* Po kilku godzinach opuściła rynek*

< Wchodzi na rynek o rozgląda się wokół, obserwując uśmiechnięte twarze ludzi.Odrzuca włosy do tyłu, zagryzając dolną wargę i idąc nadal.W pewnym momencie zauważa Alexandra; uśmiecha się, po czym podchodzi do ławki, na której siedzi. > Można się dosiąść ? < Unosi brwi do góry, uśmiechając się zadziornie. >

< Siada na miejscu obok, patrząc przed siebie; nadal obserwuje szczęśliwych ludzi. > Dobrze.Nic się ostatnio u mnie nie działo . . . więc mogę powiedzieć, że dobrze. < Kiwa głową przekonująco, po czym odwraca ją w jego stronę. > A teraz pytanie się powtórzy, tylko że jest skierowane do Ciebie.

Najwidoczniej nie jestem odpowiednią osobą, do ploteczek. < Wzrusza nikle ramionami, wykonując dłonią szybki gest; powoduje, że nad jej palcami pojawiają się iskierki.Unosi mimowolnie kąciki ust do góry. > No widzisz, zupełnie przeciwieństwo moich ostatnich dni. < Przygryza policzek od środka, przekrzywiając lekko głowę. > Podobno czasami warto wygadać się komuś . . . < Patrzy mu przeciągle w oczy. >

Nudno to chyba za mało powiedziane. < Stwierdza, zgaszając iskry.Tym razem spowodowała porwanie gazety przez wiatr, jakiejś dziewczynie. > Jedyne co mogę uznać za choć trochę ciekawe, to magia. < Uśmiecha się lekko. > Nie zasypiesz, spokojnie. < Zerka na niego. > Lubię pomagać innym.

Tak, magia to, tak jakby moja odskocznia od nudnego życia. < Uśmiecha się, patrząc na niego. > Zazdrośnik ? < Przygryza delikatnie wargę, kiwając powoli głową. > Rozumiem . . . też miałam taką sytuację.Jednak to było dawno temu.

Może kiedyś opowiem, ale nie dzisiaj. < Mówi, przestając bawić się swoimi zdolnościami magicznymi. > Czyli, że . . . pracujesz w barze ? < Unosi jedną brew ku górze, uśmiechając się przy tym. > Taki już żywot z nami, musicie się pogodzić. < Śmieje się cicho. >

Dosyć interesująca praca . . . < Spogląda na jego twarz, po czym unosi delikatnie kąciki ust do góry. > My to wiemy doskonale, Alexandrze. < Przejeżdża opuszkami palców po jego policzku, po czym cofa swoją dłoń. > A ja do tego momentu mam Twoją kurtkę . . . < Kręci rozbawiona głową. >

Ja też lubię swoją, jednak . . . niejednego potrafi złamać. < Westchnęła cicho, odgarniając z twarzy włosy. > Adres ? Nie wiem, czy to będzie bezpieczna decyzja, ale . . . < Grzebie przez chwilę w torebce, po czym wyciąga z niej notes i długopis.Urywa kartkę; pisze na niej swój adres.Podaje skrawek papieru chłopakowi. > Myślę, że nie będzie trudne znalezienie odpowiedniego domu. < Puszcza mu oczko, po czym zaciska dłoń na oparciu ławki.Szepcze ciąg słów po łacinie, jednak to nic nie pomaga i dziewczyna mdleje. >

< Miranda pojawiła się na rynku i usiadła na ławeczce ukrytej pomiędzy murami. Zapaliła swojego ulubionego papierosa i odpisała na sms>

< Miranda zaskoczona upuściła papierosa na kamienie. Automatycznie wielki uśmiech pojawił się na jej twarzy. Wskoczyła Alexandrowi na kolana i pocałowała go prosto w usta > Stęskniłam się za moim przystojniakiem...

< Miranda uśmiecha się pod nosem nie przerywając pocałunku. Wplata palce we włosy chłopaka i wącha dokładnie jego wspaniałe perfumy > Alexandrze...