<Słania się na nogach i otwiera oczy, rozglądając niewyraźnie dookoła. Poznając okolicę, blednie i na chwiejnych nogach cofa się do tyłu.> Nie, nie, proszę, ty nie rozumiesz... <Mówi przerażona patrząc nieznajomej w oczy> Po prostu odsuń się od tych drzwi...

<Kiedy dziewczyna ją ciągnie do bram Nieba, gwałtownie się wyrywa, ale bez skutku. Gdy zostaje wepchnięta do środka, już czuje, jak skóra ją delikatnie pali. Rozgląda się dookoła z paniką w oczach i biegnie do wyjścia>

Wiesz... <Mówi cicho śmiejąc się i czując policzek, jej głowa przekręca się w bok, jednak nie poczuła bólu. Spokojnie ją prostuje i patrzy dziewczynie prosto w oczy. Przełyka ślinę i zaczyna się gorączkowo zastanawiać. Nagle wpada na pomysł i zamyka oczy, koncentrując się>

<pojawia się gdzieś w niebie i zdezorientowany się rozgląda. Kiedy zauważa, że zmierzają w jego kierunku jacyś strażnicy, odruchowo się cofa i chce zwiać, ale okazuje się, że to na nic. PO chwili wpychają go do celi w której znajduje się Vanessa. Alex dopada do niej i sięga po łańcuchy chcąc ją uwolnić, aż zauważa Coat i zaciska wargi nie przestając jej uwalniać>

<kiedy sadza go, próbuje się wyrwać, ale nici z tego. Obserwuje jak go 'zapina' tym wszystkim i w głowie szybko obmyśla plan. Z zamyślenia wyrywają go słowa RC. Marszczy brwi i kręci głową> Nie.. Daj spokój, myślisz, że w to uwierzę? <prycha niepewnie i przenosi wzrok na Vanessę. Przymyka powieki kręcąc głową, a kiedy czuje nacięcie, krzywi się i patrzy na to co robi> Spier.. <urywa, kiedy.. ucina mu palce i wydaje z siebie mimowolny krzyk, odchylając głowę do tyłu>

<unikając spojrzenia Nessy, zamyka oczy i oddycha bardzo niespokojnie czując przeraźliwy, okropny ból w ręce. Kiedy słyszy, że ją wypuszcza, otwiera oczy i wypuszcza powietrze z ulgą. Odprowadza ją wzrokiem i przenosi go na rc, aż uderza go w twarz, a jego głowa mimowolnie odskakuje w bok; wypluwa krew i oblizuje zranioną wargę> Nie wiem jaka odpowiedź cię zadowoli. Może taka, że nie wierzę w ani jedno twoje słowo? <posyła jej gniewne spojrzenie czując, że gotuje się od złości. Zaciska powieki, aż zgina się przy uderzeniu w brzuch i wypluwa trochę krwi kaszląc> Zgnij w piekle, Coat. Twój stary, Lucyfer na pewno chętnie cię z powrotem tam przyjmie. <mruczy nie kontrolując nawet łez, które skapują mu z policzków na podłogę, z przeraźliwego bólu jaki czuje>

<Widząc ulatniającą się duszę Aleksandra, podąża za nią wzrokiem i znika>