<Po zjedzeniu śniadania poszedł oglądać telewizor, pijąc irlandzkie piwo. Na dźwięk smsa, zmarszczył brwi. Wziął telefon a jego serce zaczęło bić szybciej. Tak bardzo chciał jej napisać że wszystko jest do dupy i że tęskni za nią jak cholera.. Napisał w końcu smsa, uśmiechając się pod nosem i wrócił do oglądania.>

<budzi się i ubiera w zwiewną sukienkę we wzroki. Narzuca na siebie jeansową kurtkę a na nogi zakłada brązowe botki. Wychodzi z pokoju i rozgląda się po mieszkaniu, szukając Issaca, jednak gdy go nie znajduje, sama wychodzi>

<Budzi się, powoli uchylając powieki. Przewraca się na drugi bok i błądzi dłonią po pustej połowie, wzdychając cicho. W końcu miała nadzieję, że będzie tam Isaaca. Leniwie wychodzi z łóżka i drepcze do salonu, gdzie spał chłopak. Unosi mimowolnie kąciki ust, przechodząc do kuchni; zaczyna przygotowywać herbatę>

<Widząc, jak chłopak siada na blacie kuchennym, odwraca twarz w jego stronę i uśmiecha się szeroko> Spokojnie, pamiętam. Nie wyjechałeś, aż tak dawno temu, żebym nie pamiętała tego. <przewraca oczami rozbawiona, odgarniając do tyłu włosy> Och, tak. Cześć, Isaac. <podsuwa w jego stronę gotowy kubek z napojem> Mam nadzieję, że dobrze spałaś na... kanapie. <marszczy brwi>

Naprawdę tak uważasz? <unosi brew do góry, ujmując w dłonie swój kubek z herbatą; upija łyk> Jeśli dostanę odpowiednią nagrodę, to czemu nie. <śmieje się cicho pod nosem> Och, mówiąc "nagroda", mam na myśli "pomoc w rozpakowywaniu się w moim mieszkaniu". <kreśli cudzysłów w powietrzu, wcześniej odstawiając na bok naczynie> Miałeś spać w łóżku, a mnie zostawić na kanapie. To Twoje łóżko, nie moje.

Tłumy innych dziewczyn, huh? Zaczynam się obawiać o swoje życie... No wiesz, jak się dowiedzą, że byłam w Twoim mieszkaniu to może być ze mną źle. <przewraca rozbawiona oczami> Nie zarzucę Ci niczego! <przykłada dłoń do serca> Słowo harcerza, panie Lahey! <salutuje, następnie zaczynając się śmiać> Dobrze, dziękuję. Trochę mnie przeraziło to, że kopiesz. <kręci głową z rozbawieniem wymalowanym na twarzy; unosi kubek i upija>

<Obrzuca go krytycznym spojrzeniem, starając się zachować poważny wyraz twarzy, co przychodzi jej z trudem. Słucha go uważnie z błądzącym po ustach uśmieszkiem; spogląda mu w oczy, po chwili odwzajemniając uścisk> Naprawdę otrzymałeś takie przydomki? <mówi rozbawiona> Na razie mam zamiar zostać tutaj na stałe, oczywiście z małymi wyjazdami do rodziny. <odpowiada równie cicho, wdychając jego zapach i przymykając powieki>

<Spogląda na jego reakcję, odruchowo odsuwając się do tyłu> Isaac, uspokój się, proszę! <zakrywa usta dłonią, przełykając cicho ślinę. Może za łatwo panikowała? Może dlatego, iż wiedziała kim jest chłopak?> Naprawdę chcesz wiedzieć dlaczego przyjechałam? <rozkłada bezradnie ręce, mrugając kilka razy oczami, żeby nie pozwolić uwolnić się łzom spod powiek>

<wraca do mieszkania, rzuca kilka słów powitania w stronę Isaaca i nieznanej dziewczynie, obdarzając ich nerwowym uśmiechem. Zerknęła na zegarek; miała niewiele czasu. Poszła do pokoju, spakowała do małego plecaczka ubrania na zmianę wiedząc, że prawdopodobnie zniszczy przy przemianie te, które ma na sobie. Nalewa do butelki wody i dorzuca do niej sporą dawkę tojadu, po czym także chowa ją do plecaka i pospiesznie wychodzi>

<Robi jeszcze kilka kroków w tył, próbując powstrzymać targające nią emocje. W końcu wpada na ścianę, nie spuszczając jednak wzroku z chłopaka. Bierze kilka głębszych wdechów, które mają na celu uspokojenie dziewczyny> Myślisz, że ja to wszystko rozumiem? <spogląda na niego nieco przeszklonymi oczami> Jeszcze kilka tygodni temu wypierałam się tego, ale teraz... Już nie potrafię. Nie potrafiłam wytrzymać rozłąki z Tobą! <oddycha niespokojnie, zaciskając jedną dłoń w pięść. Odwraca się do niego plecami, przecierając twarz dłonią i zaciskając mocno wargi>

*Kończy rozmawiać z Lydią i przygotowuje kolacje, po czym bierze prysznic i ogląda jakis film, wkrótce zasypia*

*podjechałam pod dom, zapłaciłam kierowcy, wzięłam dwie spore walizki i poszłam pod podany adres, zapukałam niepewnie do drzwi*