< Miranda dość szybko zaparzyła kawę i teraz tylko czekała. Własny parujący kubek trzymała w dłoniach, stojąc twarzą do drzwi aby pojawienie się Jima nie uszło jej uwadze > Być może, nie miałam dzisiaj ochoty na stanie na dworze < powiedziała beznamiętnym głosem. Na jej twarzy nadal malowało się zmęczenie szczególnie w podkrążonych oczach > Nie musiałes się przebierać, całkiem nieźle ci w samych bokserkach i specjalnie nie rozprasza to mojej uwagi < zaśmiała się sztucznie. Próbowała zrobić to naturalnie ale dzisiaj nie bylo jej do śmiechu > Co z naszym planem?

< Miranda skineła jedynie głową i sama dopiła swoją kawę. Kiedy Jim był na górze ona machnięciem dłoni umyła kubki, a potem schowała je na swoje miejsce. Wskoczyła na parapet i zaczeła pustym wzrokiem przyglądać się ogrodowi. Patrzyła co jakiś czas na telefon mając nadzieję, ze Pierre jej odpisze. > Oczywiście że pamietam < odpowiedziała na jego pytanie pewnym głosem. Zeskoczyła z parapetu i podeszła do niego. W kącikach oczu zbierały się łzy, a jej ręce drżały od stresu > Patrick był taki dobry... nie zasługiwał na taki los... a przecież mówiłam mu, aby nie ryzykował samotnym spacerem!

< Miranda kiwnęła głową. Wszystko było dla niej jasne i z rozumiałe > Zrobię wszystko o co mnie prosisz kiedy tylko przyjdzie na to pora. Wszystko będzie zgodnie z planem < uśmiechnęła sie zachęcająco. Czuła w sobie wzrastające podniecenie. Nie migła się doczekać, aż weźmie w tym czynny udział >

(muszę się teraz zbierać i będę dopiero za jakiś czas ok. 17)

Ugh. <krzywi się i chwyta go za ramię> Leż powiedziałam. <prostuje się i przesuwa dłońmi w powietrzu, tworząc niewidoczną barierę ochronną wokół domu. Kolejno idzie do łazienki błądząc oczywiście, aż zabiera wilgotny ręcznik, miseczkę i apteczkę. Wraca, siada na skraju kanapy i rozdziela jego koszulkę zaciskając wargi> To było konieczne. Wolisz abym zrobiła to magicznie, czy szczypcami? <przesuwa opuszkami palców pod jedną z jego ran i sięga po ręcznik obmywając je ze względną delikatnością>

Ostatnio edytowany przez Melanie Kahn (14-07-14 12:26:05)

<spogląda na jego oczy i kręci głową> Nieistotne, nie przerażają mnie. <mruczy i odkłada wszystko śledząc go wzrokiem> Ni.. <chwyta go kiedy się chwieje i bierze oddech po chwili dając mu stanąć samemu> Nie ma za co. <mruży oczy i uśmiecha się lekko> Możesz spróbować mnie przekonać do tej rozmowy. Nie sądzę aby wystarczyło ci cierpliwości. <posyła mu znaczące spojrzenie i zabiera wszystkie rzeczy, kierując się z nim do łazienki. W pewnej chwili się zatrzymuje i widząc zadrapania na jego plecach, marszczy brwi> Kot cię.. <po chwili unosi swoją dłoń i spogląda na nią, a potem na jego rany i kiedy zdaje sobie sprawę skąd pochodzą te zadrapania, rozchyla lekko wargi> Oo..ch. <zaciska usta i odwraca wzrok> Poczekaj, tylko to odniosę. <mija go i będąc już w łazience, odkłada apteczkę, wrzuca ręcznik do prania, pozbywa się naboi i takie inne. Po chwili myje ręce i wyciera je, zwalniając mu łazienkę i kierując się do salonu, aż zanim siada spogląda na drzwi zastanawiając się nad tym czy nie wyjść, bo przecież jego kochanka w każdej chwili mogła zejść z góry. W najgorszym wypadku nago, o ile wciąż tam była.>

To nie blizny, tylko ranki. Zresztą. <prycha unosząc ręce> Nie obchodzi mnie to z kim sypiasz i czemu to robisz. Nie mój interes, nie jestem twoją matką żebyś mi się spowiadał. <opuszcza ręce i kręci głową spoglądając na niego; milknie na chwilę myśląc nad tym> Każdy ma uczucia. Czy tego się chce, czy nie. Po prostu.. tak jest. Jesteś w połowie człowiekiem, a w połowie demonem. Dlatego czujesz. I dlatego na przykład bzykasz jakieś laski. To się nazywa popęd seksualny. A popęd, to uczucie. Uczucie to dusza. Chyba rozumiesz co mam na myśli? <unosi brew i spogląda na papierosy ignorując je> Nie, dzięki. <oświadcza sucho i zakłada kosmyk włosów za ucho>

Nieistotne. Mówiłam, że mam to gdzieś. <kręci głową i śledzi go wzrokiem powoli wycofując się do drzwi> Nie musisz mnie odprowadzać, znajdę drogę. <chwyta za klamkę, ale słysząc że ma poczekać, po chwili wahania odwraca się w jego kierunku i spogląda mu w oczy> Za co mnie przepraszasz, Jim? <unosi brew przyglądając mu się i przez moment opierając plecami o drzwi>

Jesteś głupi. <mruczy odsuwając się po chwili, tym bardziej że chłopak nie odwzajemnił uścisku i zakłada ręce na piersiach spoglądając na jego twarz> To było jednorazowe i więcej się nie powtórzy. Zapamiętaj te słowa. <celuje w niego palcem i spogląda na jego koszulkę. Jednym spojrzeniem sprawia, że bolesne ślady chłopaka znikają, po czym chwyta za klamkę otwierając drzwi i bez słowa opuszcza dom>