<po okoÂło 2 godzinach, przyjeÂżdÂżajÂą na miejsce. od razu keruja swoje kroki do "domu Julii". Quinn zasÂłania usta dÂłoniÂą> Magia.

TylerHoechlin napisał:

Hm... Romeo i Julia? *pyta cicho, klêka przed ni¹* "Moja mi³oœÌ roœnie tak szybko, ¿e nawet po³owy mego bogactwa nie zdo³am okreœliÌ!" *cytuje Szekspira, z usmiechem na ustach*

<zachichotaÂła melodyjnie, przegryzÂła dolnÂą wargĂŞ i zacytowaÂła> Czy miĂŞ ty kochasz? Wiem, Âże powiesz: — tak jest;
I jaĂŚ uwierzĂŞ; mimo przysiÂąg jednak
Mo¿esz miê zawieœÌ. Z wiaro³omstwa mê¿czyzn
ÂŚmieje siĂŞ, mĂłwiÂą, Jowisz. O! Romeo!
JeÂśli miĂŞ kochasz, wyrzecz to rzetelnie;
Lecz jeÂśli masz miĂŞ za podbĂłj zbyt Âłatwy,
To zmarszczĂŞ czoÂło i przewrotnÂą bĂŞdĂŞ
I na miÂłosne twoje oÂświadczenia
Powiem: — nie, w innym razie za nic w Âświecie. <po chwili uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ sÂłodko, robiÂąc pare krokĂłw w przĂłd> Nie tylko Romeo i Julia.

TylerHoechlin napisał:

Tylero i Quinna *szczerzy siĂŞ, wstaje i skÂłada na jej ustach czuÂły pocaÂłunek*

<odwzajemniÂła jego pocaÂłunek, chowajÂąc dÂłonie do tylnych kieszeni jego spodni. po chwili oderwaÂła siĂŞ od niego> Masz moÂże kawaÂłek jakiegos papieru i dÂługopis? <unosi prawÂą brew do gĂłry>

To Âżadne duperele! <obruszyÂła siĂŞ, po chwili jednak kiwnĂŞÂła gÂłowÂą> Taa. Co jak co, ale myÂśleĂŚ to ty potrafisz. <pokazaÂła mu jĂŞzyk i zaczĂŞÂła grzebaĂŚ w torebce. Po chwili wyciÂągnĂŞÂła notesik, z ktĂłrego wyrwaÂła karteczkĂŞ, a takÂże piĂłro. przyÂłoÂżyÂła kartkĂŞ do Âściany kamienniczki i starannym pismem napisaÂła "Tyler i Quinn" podaÂła mu karteczkĂŞ> Przyklej gdzieÂś. <wskazaÂła gestem gÂłowy na ÂścianĂŞ, oklejona karteczkami>

<uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ radoÂśnie, siadajÂąc na Âławce, przyglÂądaÂła siĂŞ ludziom> To miejsce jest tak cudowne, a przede wszystkim Âśmieszne. <przegryzÂła dolnÂą wargĂŞ> Wiesz jak duÂżo par tutaj siĂŞ pobieraÂło, rozchodziÂło, schodziÂło i zarĂŞczaÂło? Setki. <zaakcentowaÂła>

TylerHoechlin napisał:

*sÂłyszÂąc ostatni czasownik, uÂśmiecha siĂŞ lekko, zrywa ÂźdÂźbÂło trawy, robi z niego okrÂąg i klĂŞka przed niÂą ponownie* Wyjdziesz za mnie? *szczerzy siĂŞ*

<uniosÂła prawÂą brew do gĂłry, krĂŞcÂąc z niedowierzaniem gÂłowÂą> Zabawne. <zrobiÂła dziĂłbek>

<zaÂśmiaÂła siĂŞ melodyjnie> JesteÂś caÂłkiem sÂłodki. <cmoknĂŞÂła go w policzek, wtulajÂąc siĂŞ w jego tors> Ta szczerze to dzisiaj zgodziÂłabym siĂŞ chyba na wszystko. <zamyÂśliÂła siĂŞ, po czym pokrĂŞciÂła gÂłowÂą, ÂśmiejÂąc siĂŞ> No dobra. Nie na wszystko. Nie zostaÂłabym wampirem.

Nigdy. LubiĂŞ byc czÂłowiekiem. <usmiechneÂła siĂŞ szeroko> JesteÂśmy prawie jak Romeo i Julia, tylko bez tego dramatu z zabĂłjstwem. WÂłaÂściwie... <przerwaÂła, marszczÂąc czoÂło> JesteÂśmy identyczni. <przypomniaÂła sobie, o ostatnich wydarzeniach>

<jego Âśmiech byÂł taki zaraÂźliwy, Âże Quinn rĂłwnieÂż siĂŞ zaÂśmiaÂła, przyglÂądajÂąc siĂŞ swojemu "pierÂścionkowi' z trawy> A co jesli zgubiĂŞ? <uniosÂła praa brew do gĂłry>

OczywiÂście, Âże tak. Bo jest od Ciebie. Gdybym na przykÂład dostaÂła go od tamtego.. przystojnego Wlocha. <zachichotaÂła, wskazujÂąc na mĂŞÂżczyznĂŞ> Od razu bym go ÂściÂągnĂŞÂła.

Masz racje, mĂłj gust jest fatalny. zakochaÂłam siĂŞ w wilkoÂłaku <pokazaÂła mu jĂŞzyk> to prawie jakbym miaÂła szczeniaczka.

Wolisz do wilka? <zaÂśmiaÂła siĂŞ melodyjnie> zaczekaj chwilĂŞ. <nakazaÂła mu wstaÂła i pobiegÂła w jakimÂś kierunku.> romeo! <krzyknĂŞÂła po chwili, z balkonu nad jego gÂłowÂą>