*Charlotte spotkaÂła siĂŞ przed wejsciem z agentem nieruchomoÂści. Razem weszli do budynku i wjechali windÂą na piĂŞtro. Przeszli przez niewielki przedpokĂłj i mĂŞÂżczyzna otworzyÂł drzwi do loftu. Charlotte wesza pierwsza i zaczĂŞÂła siĂŞ rozglÂądaĂŚ. Na dole wszystko byÂło dobrze, wiĂŞc weszÂła po drewnianych schodach na piĂŞtro. UÂśmiechneÂła siĂŞ i wychyliÂła przez szklanÂą barierkĂŞ.*
Wszystko dobrze? *zapytaÂł mĂŞÂżczyzna, a Charlotte pokiwaÂła gÂłowÂą.*
Wszystko w najlpeszym porzÂądku. *odpowiedziaÂła anielica i zeszÂła na dó³. Razem z  agentem podeszÂła do stoÂłu, na ktĂłrym on zd¹¿yÂł juÂż rozÂłoÂżyĂŚ potrzebne dokumenty. Agent podaÂł jej piĂłro. WÂłaÂściwie dlaczego kupowaÂła mieszkanie? Moze i przespaÂła siĂŞ z Alexandrem, moÂże i powiedzieli sobie kilka rzeczy, ale to nie zobowiÂązywaÂło jej do mieszkanai z nim. PokrĂŞciÂła nieznacznie gÂłowÂą. JeÂśli u niego mieszkaÂła, mogÂła znikn¹Ì w kaÂżdej chwili. JeÂśli kupi sobie mieszkanie, bĂŞdzie to oznaczaÂło, Âże zostaje na dÂłuÂżej. Charlotte wzieÂła od agenta piĂłro i podpisaÂła wszystko w potrzebnych miejscach. MĂŞÂżczyzna zÂłoÂżyÂł papiery, zostawiajÂąc kopie dla C. WrĂŞczyÂł jej nowe, bÂłyszczÂące klucze do loftu i poszli do wyjÂścia. Wyszli do przedpokoju, dziewczyna zamkneÂła drzwi na klucz i weszÂła z agentem do windy. ZamknĂŞÂły siĂŞ drzwi, zjechali na dó³ i po chwili opuÂścili budynek.*

*Anielica przebudzi³a siê nad ranem i przetar³a oczy. Gdzie ona by³a? no tak. W nowym mieszkaniu.. Lofcie. Niewa¿ne. Wsta³a z ³ó¿ka i id¹c do schodów teleportowa³a siê na dó³. Stane³a w kuchni i otworzy³a lodówkê. By³a pe³na, tak jak prosi³a. Charlotte wyje³a sobie z niej kilka rzeczy, zamkne³a lodówkê i przeszuka³a szuflady nie maj¹c pojêcia gdzie by³a patelnia. Gdy w koùcu znalaz³a potrzebne jej patelniê, mikser i miskê zaczê³a robic naleœniki. Gdy skoùczy³a, suiad³a na kanapie przed telewizorem.*

*poprzedniego wieczora Charlotte podjecha³a na motorze pod budynek. Zesz³a z motoru i zdje³a kask. Wzie³a w rêce torby i kask, po czym teleportowa³a siê do loftu. Odstawi³a torby i kask pod œcianê i zdjê³a z siebie p³aszcz. Wziê³a prysznic i nied³ugo póŸniej po³o¿yla siê do ³ó¿ka, jednak nie usne³a. Nie by³a w stanie. Dopiero ko³o czwartej nad ranem usne³a.*
*Anielica obudzi³a siê i przetar³a powieki. Gdzie by³a? No tak. Le¿a³a sama w nowym lofcie, który sobie kupi³a. Po pó³ godzinie zwlok³a siê z ³ó¿ka i teleportowa³a siê na dó³. Wzie³a ubrania z torby i posz³a do ³azienki siê ubraÌ. Kiedy wróci³a do g³ównej czêœÌi uzna³¹ ¿e ma trochê za ma³o ubraù, jeœli nie chce chodziÌ w kó³ko w tym samym. Wzie³a wiêc torebkê i wysz³a z mieszkania.*

*Kiedy wypiÂła ca³¹ butelkĂŞ "kwawego wina", si³¹¹ rzeczy zasnĂŞÂła na kanapie. Anielica obudziÂła siĂŞ dopierorano. Zdezorientowana siĂŞgneÂła po telefon Âżeby sprawdziĂŚ godzine. Wtedy zobaczyÂła Âże dostaÂła SMSa.  OdpisaÂła na niego z zaciÂśniĂŞtymi ustam. TeleportowaÂła siĂŞ na gĂłrĂŞ do ³ó¿ka, gdzie poÂłoÂżyÂła siĂŞ z laptopem oglÂądajac jakieÂś filmy.*

<podchodzi i puka kilka razy; opiera suĂŞ szelmowsko o framugĂŞ>

Prawda. <unosi kÂącik ust, wchodzi do Âśrodka o rozglÂąda siĂŞ> WszĂŞdzie chowasz sztylety?

Po prostu. Nie zostawi³bym ciê bez opieki. <mruczy pod nosem i dotyka ró¿nych rzeczy> Polujesz na mnie? By³em a¿ tak niegrzeczny? <odwraca siê, patrzy w jej oczy i uœmiecha siê ³obuzersko>

Dzisiaj zostajĂŞ na noc. <rozsiada siĂŞ na kanapie> Mam przy sobie, pĂłki co. <mruczy i unosi kÂącik ust> Jasne. Tradycyjnie.

Tak, na noc. <unosi kÂącik ust leniwie> Nic nie obiecujĂŞ <rozkÂłada bezradnie rĂŞce i uÂśmiecha siĂŞ lekko> Dawno tego nie robiÂłem. Twoje mieszkanie wyglÂąda caÂłkiem dobrze. <siĂŞga po kieliszek i upija trochĂŞ wina> Nie chcĂŞ rezygnowaĂŚ z Âżadnej z was. I nie chcĂŞ ciĂŞ straciĂŚ. <mĂłwi po chwili i patrzy w jej oczy>

<marszczy brwi, ale po chwili odwraca wzrok. Bierze oddech i na chwilĂŞ zamyka oczy> Chcesz Âżebym wybraÂł ktĂłrÂą kocham bardziej, tak? <uchyla powieki i patrzy w jej tĂŞczĂłwki>

Charlotte.. <mruczy i k³adzie d³où na jej d³oni; œciska j¹ delikatnie> Mia³a wiêcej mnie? Nie rozumiem, po prostu to powiedz. CHcesz mnie na wy³¹cznoœÌ? <patrzy w jej oczy>

*Znów spojrza³a na Alexandra, gdy ten œcisn¹³ jej d³où. Mimowolnie odwzajemni³a ten gest.* Mi ju¿ nawet nie chodzi o wy³¹cznoœÌ. Nie chcê po prostu byÌ obwiniana za ka¿dy gest. Ale za³o¿ê siê, ¿e Miranda by chcia³a mieÌ ciê... na wy³¹cznoœÌ. *Charlotte uœmiechne³a siê ponuro*