładam na stolik i poszłam po świece. Przynoszę tyle, ile mam i rozstawiam na podłodze. To mogło pomóc zwiększyć moc czarownicy>

<kończy pracę i prostuje się. Odrzuca puste opakowanie do torby i podnosić ręce, a z dwóch stron zaczynają podjeżdżać dwa krzesła, zagarniając Deana i Gabriela. Gdy oboje już siedzą pośrodku kręgów, czarownica pstryka palcami a sznury owijają się wokół ich nadgarstków, mocując je do podłokietników krzeseł> To po to, żebyście się za bardzo nie wiercili <wyjaśnia, kiwając lekko głową> otrzegam, że po wszystkim możecie być trochę osłabieni, ale to minie.

<cofam się jeszcze krok i siadam na fotelu w bezpiecznej odległości>

No to zaczynamy <uśmiecha się i zaczyna recytować formułkę zaklęcia. Świeczki zapalają się, a z każdej z nich idzie w górę kilkucentymetrowy słup ognia. Zamyka oczy, stojąc pomiędzy  Deanem i Gabrielem. W pokoju gwałtownie spada temperatura, ale nie przyjmuje się tym. Robi swoje. Po kilku długich sekundach usta Deana otwierają się i wylatuje z niego snop błękitnej mgły. Zatacza wokół niego koło, nie mogąc wydostać się poza krąg, aż wreszcie znajduje przejście w miejscu gdzie obręcze się stykały i przelatuje do strefy, w której znajdował się Gabriel. Otoczyła go raz, aż w końcu weszła do niego przez usta. Świece zgasły i zapadła głucha cisza, a czarownica oparła się o fotel, żeby nie upaść> Udało się <kiwnęła głową, uśmiechając się słabo>

<zaciskam wargi, obserwując cały rytułał. Gdy wszystko dobiega końca, biorę z kuchni nóż i przecinam liny na nadgarstkach Gabriela, a potem Deana. Odwracam głowę w stronę Sary> Dzięki, mam u ciebie dług <uśmiecham się lekko>

<unosi kąciki ust i kiwa głową> Jeszcze się odezwę <mówi, puszcza jej oczko i znika>

<gdy czarownica znika, wracam spojrzeniem do Deana. Kucam naprzeciwko niego> W porządku? <pytam, marszcząc brwi>

<słysząc słowa chłopaka uśmiechnęłam się> Mówisz. To dobry znak <kiwnęłam głową, po czym ściągnęłam mu z nadgarstków resztki lin i pomogłam przejść na kanapę. Przeniosłam wzrok na Gabriela> Przepraszam, nie zadaję pytań, na które odpowiedź wydaje mi się oczywista <wzruszam delikatnie ramionami i także siadam na kanapie> Chcecie coś do picia? <pytam, przekrzywiając lekko głowę> Chociaż widzę, że ty już o siebie zadbałeś <marszczę lekko brwi, patrząc się na znikającą w jego rękach szklankę po alkoholu>

<wzruszyłam lekko ramionami> Nie wyganiam cię. Możesz zostać jak długo zechcesz  <uśmiecham się kątem ust> Poza tym lubię  czuć się potrzebna. Między innymi dlatego robię to, co robię <puszczam mu oczko i opieram się wygodniej na kanapie>

<westchnęłam cicho i poszłam do łazienki po aspirynę i do kuchni po szklankę wody. Wróciłam do salonu i usiadłam obok Deana, podając mu to, co przyniosłam> Jak uważasz <powiedziałam, wzruszając lekko ramionami>

Gołąbeczki... <mruczę pod nosem i prycham  cicho> Już go nie lubię <mówię, ale po chwili uśmiecham się lekko i kręcę głową z rozbawieniem> Bo ty masz kogoś, prawda? <pytam, przekrzywiając lekko głowę> Nie żebym była zainteresowana, bo nie jestem, tak po prostu pytam... z ciekawości <wzruszam lekko ramionami, znowu się plącząc i znowu oczywiście zabrzmiało to tak, jak nie chciałam. Przygryzam lekko wargę, odwracając głowę w jego stronę>

Tak, bliską przyjaciółką <uśmiecham się szeroko, kiwając głową. Nie widziałyśmy się dość długo <wzruszam lekko ramionami, a słysząc jego słowa śmieję się cicho i tracam go łokciem w bok> Bardzo zabawne, Winchester. Dobrze widzieć, że już ci lepiej <kręcę głową z rozbawieniem i pytam> Masz synka czy córeczkę?

Bardzo chętnie <uśmiechnęłam się i po jakimś czasie, gdy chłopak wyszedł,  posprzątałam pozostałości po rytułale, zmyłam farbę z podłogi itp, a potem poszłam na piętro, gdzie wzięłam prysznic i położyłam się spać>

<podchodzę pod dom razem z Deanem. Zatrzymuję  się przez chwilę pod drzwiami, szukając kluczy, a gdy w końcu je otwieram, wchodzę z chłopakiem do środka i idę do salonu, gdzie dopilnowuję, żeby usiadł na kanapie> Potrzebujesz czegoś? <spytałam po chwili, siadając na rancie stolika naprzeciwko niego> Myślę, że powinieneś się przespać.

<patrzę się na niego trochę rozbawiona, uśmiechając się lekko pod nosem. Widząc, że zasnął wstałam i po cichu poszłam do przedpokoju, gdzie zostawiłam torebkę oraz rozebrałam buty i płaszczyk. Przeszłam przez salon, wchodząc do sąsiedniego pokoju, w którym trzymałam wszystkie rzeczy związane z nadnaturalnymi i usiadłam przy komputerze, włączając go. W tym samym czasie wzięłam na kolana pudło z książkami i zaczęłam po kolei wykładać na biurko te, w których mogłabym znaleźć jakieś informacje na temat ducha o którym mówił Dean. Odstawiłam pudło i dopiero teraz zobaczyłam na ekranie otwarte okienko z informacją o włamaniu. Prześledziłam nagrania z kamer, aż doszłam do momentu, w którym w kuchni pojawia się Red Coat> A to suka <mruknęłam pod nosem, obserwując dokładnie, co robi. Nafaszerowała czymś jedzenie. Gdy zniknęła, sama wstałam od komputera i przeszłam do kuchni, gdzie otworzyłam lodówkę i bez namysłu pozbyłam się stamtąd całego jedzenia. Gdy skończyłam, wróciłam do biurka, przeszukując książki. Napisałam też do znajomej czarownicy, Sary, jednak na razie nie doczekałam się odpowiedzi. Wróciłam do zajęcia, aż zrobiłam się głodna. Dopiero po chwili zdałam sobie sprawę, że dzięki uprzejmości Czerwonej mam pustą lodówkę, więc chwyciłam za telefon i zamówiłam pizzę>

Jestem, jestem <pokiwałam głową, podnosząc na niego wzrok> Szukam coś o tym twoim duchu, ale nic nie znalazłam <westchnęłam cicho, zamykając z irytacją kolejną książkę i odkładając ją na bok> Pisałam też do Sary, ale nie odpowiedziała. Wiedźmy i te ich fanaberie. Nikogo nie chcą dopuścić do swoich zasobów <pokręciłam głową i oparłam się wygodniej na krześle, omiatając chłopaka spojrzeniem> Kac morderca? <spytałam, unosząc brew z rozbawieniem>