<Słysząc jej ostatnie pytanie, prychnął cicho pod nosem> Nie wierzysz we mnie, co? <pokręcił głową i przytulił ją jeszcze mocniej>
Tak chcę z Tobą rozmawiać i ... bardzo mi przykro z Twojego powodu Rosalie. Nikt nie zasługuje na to, by cierpieć. Zwłaszcza Ty. Ale.. wszystko się powoli układa. Kiedyś wyjdziesz na prostą.
<uśmiechnął się lekko do niej, chcąc ją trochę pocieszyć>
Jesteś silną kobietą i.. teraz jeszcze bardziej Ciebie podziwiam.

Jestem stąd. <uniósł głowę i omiótł ulicę wzrokiem> Dokładnie z tej części Nowego Jorku. Ten bar, w którym przed chwilą byliśmy. Dokładnie tutaj pracował mój brat.
<uśmiechnął się lekko na te wspomnienie>

Z tym może być mały problem.. <ściąga brwi i spogląda jej w oczy, siląc się na spokojny ton głosu> On nie żyje. Ale zapewniam Cię, że był bardziej przystojny ode mnie. <wysila się na lekki uśmiech, jedna w jego oczach pojawia się smutek>

Jechał samochodem i po prostu.. to się stało. Prawdopodobnie był pijany, ale ciało było za bardzo zmasakrowane, by stwierdzić przyczynę. <mówi na jednym wdechu i uśmiecha się lekko>
Nie mam do niego żalu i tak długo wytrzymał... Ciężko? Rose, ty sobie nie wyobrażasz... <przerwał i odwrócił wzrok, czując jak łzy wzbierają sie w jego oczach>

Uwierz mi śmierć mojego brata to była pestka w porównaniu z czym musiałem się zmierzyć. <mówi cicho i wyciera twarz prawą dłonią>
A propos Jareda szukamy dalej? Czy robimy sobie przerwę na jakąś kawę?

<uścisnął jej rękę i wstał, po czym zaczęli iść w kierunku jakiejś kawiarni> Gdy się urodziłem moja mam zwariowała. <przełyka głośno ślinę i wbija wzrok w ziemię> Ojciec wysłał ją do psychiatryka i zajął się mna i Camdenem. Żałuję tylko, że nie był.. dobrym ojcem.
<mówi cicho i wysila się na uśmiech>
Wiesz.. on nas bił. Ale wszystko się pogorszyło, kiedy Camden zginął. Wpadł w szał, spowodowany żalem i... po prostu wyżywał się na mnie. Karał mnie za najgłupszą rzecz. Jedynka w szkole, blizna na czole, cokolwiek. Żeby mnie ukarać.. <zawiesza głos i spogląda na Rose kątem oka, jednak szybko spuszcza wzrok> Lubił zamykać mnie w ciasnych pomieszczeniach. Moje cierpienie sprawiało mu frajdę. <Ostatnie zdanie powiedzial z rozgoryczeniem i ponuro się zaśmiał>

Och.. nie musisz sie tym obawiać. On też zginął. <wkłada ręce do kieszeni spodni i pozwala się dziewczynie przytulać, jednak nie odwzajemnia jej uścisku>
Teraz rozumiesz dlaczego mówię, że oprócz Jareda nie mam nikogo innego?

Oczywiście, że o tym wie. Nie miałem się gdzie podziać, więc mnie przygarnął. <słysząc jej słowa uśmiecha sie delikatnie i wskazuję gestem głowy na ulice>
Jared nie lubi chodzić do kawiarni. Poszukajmy gdzie indziej.